Salme 107

1 Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 Det maa de sige, som ere genløste af Herren, de, han har genløst af Modstanderens Haand,

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 og de, som han har samlet hjem fra Landene, fra Øster og fra Vester, fra Norden og fra Havet.

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 De fore vild i Ørken, paa en øde Vej, de fandt ingen Stad, som de kunde bo udi;

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 de vare hungrige og tørstige tillige; deres Sjæl vansmægtede i dem.

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han friede dem af deres Trængsler.

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 Og han førte dem paa den rette Vej, at de gik til en Stad, som de kunde bo udi.

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 thi han har mættet en tørstig Sjæl og har fyldt en hungrig Sjæl med godt.

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 De sade i Mørke, og i Dødens Skygge, bundne i Elendighed og Jern;

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 thi de havde været genstridige imod Guds Ord og havde foragtet den Højestes Raad;

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 og han ydmygede deres Hjerter ved Lidelse; de styrtede, og der var ingen Hjælper.

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 Han udførte dem af Mørket og Dødens Skygge og sønderrev deres Baand.

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 thi han har sønderbrudt Kobberporte og sønderhugget Jernslaaer.

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 De Daarer! de bleve plagede for deres Overtrædelsers Vej og for deres Misgerningers Skyld.

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 Deres Sjæl fik Vederstyggelighed til al Mad, og de kom nær til Dødens Porte.

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 Han sendte sit Ord og helbredede dem og reddede dem fra deres Grave.

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 og ofre Takofre og fortælle hans Gerninger med Frydesang.

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 De fore ud paa Havet i Skibe, de udrettede deres Gerning paa de store Vande,

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 de saa Herrens Gerninger og hans Underværker paa Dybet.

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 Han bød og lod et Stormvejr rejse sig, og det opløftede dets Bølger.

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 De fore op imod Himmelen, de fore ned i Afgrundene, deres Sjæl forsagede under Ulykken.

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 De dreves omkring og ravede som den drukne, og al deres Visdom var udtømt.

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, og han udførte dem af deres Trængsler.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 Han lod Stormen stille af, og Bølgerne lagde sig.

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 Da bleve de glade, at disse vare blevne stille; og han førte dem i Havn efter deres Begæring.

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for alle hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 og ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham der, hvor de gamle sidde.

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Han gjorde Floder til en Ørk og Kildegrund til tørre Steder;

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 et frugtbart Land til Saltland for deres Ondskabs Skyld, som boede deri.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Han gjorde Ørken til en vandrig Sø og tørt Land til Kildegrund.

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 Og han lod de hungrige bo der, og de grundede en Stad, som de kunde bo udi.

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 Og de besaaede Agre og plantede Vingaarde, og disse bare Frugt til Indtægt.

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 Og han velsignede dem, og de bleve saare formerede, og han formindskede ikke deres Kvæg.

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 Derefter bleve de formindskede og nedbøjede af Trængsel, Ulykke og Bedrøvelse.

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 Han udøser Foragt over Fyrster og lader dem fare vild i den vejløse Ørk.

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 Men han ophøjede en fattig af Elendighed og satte Slægterne som Hjorde.

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 De oprigtige skulle se det og glæde sig; men al Uretfærdighed har lukket sin Mund til.

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Hvo er viis, at han bevarer disse Ting og forstaar Herrens Miskundhed!

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!