Salme 106

1 Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.

Whakamoemititia a Ihowa. Whakawhetai ki a Ihowa; he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

2 Hvo kan udsige Herrens vældige Gerninger, forkynde al hans Pris?

Me wai e korero nga mahi nunui a Ihowa: e whakakite katoa nga whakamoemiti ki a ia?

3 Salige ere de, som holde over Ret, og den, som øver Retfærdighed alle Tider.

Ka hari te hunga e mau ana ki te whakarite tika; me te kaimahi i te tika i nga wa katoa.

4 Herre! kom mig i Hu med din Kærlighed til dit Folk, besøg mig med din Frelse,

Maharatia mai ahau, e Ihowa, kia rite ki tau manako ki tau iwi: tirotirohia mai ahau i runga i tau whakaoranga.

5 at jeg maa skue dine udvalgtes Lykke, glæde mig ved dit Folks Glæde, prise mig lykkelig i Samfund med din Arv.

Kia kite ai ahau i te pai o au i whiriwhiri ai: kia koa ai, koa tahi me tau iwi; kia whakamanamana tahi ai me tou kainga tupu.

6 Vi have syndet med vore Fædre, vi have handlet ilde og gjort Ugudelighed.

Kua hara tahi matou me o matou matua, kua mahi matou i te kino, i te mea he.

7 Vore Fædre i Ægypten vilde ikke forstaa dine underfulde Gerninger, de kom ikke din store Miskundhed i Hu, men vare genstridige ved Havet, ved det røde Hav.

Kihai o matou matua i mohio ki au mea whakamiharo i Ihipa, kihai hoki i mahara ki te tini o au arohatanga; engari ia i whakatoi ratou ki a koe i te moana, ae, i te Moana Whero.

8 Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at kundgøre sin Magt.

Otira whakaorangia ana ratou e ia, he whakaaro ki tona ingoa, kia matauria ai tona kaha.

9 Og han truede det røde Hav, og det blev tørt, og han lod dem gaa igennem Dybet som igennem Ørken.

I riria ano e ia te Moana Whero, a kua maroke: na arahina ana ratou e ia i nga rire, ano ko waenga koraha.

10 Og han frelste dem af Avindsmandens Haand og genløste dem af Fjendens Haand.

Na whakaorangia ake ratou e ia i te ringa o te tangata i kino ki a ratou; a hokona ana ratou i roto i te ringa o te hoariri.

11 Og Vandene skjulte deres Modstandere, der blev ikke een tilovers af dem.

A taupokina ana e nga wai o ratou hoariri, hore rawa tetahi morehu.

12 Da troede de paa hans Ord, de sang hans Pris.

Na whakapono ana ratou ki ana kupu: a waiata ana i te whakamoemiti ki a ia.

13 Dog glemte de hans Gerninger snart, de biede ikke paa hans Raad.

Hohoro tonu to ratou wareware ki ana mahi: kihai i taria e ratou tona whakaaro:

14 Men de fik stor Begærlighed i Ørken og fristede Gud i det øde Land.

Engari i whakaputa nui i o ratou hiahia i te tahora; whakamatautau ana ratou i te Atua i te koraha.

15 Da gav han dem det, de begærede, men lod deres Liv tæres hen.

Na ka hoatu e ia ta ratou i inoi ai; otira i tukua atu e ia te hiroki ki to ratou wairua.

16 Og de bare Avind imod Mose i Lejren, imod Aron, Herrens hellige.

I hae hoki ratou ki a Mohi i te puni, ki a Arona ano, ki te tangata tapu a Ihowa.

17 Jorden oplod sig og opslugte Dathan, og den skjulte Abirams Hob.

Ko te hamamatanga o te whenua, na horomia ana a Ratana; a taupokina iho te ropu o Apirama.

18 Og Ild flammede op iblandt deres Hob, en Lue fortærede de ugudelige.

A mura ana te ahi i to ratou ropu; wera ana i te mura te hunga kino.

19 De dannede en Kalv ved Horeb og tilbade et støbt Billede.

I hanga e ratou he kuao kau ki Horepa, a koropiko ana ki te whakapakoko i whakarewaina.

20 Og de ombyttede deres Herlighed med Billedet af en Okse, som æder Urter.

Koia i whitia ai e ratou to ratou kororia mo te mea i rite ki te puru kai tarutaru.

21 De glemte Gud, deres Frelser, som havde gjort store Ting i Ægypten,

Wareware ake i a ratou te Atua, to ratou kaiwhakaora, i mahi nei i nga mea nunui ki Ihipa.

22 underfulde Gerninger i Kams Land, forfærdelige Ting ved det røde Hav.

I nga mahi whakamiharo ki te whenua o Hama, i nga mea whakamataku ki te Moana Whero.

23 Og han sagde, at han vilde ødelægge dem; dersom Mose, hans udvalgte, ikke havde stillet sig i Gabet for hans Ansigt, at afvende hans Vrede fra at ødelægge dem —!

Na ka mea ia, kia whakangaromia ratou, me i kaua a Mohi, tana i whiriwhiri ai, te tu ki tona aroaro i te takiwa, hei papare ake i tona riri, kei huna ratou e ia.

24 De foragtede ogsaa det yndige Land, de troede ikke hans Ord.

Ae ra, i whakahawea ratou ki te whenua ahuareka; kihai ratou i whakapono ki tana kupu;

25 Men de knurrede i deres Telte, de hørte ikke paa Herrens Røst.

Heoi amuamu ana i roto i o ratou teneti, kihai i whakarongo ki te reo o Ihowa.

26 Og han svor dem med oprakt Haand, at han vilde lade dem falde i Ørken,

Na reira ka ara tona ringa ki a ratou, ki te turaki i a ratou i te koraha;

27 og at han vilde lade deres Afkom falde iblandt Hedningerne og bortstrø dem i Landene.

Ki te turaki i o ratou uri i roto i nga iwi: ki te whakamarara i a ratou ki nga whenua.

28 Og de bandt sig til Baal-Peor og aade af Ofrene til de døde Afguder.

I whakauru atu hoki ratou ki a Paarapeoro: a kai ana i nga patunga tapu ma nga mea mate.

29 Og de opirrede ham med deres Idrætter, saa at en Plage brød løs paa dem,

Koia i whakapataritari ai ratou i a ia ki a ratou hanga kia riri; a pakaru ana mai te mate uruta ki a ratou.

30 Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen hørte op.

Na ko te whakatikanga ake o Pinehaha, ki te whakaputa whakawa: a mutu iho te mate.

31 Og det blev regnet ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt evindelig.

I kiia ai ia he tika i nga whakatupuranga katoa ake ake.

32 De fortørnede ham ogsaa ved Meribas Vand, og det gik Mose ilde for deres Skyld.

I whakapataritari ano ratou i a ia ki nga wai o Meripa; na hemanawa ana a Mohi mo ratou:

33 Thi de vare genstridige imod hans Aand, og han talte ubetænksomt med sine Læber.

Na ratou hoki i whakatoi tona wairua, i he ai te kupu a ona ngutu.

34 De ødelagde ikke Folkene, om hvilke Herren havde sagt det til dem.

Kihai ratou i whakangaro i nga iwi i kiia nei e Ihowa ki a ratou;

35 Men de blandede sig med Hedningerne og lærte deres Gerninger.

Heoi uru ana ki roto ki nga tauiwi, a ako ana i a ratou mahi.

36 Og de tjente deres Afguder, og disse bleve dem til en Snare.

I mahi hoki ratou ki a ratou whakapakoko, i mahangatia ai ratou.

37 Og de ofrede deres Sønner og deres Døtre til Magterne.

Ae, i patua e ratou a ratou tama me a ratou tamahine ma nga atua maori;

38 Og de udøste uskyldigt Blod, deres Sønners og deres Døtres Blod, som de ofrede til Kanaans Afguder, og Landet vanhelligedes af Blodet.

I whakahekea hoki te toto harakore, nga toto o a ratou tama, o a ratou tamahine, i patua nei e ratou ma nga whakapakoko o Kanaana; a poke iho te whenua i te toto.

39 Og de besmittede sig ved deres Gerninger, og de bolede ved deres Idrætter.

Na poke iho ratou i a ratou mahi: a puremu ana ki a ratou mahi.

40 Da optændtes Herrens Vrede imod hans Folk, og han fik en Vederstyggelighed til sin Arv.

Koia i mura ai te riri o Ihowa ki tana iwi; a whakarihariha ana ia ki tona kainga tupu.

41 Og han gav dem i Hedningernes Haand, og deres Avindsmænd herskede over dem.

A tukua ana ratou e ia ki te ringa o nga tauiwi; waiho ana te hunga i kino ki a ratou hei rangatira mo ratou.

42 Og deres Fjender trængte dem, og de bleve ydmygede under deres Haand.

Na ka tukinotia ratou e o ratou hoariri: ka pehia ki raro i o ratou ringa.

43 Han friede dem mange Gange; men de satte sig op imod ham i deres Raad, og de bleve nedtrykte for deres Misgerningers Skyld.

He maha ana whakaoranga i a ratou: ko ratou ia i whakatoi ki a ia i o ratou whakaaro, a whakaititia ana i ta ratou kino.

44 Dog saa han til dem, da de vare i Angest, idet han hørte deres Raab.

Ahakoa ra, i titiro ia ki to ratou matenga, i tona rongonga i ta ratou tangi:

45 Og han kom sin Pagt i Hu, dem til Bedste, og det angrede ham efter hans store Miskundhed.

I mahara hoki ia ki tana kawenata ki a ratou, a rite tonu ki te tini o ana mahi aroha te putanga ketanga o ona whakaaro:

46 Og han lod dem finde Barmhjertighed hos alle dem, som havde bortført dem.

I meinga hoki ratou e ia kia arohaina e te hunga katoa i whakaraua atu ai ratou.

47 Frels os, Herre, vor Gud! og saml os fra Hedningerne, at vi kunne takke dit hellige Navn, rose os af din Pris!

Whakaorangia matou, e Ihowa, e to matou Atua, kohikohia matou i roto i nga tauiwi: kia whakawhetai ai ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemiti.

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra Evighed og indtil Evighed; og alt Folket siger: Amen. Halleluja!

Kia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira, i tua whakarere ano, a ake ake. A kia mea katoa te iwi, Amine. Whakamoemititia a Ihowa.