< Salme 120 >

1 Jeg raabte til Herren i min Nød, og han bønhørte mig.
سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.۱
2 Herre! fri min Sjæl fra Løgnens Læbe, fra en svigefuld Tunge.
‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.۲
3 Hvad giver han dig, og hvad giver han dig ydermere, du svigefulde Tunge?
چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟۳
4 Den vældiges skærpede Pile med Gløder af Enebærtræ!
تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!۴
5 Ve mig! thi jeg har været som fremmed iblandt Mesek, jeg har boet ved Kedars Telte.
وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.۵
6 Min Sjæl har længe nok boet hos dem, som hade Fred.
چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.۶
7 Jeg er fredsommelig; men naar jeg taler, da ere disse færdige til Krig.
من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.۷

< Salme 120 >