< Salme 102 >

1 En elendigs Bøn, naar han forsmægter og udøser sin Klage for Herrens Ansigt.
دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!
2 Herre! hør min Bøn og lad mit Raab komme til dig.
وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!
3 Skjul ikke dit Ansigt for mig paa den Dag, jeg er i Angest; bøj dit Øre til mig; paa den Dag jeg paakalder, skynd dig og bønhør mig!
عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.
4 Thi mine Dage ere gaaede op i Røg, og mine Ben ere brændte som et Brandsted.
دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.
5 Mit Hjerte er rammet og tørret som en Urt; thi jeg har glemt at æde mit Brød.
با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.
6 Formedelst mine Klageraab hænge mine Ben ved mit Kød.
همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.
7 Jeg er bleven lig en Rørdrum i Ørken; jeg er bleven som en Ugle i det øde.
مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.
8 Jeg vaager og er bleven som en enlig Spurv paa Taget.
هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.
9 Mine Fjender have haanet mig den ganske Dag, de, som rase imod mig, sværge ved mig.
به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.
10 Thi jeg har tæret Aske som Brød og blandet min Drik med Graad
11 for din Vredens og din Fortørnelses Skyld; thi du løftede mig op og kastede mig bort.
عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.
12 Mine Dage are som en Skygge, der hælder, og jeg tørres som en Urt.
اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.
13 Men du, Herre! bliver evindelig, og din Ihukommelse fra Slægt til Slægt.
تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.
14 Du vil gøre dig rede, du vil forbarme dig over Zion; thi det er paa Tide, at du er den naadig; thi den bestemte Tid er kommen.
بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!
15 Thi dine Tjenere hænge med Behag ved dens Stene, og de have Medynk med dens Støv.
قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.
16 Og Hedningerne skulle frygte Herrens Navn, og alle Kongerne paa Jorden din Ære;
او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.
17 thi Herren har bygget Zion og har ladet sig se i sin Herlighed.
به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.
18 Han har vendt sit Ansigt til den enliges Bøn og ikke foragtet deres Bøn.
آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:
19 Dette skal skrives for den kommende Slægt; og det Folk, som skabes, skal love Herren.
«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»
20 Thi han saa ned fra sin Helligdoms Højsæde; Herren saa fra Himmelen til Jorden
21 for at høre den bundnes Jamren, for at løse Dødsens Børn,
بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.
22 for at de kunde forkynde Herrens Navn i Zion og hans Pris i Jerusalem,
23 naar Folkene samles til Hobe og Rigerne til at tjene Herren.
خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.
24 Han har ydmyget min Kraft paa Vejen, han har forkortet mine Dage.
ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!
25 Jeg siger: Min Gud! tag mig ikke bort midt i mine Dage, dine Aar vare fra Slægt til Slægt.
تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.
26 Du grundfæstede fordum Jorden, og Himlene er dine Hænders Gerning.
آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.
27 De skulle forgaa; men du bestaar; og de skulle alle blive gamle som et Klædebon; du skal omskifte dem som en Klædning, og de omskiftes.
اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.
28 Men du er den samme, og dine Aar faa ingen Ende. Dine Tjeneres Børn skulle fæste Bo, og deres Sæd skal stadfæstes for dit Ansigt.
فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.

< Salme 102 >