Salme 105
1 Priser Herren, paakalder hans Navn, kundgører hans Gerninger iblandt Folkene!
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Synger for ham, spiller for ham, taler om alle hans underfulde Gerninger!
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Roser eder af hans hellige Navn; deres Hjerte glæder sig, som søge Herren!
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Spørger efter Herren og hans Magt, søger hans Ansigt alle Tider!
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Ihukommer hans underfulde Gerninger, som han har gjort, hans Jærtegn og hans Munds Domme.
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 I, hans Tjener Abrahams Sæd! Jakobs Børn, hans udvalgte!
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 Han er Herren vor Gud; hans Domme ere over al Jorden.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 Han kommer evindelig sin Pagt i Hu, det Ord, som han har befalet til tusinde Slægter,
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 som han har indgaaet med Abraham, og sin Ed til Isaak,
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 hvilken han opstillede for Jakob til en Skik, for Israel til en evig Pagt
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 sigende: Dig vil jeg give Kanaans Land til eders Arvs Lod;
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 der de vare en liden Hob, faa og fremmede deri;
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 og de vandrede fra Folk til Folk, fra et Rige til et andet Folkefærd.
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 Han tillod intet Menneske at gøre dem Vold og revsede Konger for deres Skyld:
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 „Rører ikke mine salvede og gører ikke mine Profeter noget ondt‟.
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 Og han kaldte Hunger over Landet, han formindskede alt Brøds Forraad.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 Han sendte en Mand forud for dem; til Træl blev Josef solgt.
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 De plagede hans Fødder i Stokken; han selv kom i Jern
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 indtil den Tid, da hans Ord traf ind, da Herrens Tale havde lutret ham.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 Kongen sendte hen og lod ham løs; han, som herskede over Folkene, gav ham fri.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 Han satte ham til Herre over sit Hus og til Hersker over alt sit Gods,
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 at han kunde binde hans Fyrster efter sin Villie og lære hans Ældste Visdom.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 Saa kom Israel til Ægypten og Jakob boede som fremmed i Kams Land.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 Men sit Folk gjorde han saare frugtbart og mægtigere end dets Modstandere.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 Disses Sind omskiftede han, saa at de hadede hans Folk og handlede træskelig imod hans Tjenere.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 Han sendte Mose, sin Tjener, Aron, som han havde udvalgt.
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 De kundgjorde hans Tegns Ord iblandt dem og hans Undere i Kams Land.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 Han sendte Mørke og lod det blive mørkt, og de vare ikke genstridige imod hans Ord.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 Han vendte deres Vande om til Blod og dræbte deres Fisk.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 Deres Land vrimlede af Frøer lige indtil i deres Kongers Kamre.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 Han talte, saa kom der Utøj, Lus, over hele deres Landemærke.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 Han lod deres Regnbyger blive til Hagel, til Ildslue i deres Land.
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 Og han slog deres Vinstokke og deres Figentræer og sønderbrød Træerne inden deres Landemærke.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 Han talte, saa kom der Græshopper og Høskrækker, og der var ikke Tal paa dem.
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 Og de aade alle Urter i deres Land, og de aade Frugten paa deres Mark.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 Han slog og alt førstefødt i deres Land, Førstegrøden af al deres Kraft.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 Men hine førte han ud med Sølv og Guld, og der var ingen skrøbelig iblandt deres Stammer.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Ægypten blev glad, der de droge ud; thi Frygt for dem var falden paa det.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 Han udbredte en Sky til Skjul og en Ild til at lyse om Natten.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 De bade, saa lod han Vagtler komme og mættede dem med Himmelbrød.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 Han oplod en Klippe, og der flød Vand, det løb igennem de tørre Steder som en Flod.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 Thi han kom sit hellige Ord i Hu og sin Tjener Abraham.
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 Og han førte sit Folk ud med Glæde, sine udvalgte med Frydeskrig.
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 Og han gav dem Hedningernes Lande; og de arvede, hvad Folkene havde haft Møje for,
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 paa det de skulde holde hans Skikke og bevare hans Love. Halleluja!
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
