Salme 103
1 Min Sjæl! lov Herren, og alt det, som i mig er, love hans hellige Navn.
De David. Benu, ho mia animo, la Eternulon, Kaj mia tuta internaĵo Lian sanktan nomon.
2 Min Sjæl! lov Herren og glem ikke alle hans Velgerninger,
Benu, ho mia animo, la Eternulon, Kaj ne forgesu ĉiujn Liajn bonfarojn.
3 ham, som forlader dig alle dine Misgerninger; ham, som læger alle dine Sygdomme;
Li pardonas ĉiujn viajn pekojn, Li sanigas ĉiujn viajn malsanojn;
4 ham, som genløser dit Liv fra Graven; ham, som kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed;
Li savas de la tombo vian vivon, Li kronas vin per boneco kaj favorkoreco;
5 ham, som mætter din Sjæl med det gode, at du bliver ung igen som Ørnen.
Li satigas per bonaĵoj vian maljunan aĝon, Ke via juneco renoviĝas kiel ĉe aglo.
6 Herren øver Retfærdighed og Ret for alle fortrykte.
La Eternulo faras justecon kaj juĝon al ĉiuj prematoj.
7 Han lod Mose vide sine Veje, Israels Børn sine Gerninger.
Li sciigis Siajn vojojn al Moseo, Siajn farojn al la Izraelidoj.
8 Herren er barmhjertig og naadig, langmodig og af megen Miskundhed.
Favorkora kaj kompatema estas la Eternulo, Longetolerema kaj tre bona.
9 Han skal ikke bestandig gaa i Rette, ej heller beholde Vrede evindelig.
Ne eterne Li indignas, Kaj ne por ĉiam Li koleras.
10 Han har ikke gjort imod os efter vore Synder og ikke betalt os efter vore Misgerninger.
Ne laŭ niaj pekoj Li agis kun ni, Kaj ne laŭ niaj krimoj Li redonis al ni.
11 Thi saa høj Himmelen er over Jorden, har hans Miskundhed været mægtig over dem, som frygte ham.
Ĉar kiel alte estas la ĉielo super la tero, Tiel granda estas Lia boneco por tiuj, kiuj Lin timas.
12 Saa langt som Østen er fra Vesten, har han ladet vore Overtrædelser være langt fra os.
Kiel malproksime estas la oriento de la okcidento, Tiel Li malproksimigis de ni niajn pekojn.
13 Ligesom en Fader forbarmer sig over Børn, saa forbarmer Herren sig over dem, som frygte ham.
Kiel patro korfavoras filojn, Tiel la Eternulo korfavoras tiujn, kiuj Lin timas.
14 Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, at vi ere Støv.
Ĉar Li scias nian esencon; Li memoras, ke ni estas polvo.
15 Et Menneskes Dage ere som Græs; som et Blomster paa Marken, saa blomstrer han.
La tagoj de homo estas kiel herbo; Kiel floro de kampo, tiel li floras.
16 Naar et Vejr farer over det, da er det ikke mere, og dets Sted kender det ikke længere.
Pasas super ĝi vento, kaj ĝi jam ne ekzistas; Kaj ĝia loko ĝin jam ne rekonas.
17 Men Herrens Miskundhed er fra Evighed og indtil Evighed over dem, som frygte ham, og hans Retfærdighed med Børnebørn,
Sed la boneco de la Eternulo daŭras eterne al tiuj, kiuj Lin timas, Kaj Lia bonfaremeco iras ĝis la pranepoj,
18 med dem, som holde hans Pagt, og med dem, som komme hans Befalinger i Hu for at gøre derefter.
Kiuj observas Lian interligon Kaj memoras Liajn ordonojn por ilin plenumi.
19 Herren har befæstet sin Trone i Himmelen, og hans Rige behersker alt.
La Eternulo starigis en la ĉielo Sian tronon; Kaj Lia reĝeco regas ĉion.
20 Lover Herren, I hans Engle! I vældige i Magt, som udrette hans Ord, idet I høre paa hans Ords Røst!
Benu la Eternulon Liaj anĝeloj, potencaj per sia forto, Kiuj plenumas Lian vorton, Por ke oni obeu la voĉon de Lia vorto.
21 Lover Herren, alle hans Hærskarer! I hans Tjenere, som gøre hans Villie!
Benu la Eternulon ĉiuj Liaj ĉirkaŭantoj, Liaj servantoj, kiuj plenumas Lian volon.
22 Lover Herren, I hans Gerninger alle til Hobe! i alle hans Herredømmes Steder: Min Sjæl, lov Herren!
Benu la Eternulon ĉiuj Liaj kreitaĵoj, En ĉiuj lokoj de Lia regado. Benu, ho mia animo, la Eternulon.
