Salme 104
1 Min Sjæl, lov Herren; Herre, min Gud! du er saare stor, du har iført dig Majestæt og Herlighed.
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 Han ifører sig Lys som et Klædebon, han udbreder Himmelen som et Telt.
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 Han hvælver sine Sale i Vandene; han gør Skyerne til sin Vogn, han vandrer paa Vejrets Vinger.
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 Han gør Vindene til sine Engle, gloende Ild til sine Tjenere.
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 Han grundfæstede Jorden paa dens Grundvold, den skal ikke rokkes i al Evighed.
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Du havde skjult den med Havet som med et Klæde, Vandene stode over Bjergene.
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 De flyede for din Trusel, de fore hastelig bort for din Tordens Røst.
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 Bjergene fore op, Dalene fore ned til det Sted, som du grundfæstede for dem.
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 Du satte en Grænse, hvorover de ikke skulde gaa; de skulde ikke skjule Jorden igen.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Han lader Kilder opvælde i Dalene; de rinde imellem Bjergene.
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 De give alle Markens Dyr at drikke, Vildæsler slukke deres Tørst.
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 Over dem bo Himmelens Fugle; ud fra Grenene lade de deres Røst høre.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 Han vander Bjergene fra sine høje Sale; Jorden mættes af dine Gerningers Frugt.
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 Han lader Græs gro for Kvæget og Urter til Menneskens Tjeneste for at fremføre Brød af Jorden.
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 Og Vin glæder et Menneskes Hjerte, hans Ansigt bliver frydefuldt af Olie, og Brød vederkvæger et Menneskes Hjerte.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 Herrens Træer mættes af Væde, Libanons Cedre, som han har plantet;
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 der hvor Fuglene bygge Rede; Storkens Bo er paa Fyrretræerne.
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 De høje Bjerge ere for Stengederne, Klipperne ere en Tilflugt for Kaninerne.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Han gjorde Maanen til at bestemme Tiderne, Solen ved sin Nedgang.
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 Du gør Mørke, og der bliver Nat, i den krybe alle Skovens Dyr frem.
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 De unge Løver brøle efter Rov og komme for at kræve deres Føde af Gud.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 Solen gaar op, saa trække de sig tilbage og lægge sig i deres Huler.
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 Da gaar Mennesket ud til sin Gerning og til sit Arbejde indtil Aftenen.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Hvor mange ere dine Gerninger, Herre! du gjorde dem alle viselig; Jorden er fuld af dine Ejendomme.
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 Her er Havet stort og vidt til begge Sider; der er Vrimmel uden Tal, der er Dyr, de smaa med de store.
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 Der gaa Skibene; der er Leviathan, som du dannede til at lege derudi.
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 De vente alle paa dig, at du skal give dem deres Føde i rette Tid.
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 Giver du dem, da sanke de; oplader du din Haand, da mættes de med godt.
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 Skjuler du dit Ansigt, da forfærdes de; tager du Aanden tilbage fra dem, da dø de og vende tilbage til deres Støv.
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 Udsender du din Aand, skabes de, og du fornyer Jordens Skikkelse.
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 Herrens Ære blive evindelig, Herren glæde sig over sine Gerninger!
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 Han ser til Jorden, og den bæver; han rører ved Bjergene, og de ryge.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Jeg vil synge for Herren, medens jeg lever, jeg vil lovsynge min Gud, medens jeg er til.
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 Maatte min Tale behage ham; jeg vil glædes i Herren.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Maatte dog Syndere udryddes af Jorden, og ugudelige ikke være ydermere! Min Sjæl, lov Herren! Halleluja.
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
