Salme 104
1 Min Sjæl, lov Herren; Herre, min Gud! du er saare stor, du har iført dig Majestæt og Herlighed.
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 Han ifører sig Lys som et Klædebon, han udbreder Himmelen som et Telt.
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 Han hvælver sine Sale i Vandene; han gør Skyerne til sin Vogn, han vandrer paa Vejrets Vinger.
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 Han gør Vindene til sine Engle, gloende Ild til sine Tjenere.
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 Han grundfæstede Jorden paa dens Grundvold, den skal ikke rokkes i al Evighed.
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 Du havde skjult den med Havet som med et Klæde, Vandene stode over Bjergene.
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 De flyede for din Trusel, de fore hastelig bort for din Tordens Røst.
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 Bjergene fore op, Dalene fore ned til det Sted, som du grundfæstede for dem.
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 Du satte en Grænse, hvorover de ikke skulde gaa; de skulde ikke skjule Jorden igen.
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 Han lader Kilder opvælde i Dalene; de rinde imellem Bjergene.
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 De give alle Markens Dyr at drikke, Vildæsler slukke deres Tørst.
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 Over dem bo Himmelens Fugle; ud fra Grenene lade de deres Røst høre.
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 Han vander Bjergene fra sine høje Sale; Jorden mættes af dine Gerningers Frugt.
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 Han lader Græs gro for Kvæget og Urter til Menneskens Tjeneste for at fremføre Brød af Jorden.
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 Og Vin glæder et Menneskes Hjerte, hans Ansigt bliver frydefuldt af Olie, og Brød vederkvæger et Menneskes Hjerte.
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 Herrens Træer mættes af Væde, Libanons Cedre, som han har plantet;
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 der hvor Fuglene bygge Rede; Storkens Bo er paa Fyrretræerne.
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 De høje Bjerge ere for Stengederne, Klipperne ere en Tilflugt for Kaninerne.
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 Han gjorde Maanen til at bestemme Tiderne, Solen ved sin Nedgang.
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 Du gør Mørke, og der bliver Nat, i den krybe alle Skovens Dyr frem.
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 De unge Løver brøle efter Rov og komme for at kræve deres Føde af Gud.
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 Solen gaar op, saa trække de sig tilbage og lægge sig i deres Huler.
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 Da gaar Mennesket ud til sin Gerning og til sit Arbejde indtil Aftenen.
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 Hvor mange ere dine Gerninger, Herre! du gjorde dem alle viselig; Jorden er fuld af dine Ejendomme.
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 Her er Havet stort og vidt til begge Sider; der er Vrimmel uden Tal, der er Dyr, de smaa med de store.
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 Der gaa Skibene; der er Leviathan, som du dannede til at lege derudi.
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 De vente alle paa dig, at du skal give dem deres Føde i rette Tid.
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 Giver du dem, da sanke de; oplader du din Haand, da mættes de med godt.
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 Skjuler du dit Ansigt, da forfærdes de; tager du Aanden tilbage fra dem, da dø de og vende tilbage til deres Støv.
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 Udsender du din Aand, skabes de, og du fornyer Jordens Skikkelse.
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Herrens Ære blive evindelig, Herren glæde sig over sine Gerninger!
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 Han ser til Jorden, og den bæver; han rører ved Bjergene, og de ryge.
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 Jeg vil synge for Herren, medens jeg lever, jeg vil lovsynge min Gud, medens jeg er til.
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 Maatte min Tale behage ham; jeg vil glædes i Herren.
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 Maatte dog Syndere udryddes af Jorden, og ugudelige ikke være ydermere! Min Sjæl, lov Herren! Halleluja.
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
