Salme 103
1 Min Sjæl! lov Herren, og alt det, som i mig er, love hans hellige Navn.
Davut'un mezmuru RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! O'nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!
2 Min Sjæl! lov Herren og glem ikke alle hans Velgerninger,
RAB'be övgüler sun, ey canım! İyiliklerinin hiçbirini unutma!
3 ham, som forlader dig alle dine Misgerninger; ham, som læger alle dine Sygdomme;
Bütün suçlarını bağışlayan, Bütün hastalıklarını iyileştiren,
4 ham, som genløser dit Liv fra Graven; ham, som kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed;
Canını ölüm çukurundan kurtaran, Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,
5 ham, som mætter din Sjæl med det gode, at du bliver ung igen som Ørnen.
Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O'dur, Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.
6 Herren øver Retfærdighed og Ret for alle fortrykte.
RAB bütün düşkünlere Hak ve adalet sağlar.
7 Han lod Mose vide sine Veje, Israels Børn sine Gerninger.
Kendi yöntemlerini Musa'ya, İşlerini İsrailliler'e açıkladı.
8 Herren er barmhjertig og naadig, langmodig og af megen Miskundhed.
RAB sevecen ve lütfedendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.
9 Han skal ikke bestandig gaa i Rette, ej heller beholde Vrede evindelig.
Sürekli suçlamaz, Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.
10 Han har ikke gjort imod os efter vore Synder og ikke betalt os efter vore Misgerninger.
Bize günahlarımıza göre davranmaz, Suçlarımızın karşılığını vermez.
11 Thi saa høj Himmelen er over Jorden, har hans Miskundhed været mægtig over dem, som frygte ham.
Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse, Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.
12 Saa langt som Østen er fra Vesten, har han ladet vore Overtrædelser være langt fra os.
Doğu batıdan ne kadar uzaksa, O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.
13 Ligesom en Fader forbarmer sig over Børn, saa forbarmer Herren sig over dem, som frygte ham.
Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa, RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.
14 Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, at vi ere Støv.
Çünkü mayamızı bilir, Toprak olduğumuzu anımsar.
15 Et Menneskes Dage ere som Græs; som et Blomster paa Marken, saa blomstrer han.
İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;
16 Naar et Vejr farer over det, da er det ikke mere, og dets Sted kender det ikke længere.
Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.
17 Men Herrens Miskundhed er fra Evighed og indtil Evighed over dem, som frygte ham, og hans Retfærdighed med Børnebørn,
Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.
18 med dem, som holde hans Pagt, og med dem, som komme hans Befalinger i Hu for at gøre derefter.
19 Herren har befæstet sin Trone i Himmelen, og hans Rige behersker alt.
RAB tahtını göklere kurmuştur, O'nun egemenliği her yeri kapsar.
20 Lover Herren, I hans Engle! I vældige i Magt, som udrette hans Ord, idet I høre paa hans Ords Røst!
RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun melekleri, O'nun sözünü dinleyen, Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!
21 Lover Herren, alle hans Hærskarer! I hans Tjenere, som gøre hans Villie!
RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun bütün göksel orduları, İsteğini yerine getiren kulları!
22 Lover Herren, I hans Gerninger alle til Hobe! i alle hans Herredømmes Steder: Min Sjæl, lov Herren!
RAB'be övgüler sunun, Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
