Salme 107
1 Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.
Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 Det maa de sige, som ere genløste af Herren, de, han har genløst af Modstanderens Haand,
Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
3 og de, som han har samlet hjem fra Landene, fra Øster og fra Vester, fra Norden og fra Havet.
En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
4 De fore vild i Ørken, paa en øde Vej, de fandt ingen Stad, som de kunde bo udi;
Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
5 de vare hungrige og tørstige tillige; deres Sjæl vansmægtede i dem.
Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
6 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han friede dem af deres Trængsler.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
7 Og han førte dem paa den rette Vej, at de gik til en Stad, som de kunde bo udi.
En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
8 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
9 thi han har mættet en tørstig Sjæl og har fyldt en hungrig Sjæl med godt.
Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
10 De sade i Mørke, og i Dødens Skygge, bundne i Elendighed og Jern;
Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
11 thi de havde været genstridige imod Guds Ord og havde foragtet den Højestes Raad;
Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
12 og han ydmygede deres Hjerter ved Lidelse; de styrtede, og der var ingen Hjælper.
Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
13 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
14 Han udførte dem af Mørket og Dødens Skygge og sønderrev deres Baand.
Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
15 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
16 thi han har sønderbrudt Kobberporte og sønderhugget Jernslaaer.
Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
17 De Daarer! de bleve plagede for deres Overtrædelsers Vej og for deres Misgerningers Skyld.
De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
18 Deres Sjæl fik Vederstyggelighed til al Mad, og de kom nær til Dødens Porte.
Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
19 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
20 Han sendte sit Ord og helbredede dem og reddede dem fra deres Grave.
Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
21 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
22 og ofre Takofre og fortælle hans Gerninger med Frydesang.
En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
23 De fore ud paa Havet i Skibe, de udrettede deres Gerning paa de store Vande,
Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
24 de saa Herrens Gerninger og hans Underværker paa Dybet.
Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
25 Han bød og lod et Stormvejr rejse sig, og det opløftede dets Bølger.
Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
26 De fore op imod Himmelen, de fore ned i Afgrundene, deres Sjæl forsagede under Ulykken.
Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
27 De dreves omkring og ravede som den drukne, og al deres Visdom var udtømt.
Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
28 Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, og han udførte dem af deres Trængsler.
Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
29 Han lod Stormen stille af, og Bølgerne lagde sig.
Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
30 Da bleve de glade, at disse vare blevne stille; og han førte dem i Havn efter deres Begæring.
Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
31 Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for alle hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
32 og ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham der, hvor de gamle sidde.
En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
33 Han gjorde Floder til en Ørk og Kildegrund til tørre Steder;
Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
34 et frugtbart Land til Saltland for deres Ondskabs Skyld, som boede deri.
Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
35 Han gjorde Ørken til en vandrig Sø og tørt Land til Kildegrund.
Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
36 Og han lod de hungrige bo der, og de grundede en Stad, som de kunde bo udi.
En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
37 Og de besaaede Agre og plantede Vingaarde, og disse bare Frugt til Indtægt.
En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
38 Og han velsignede dem, og de bleve saare formerede, og han formindskede ikke deres Kvæg.
En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
39 Derefter bleve de formindskede og nedbøjede af Trængsel, Ulykke og Bedrøvelse.
Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
40 Han udøser Foragt over Fyrster og lader dem fare vild i den vejløse Ørk.
Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
41 Men han ophøjede en fattig af Elendighed og satte Slægterne som Hjorde.
Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
42 De oprigtige skulle se det og glæde sig; men al Uretfærdighed har lukket sin Mund til.
De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
43 Hvo er viis, at han bevarer disse Ting og forstaar Herrens Miskundhed!
Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
