Salme 104
1 Min Sjæl, lov Herren; Herre, min Gud! du er saare stor, du har iført dig Majestæt og Herlighed.
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 Han ifører sig Lys som et Klædebon, han udbreder Himmelen som et Telt.
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 Han hvælver sine Sale i Vandene; han gør Skyerne til sin Vogn, han vandrer paa Vejrets Vinger.
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 Han gør Vindene til sine Engle, gloende Ild til sine Tjenere.
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Han grundfæstede Jorden paa dens Grundvold, den skal ikke rokkes i al Evighed.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 Du havde skjult den med Havet som med et Klæde, Vandene stode over Bjergene.
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 De flyede for din Trusel, de fore hastelig bort for din Tordens Røst.
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 Bjergene fore op, Dalene fore ned til det Sted, som du grundfæstede for dem.
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Du satte en Grænse, hvorover de ikke skulde gaa; de skulde ikke skjule Jorden igen.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Han lader Kilder opvælde i Dalene; de rinde imellem Bjergene.
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 De give alle Markens Dyr at drikke, Vildæsler slukke deres Tørst.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 Over dem bo Himmelens Fugle; ud fra Grenene lade de deres Røst høre.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Han vander Bjergene fra sine høje Sale; Jorden mættes af dine Gerningers Frugt.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Han lader Græs gro for Kvæget og Urter til Menneskens Tjeneste for at fremføre Brød af Jorden.
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 Og Vin glæder et Menneskes Hjerte, hans Ansigt bliver frydefuldt af Olie, og Brød vederkvæger et Menneskes Hjerte.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 Herrens Træer mættes af Væde, Libanons Cedre, som han har plantet;
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 der hvor Fuglene bygge Rede; Storkens Bo er paa Fyrretræerne.
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 De høje Bjerge ere for Stengederne, Klipperne ere en Tilflugt for Kaninerne.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Han gjorde Maanen til at bestemme Tiderne, Solen ved sin Nedgang.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Du gør Mørke, og der bliver Nat, i den krybe alle Skovens Dyr frem.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 De unge Løver brøle efter Rov og komme for at kræve deres Føde af Gud.
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 Solen gaar op, saa trække de sig tilbage og lægge sig i deres Huler.
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 Da gaar Mennesket ud til sin Gerning og til sit Arbejde indtil Aftenen.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 Hvor mange ere dine Gerninger, Herre! du gjorde dem alle viselig; Jorden er fuld af dine Ejendomme.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Her er Havet stort og vidt til begge Sider; der er Vrimmel uden Tal, der er Dyr, de smaa med de store.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Der gaa Skibene; der er Leviathan, som du dannede til at lege derudi.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 De vente alle paa dig, at du skal give dem deres Føde i rette Tid.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 Giver du dem, da sanke de; oplader du din Haand, da mættes de med godt.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 Skjuler du dit Ansigt, da forfærdes de; tager du Aanden tilbage fra dem, da dø de og vende tilbage til deres Støv.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 Udsender du din Aand, skabes de, og du fornyer Jordens Skikkelse.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 Herrens Ære blive evindelig, Herren glæde sig over sine Gerninger!
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Han ser til Jorden, og den bæver; han rører ved Bjergene, og de ryge.
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 Jeg vil synge for Herren, medens jeg lever, jeg vil lovsynge min Gud, medens jeg er til.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 Maatte min Tale behage ham; jeg vil glædes i Herren.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 Maatte dog Syndere udryddes af Jorden, og ugudelige ikke være ydermere! Min Sjæl, lov Herren! Halleluja.
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
