Ordsprogene 9
1 Visdommen har bygget sit Hus, har udhugget sine syv Piller;
Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
2 hun har slagtet sit Slagtekvæg, blandet sin Vin og dækket sit Bord;
У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
3 hun har udsendt sine Piger, hun kalder fra Toppene af Stadens Høje:
Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
4 Hvo der er uvidende, den vende sig hid; og til den, som fattes Forstand, siger hun:
«И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
5 Kommer hid, æder af mit Brød, og drikker af Vinen, som jeg har blandet.
Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
6 Forlader Uvidenhed, saa skulle I leve, og gaar lige frem paa Forstandens Vej.
Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
7 Hvo som revser en Spotter, henter sig Spot, og hvo som irettesætter den ugudelige, faar Skændsel til Løn.
Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
8 Sæt ikke en Spotter i Rette, at han ikke skal hade dig; sæt en viis i Rette, og han skal elske dig.
Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
9 Giv den vise, og han skal blive visere; undervis den retfærdige, og han skal tage til i Lærdom.
Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
10 Herrens Frygt er Visdoms Begyndelse, og Kundskab om den Hellige er Forstand.
Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
11 Thi ved mig skulle dine Dage blive mange, og flere Leveaar skulle vorde dig tillagte.
Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
12 Dersom du er viis, er du viis til dit eget Gavn; men spotter du, skal du bære det alene.
Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
13 Daarskaben er en urolig Kvinde, idel Uvidenhed, og kender ikke noget.
Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
14 Og hun sidder ved sit Hus's Dør, paa en Stol paa Stadens Høje,
У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
15 for at kalde paa dem, som gaa forbi ad Vejen, dem, som vandre ret frem paa deres Stier;
Удул өтүп кетиватқанларға:
16 hvo der er uvidende, den vende sig hid; og den, som fattes Forstand, ham taler hun til.
«Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
17 Stjaalet Vand er sødt, og lønligt Brød er lækkert.
«Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
