Salme 104
1 Min Sjæl, lov Herren; Herre, min Gud! du er saare stor, du har iført dig Majestæt og Herlighed.
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Han ifører sig Lys som et Klædebon, han udbreder Himmelen som et Telt.
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
3 Han hvælver sine Sale i Vandene; han gør Skyerne til sin Vogn, han vandrer paa Vejrets Vinger.
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Han gør Vindene til sine Engle, gloende Ild til sine Tjenere.
Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 Han grundfæstede Jorden paa dens Grundvold, den skal ikke rokkes i al Evighed.
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
6 Du havde skjult den med Havet som med et Klæde, Vandene stode over Bjergene.
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
7 De flyede for din Trusel, de fore hastelig bort for din Tordens Røst.
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Bjergene fore op, Dalene fore ned til det Sted, som du grundfæstede for dem.
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Du satte en Grænse, hvorover de ikke skulde gaa; de skulde ikke skjule Jorden igen.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 Han lader Kilder opvælde i Dalene; de rinde imellem Bjergene.
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
11 De give alle Markens Dyr at drikke, Vildæsler slukke deres Tørst.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 Over dem bo Himmelens Fugle; ud fra Grenene lade de deres Røst høre.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
13 Han vander Bjergene fra sine høje Sale; Jorden mættes af dine Gerningers Frugt.
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 Han lader Græs gro for Kvæget og Urter til Menneskens Tjeneste for at fremføre Brød af Jorden.
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 Og Vin glæder et Menneskes Hjerte, hans Ansigt bliver frydefuldt af Olie, og Brød vederkvæger et Menneskes Hjerte.
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 Herrens Træer mættes af Væde, Libanons Cedre, som han har plantet;
RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 der hvor Fuglene bygge Rede; Storkens Bo er paa Fyrretræerne.
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 De høje Bjerge ere for Stengederne, Klipperne ere en Tilflugt for Kaninerne.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Han gjorde Maanen til at bestemme Tiderne, Solen ved sin Nedgang.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Du gør Mørke, og der bliver Nat, i den krybe alle Skovens Dyr frem.
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 De unge Løver brøle efter Rov og komme for at kræve deres Føde af Gud.
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
22 Solen gaar op, saa trække de sig tilbage og lægge sig i deres Huler.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
23 Da gaar Mennesket ud til sin Gerning og til sit Arbejde indtil Aftenen.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
24 Hvor mange ere dine Gerninger, Herre! du gjorde dem alle viselig; Jorden er fuld af dine Ejendomme.
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 Her er Havet stort og vidt til begge Sider; der er Vrimmel uden Tal, der er Dyr, de smaa med de store.
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
26 Der gaa Skibene; der er Leviathan, som du dannede til at lege derudi.
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 De vente alle paa dig, at du skal give dem deres Føde i rette Tid.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Giver du dem, da sanke de; oplader du din Haand, da mættes de med godt.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Skjuler du dit Ansigt, da forfærdes de; tager du Aanden tilbage fra dem, da dø de og vende tilbage til deres Støv.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Udsender du din Aand, skabes de, og du fornyer Jordens Skikkelse.
Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 Herrens Ære blive evindelig, Herren glæde sig over sine Gerninger!
RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 Han ser til Jorden, og den bæver; han rører ved Bjergene, og de ryge.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
33 Jeg vil synge for Herren, medens jeg lever, jeg vil lovsynge min Gud, medens jeg er til.
Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34 Maatte min Tale behage ham; jeg vil glædes i Herren.
Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
35 Maatte dog Syndere udryddes af Jorden, og ugudelige ikke være ydermere! Min Sjæl, lov Herren! Halleluja.
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
