< Salme 120 >
1 Jeg raabte til Herren i min Nød, og han bønhørte mig.
Sa akong kalisdanan mitu-aw ako kang Jehova, Ug iyang gitubag ako.
2 Herre! fri min Sjæl fra Løgnens Læbe, fra en svigefuld Tunge.
Luwasa ang akong kalag, Oh Jehova, gikan sa mga ngabil nga bakakon, Ug gikan sa dila nga malimbongon
3 Hvad giver han dig, og hvad giver han dig ydermere, du svigefulde Tunge?
Unsa ba ang igahatag kanimo, ug unsa ba ang dugang nga pagabuhaton kanimo, Ikaw dila nga malimbongon?
4 Den vældiges skærpede Pile med Gløder af Enebærtræ!
Mga mahait nga udyong sa gamhanan, Nga adunay mga baga sa enebro.
5 Ve mig! thi jeg har været som fremmed iblandt Mesek, jeg har boet ved Kedars Telte.
Alaut ako, nga milangyaw ako sa Mesech, Nga nagapuyo ako sa mga balong-balong sa Kedar!
6 Min Sjæl har længe nok boet hos dem, som hade Fred.
Dugay na nga nagpuyo ang akong kalag Uban kaniya nga nagadumot sa pakigdait.
7 Jeg er fredsommelig; men naar jeg taler, da ere disse færdige til Krig.
Ako uyon sa pakigdait: Apan kong ako mosulti, (sila) alang sa pakiggubat.