< Salme 109 >
1 Min Lovsangs Gud, ti ikke!
Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.
2 Thi de have opladt Ugudeligheds Mund og Falskheds Mund imod mig; de have talt imod mig med Løgnens Tunge,
Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.
3 og de have omringet mig med hadefulde Ord og stridt imod mig uden Aarsag.
Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.
4 Til Løn for min Kærlighed staa de mig imod, men jeg er stedse i Bøn.
Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.
5 Og de beviste mig ondt for godt, og Had for min Kærlighed.
Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.
6 Sæt en ugudelig over ham og lad en Anklager staa ved hans højre Haand!
Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.
7 Naar han dømmes, da lad ham gaa ud som skyldig, og lad hans Bøn blive tir Synd!
Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.
8 Hans Dage vorde faa, en anden annamme hans Embede!
Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.
9 Hans Børn vorde faderløse og hans Hustru Enke!
Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.
10 Og lad hans Børn vanke hid og did og tigge, og lad dem fra deres øde Hjem søge om Føde!
Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.
11 Lad Aagerkarlen kaste Garn ud efter alt det, han har, og fremmede røve Frugten af hans Arbejde.
Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.
12 Lad ham ikke finde nogen, som bevarer Miskundhed imod ham, og ingen forbarme sig over hans faderløse!
Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.
13 Hans Fremtid vorde afskaaren, deres Navn vorde udslettet i andet Led!
Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.
14 Hans Fædres Misgerning vorde ihukommet hos Herren og hans Moders Synd ikke udslettet!
La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.
15 De være Herren altid for Øje, og han udrydde deres Ihukommelse af Jorden;
Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.
16 fordi han ikke kom i Hu at gøre Miskundhed, men forfulgte en elendig og en fattig Mand og den, som var bedrøvet i Hjertet, for at dræbe ham.
Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.
17 Han elskede Forbandelse, den kom ogsaa over ham, og han havde ikke Lyst til Velsignelse, og den blev ogsaa langt fra ham.
Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.
18 Og han iførte sig Forbandelse som sit Klædebon, og den kom ind i ham som Vand og som Olie i hans Ben.
Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.
19 Den vorde ham som et Klædebon, hvilket han ifører sig, og som et Bælte, hvilket han altid ombinder sig med.
Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.
20 Dette er Lønnen fra Herren til dem, som staa mig imod, og som tale ondt imod min Sjæl!
Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.
21 Men du, Herre, Herre! gøre vel imod mig for dit Navns Skyld; red mig, fordi din Miskundhed er god.
Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.
22 Thi jeg er elendig og fattig, og mit Hjerte er saaret inden i mig.
Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.
23 Jeg svinder bort som en Skygge, naar den hælder, jeg bliver jaget bort som en Græshoppe.
Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.
24 Mine Knæ rave af Faste, og mit Kød er magert og har ingen Fedme.
Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.
25 Og jeg maa være deres Spot; de se mig, de ryste med deres Hoved.
Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.
26 Hjælp mig, Herre, min Gud! frels mig efter din Miskundhed,
Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.
27 at de maa kende, at dette er din Haand; du, Herre! du har gjort det.
Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.
28 Forbande de, saa velsigner du, de rejse sig, men blive til Skamme, og din Tjener glædes.
Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.
29 Lad mine Modstandere iføres Forsmædelse og klædes med deres Skam som med en Kappe.
Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.
30 Jeg vil takke Herren højlig med min Mund, og jeg vil love ham midt iblandt mange;
Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.
31 thi han staar ved den fattiges højre Haand for at frelse ham fra dem, som dømme hans Sjæl.
Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.