Salme 120

1 Jeg raabte til Herren i min Nød, og han bønhørte mig.

Ko e Hiva ʻae ʻalu hake. Naʻaku tangi kia Sihova ʻi heʻeku mamahi, pea naʻa ne ongoʻi au.

2 Herre! fri min Sjæl fra Løgnens Læbe, fra en svigefuld Tunge.

‌ʻE Sihova, fakahaofi hoku laumālie mei he loungutu loi, pea mei he ʻelelo kākā.

3 Hvad giver han dig, og hvad giver han dig ydermere, du svigefulde Tunge?

Ko e hā ʻe ʻatu kiate koe? He ko e hā ʻe fai kiate koe, ʻa koe ko e ʻelelo kākā?

4 Den vældiges skærpede Pile med Gløder af Enebærtræ!

‌ʻAe ngaahi ngahau māsila ʻae tangata mālohi, mo e ngaahi malalaʻi afi ʻoe sunipa.

5 Ve mig! thi jeg har været som fremmed iblandt Mesek, jeg har boet ved Kedars Telte.

‌ʻOku ou malaʻia, ko e meʻa ʻi heʻeku ʻāunofo ʻi Meseki, koeʻuhi ko ʻeku nofo ʻi he ngaahi fale fehikitaki ʻo Keta!

6 Min Sjæl har længe nok boet hos dem, som hade Fred.

Kuo nofo ʻo fuoloa ʻa hoku laumālie fakataha mo ia ʻoku ne fehiʻa ki he melino.

7 Jeg er fredsommelig; men naar jeg taler, da ere disse færdige til Krig.

‌ʻOku ou loto ki he melino: ka ʻi heʻeku lea ʻoku nau fie tau.