Salme 106

1 Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.

Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

2 Hvo kan udsige Herrens vældige Gerninger, forkynde al hans Pris?

Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

3 Salige ere de, som holde over Ret, og den, som øver Retfærdighed alle Tider.

Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

4 Herre! kom mig i Hu med din Kærlighed til dit Folk, besøg mig med din Frelse,

Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

5 at jeg maa skue dine udvalgtes Lykke, glæde mig ved dit Folks Glæde, prise mig lykkelig i Samfund med din Arv.

Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

6 Vi have syndet med vore Fædre, vi have handlet ilde og gjort Ugudelighed.

Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

7 Vore Fædre i Ægypten vilde ikke forstaa dine underfulde Gerninger, de kom ikke din store Miskundhed i Hu, men vare genstridige ved Havet, ved det røde Hav.

Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

8 Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at kundgøre sin Magt.

Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

9 Og han truede det røde Hav, og det blev tørt, og han lod dem gaa igennem Dybet som igennem Ørken.

Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

10 Og han frelste dem af Avindsmandens Haand og genløste dem af Fjendens Haand.

Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

11 Og Vandene skjulte deres Modstandere, der blev ikke een tilovers af dem.

Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

12 Da troede de paa hans Ord, de sang hans Pris.

Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

13 Dog glemte de hans Gerninger snart, de biede ikke paa hans Raad.

Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

14 Men de fik stor Begærlighed i Ørken og fristede Gud i det øde Land.

Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

15 Da gav han dem det, de begærede, men lod deres Liv tæres hen.

Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

16 Og de bare Avind imod Mose i Lejren, imod Aron, Herrens hellige.

Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

17 Jorden oplod sig og opslugte Dathan, og den skjulte Abirams Hob.

Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

18 Og Ild flammede op iblandt deres Hob, en Lue fortærede de ugudelige.

Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

19 De dannede en Kalv ved Horeb og tilbade et støbt Billede.

Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

20 Og de ombyttede deres Herlighed med Billedet af en Okse, som æder Urter.

Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

21 De glemte Gud, deres Frelser, som havde gjort store Ting i Ægypten,

Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

22 underfulde Gerninger i Kams Land, forfærdelige Ting ved det røde Hav.

Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

23 Og han sagde, at han vilde ødelægge dem; dersom Mose, hans udvalgte, ikke havde stillet sig i Gabet for hans Ansigt, at afvende hans Vrede fra at ødelægge dem —!

Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

24 De foragtede ogsaa det yndige Land, de troede ikke hans Ord.

Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

25 Men de knurrede i deres Telte, de hørte ikke paa Herrens Røst.

Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

26 Og han svor dem med oprakt Haand, at han vilde lade dem falde i Ørken,

Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

27 og at han vilde lade deres Afkom falde iblandt Hedningerne og bortstrø dem i Landene.

Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

28 Og de bandt sig til Baal-Peor og aade af Ofrene til de døde Afguder.

Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

29 Og de opirrede ham med deres Idrætter, saa at en Plage brød løs paa dem,

Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

30 Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen hørte op.

Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

31 Og det blev regnet ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt evindelig.

Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

32 De fortørnede ham ogsaa ved Meribas Vand, og det gik Mose ilde for deres Skyld.

Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

33 Thi de vare genstridige imod hans Aand, og han talte ubetænksomt med sine Læber.

Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

34 De ødelagde ikke Folkene, om hvilke Herren havde sagt det til dem.

Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

35 Men de blandede sig med Hedningerne og lærte deres Gerninger.

Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

36 Og de tjente deres Afguder, og disse bleve dem til en Snare.

Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

37 Og de ofrede deres Sønner og deres Døtre til Magterne.

Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

38 Og de udøste uskyldigt Blod, deres Sønners og deres Døtres Blod, som de ofrede til Kanaans Afguder, og Landet vanhelligedes af Blodet.

Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

39 Og de besmittede sig ved deres Gerninger, og de bolede ved deres Idrætter.

Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

40 Da optændtes Herrens Vrede imod hans Folk, og han fik en Vederstyggelighed til sin Arv.

Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

41 Og han gav dem i Hedningernes Haand, og deres Avindsmænd herskede over dem.

Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

42 Og deres Fjender trængte dem, og de bleve ydmygede under deres Haand.

Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

43 Han friede dem mange Gange; men de satte sig op imod ham i deres Raad, og de bleve nedtrykte for deres Misgerningers Skyld.

Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

44 Dog saa han til dem, da de vare i Angest, idet han hørte deres Raab.

Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

45 Og han kom sin Pagt i Hu, dem til Bedste, og det angrede ham efter hans store Miskundhed.

Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

46 Og han lod dem finde Barmhjertighed hos alle dem, som havde bortført dem.

Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

47 Frels os, Herre, vor Gud! og saml os fra Hedningerne, at vi kunne takke dit hellige Navn, rose os af din Pris!

Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra Evighed og indtil Evighed; og alt Folket siger: Amen. Halleluja!

Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!