Ordsprogene 9
1 Visdommen har bygget sit Hus, har udhugget sine syv Piller;
| دانایی خانووی خۆی بنیاد ناوە، حەوت کۆڵەکەکەی داتاشیوە. |
2 hun har slagtet sit Slagtekvæg, blandet sin Vin og dækket sit Bord;
| سەربڕدراوەکەی سەربڕیوە و شەرابەکەی تێکەڵ کردووە، هەروەها خوانەکەی ئامادە کردووە. |
3 hun har udsendt sine Piger, hun kalder fra Toppene af Stadens Høje:
| کەنیزەکانی خۆی ناردووە و بانگ دەکات، لەسەر بەرزاییەکانی شار: |
4 Hvo der er uvidende, den vende sig hid; og til den, som fattes Forstand, siger hun:
| «کێ ساویلکەیە، با ڕوو لێرە بکات!» بە تێنەگەیشتووش دەڵێت: |
5 Kommer hid, æder af mit Brød, og drikker af Vinen, som jeg har blandet.
| «وەرن، لە نانی من بخۆن و لەو شەرابەی تێکەڵم کردووە بخۆنەوە. |
6 Forlader Uvidenhed, saa skulle I leve, og gaar lige frem paa Forstandens Vej.
| واز لە ساویلکەیی بهێنن و بژین، بە ڕێگای تێگەیشتندا بڕۆن.» |
7 Hvo som revser en Spotter, henter sig Spot, og hvo som irettesætter den ugudelige, faar Skændsel til Løn.
| ئەوەی گاڵتەجاڕ تەمبێ بکات شەرمەزاری دەست دەکەوێت، ئەوەی بەدکار سەرزەنشت بکات خۆی لەکەدار دەکات. |
8 Sæt ikke en Spotter i Rette, at han ikke skal hade dig; sæt en viis i Rette, og han skal elske dig.
| سەرزەنشتی گاڵتەجاڕ مەکە، نەوەک ڕقی لێت بێتەوە؛ سەرزەنشتی دانا بکە، تۆی خۆشدەوێت. |
9 Giv den vise, og han skal blive visere; undervis den retfærdige, og han skal tage til i Lærdom.
| ڕێنمایی دانا بکە، داناتر دەبێت، کەسێکی ڕاستودروست فێر بکە، زاناتر دەبێت. |
10 Herrens Frygt er Visdoms Begyndelse, og Kundskab om den Hellige er Forstand.
| لەخواترسی سەرەتای داناییە، ناسینی خودای پیرۆزیش تێگەیشتنە، |
11 Thi ved mig skulle dine Dage blive mange, og flere Leveaar skulle vorde dig tillagte.
| چونکە بە دانایی ڕۆژگارت زیاد دەکات، ساڵانی ژیانت پتر دەبێت. |
12 Dersom du er viis, er du viis til dit eget Gavn; men spotter du, skal du bære det alene.
| ئەگەر دانا بیت، داناییەکەت پاداشتت دەداتەوە؛ ئەگەر گاڵتەجاڕ بیت، تەنها لەسەر خۆت دەکەوێت. |
13 Daarskaben er en urolig Kvinde, idel Uvidenhed, og kender ikke noget.
| گێلایەتی وەک خاتوونێکی بە بۆڵەبۆڵە، ساویلکەیە و هیچ شتێک نازانێت. |
14 Og hun sidder ved sit Hus's Dør, paa en Stol paa Stadens Høje,
| لە بەردەرگای ماڵەکەی دادەنیشێت، لەسەر کورسییەک لە بەرزترین شوێنی شار، |
15 for at kalde paa dem, som gaa forbi ad Vejen, dem, som vandre ret frem paa deres Stier;
| بۆ بانگکردنی ڕێبوارەکان، ئەوانەی لە ڕێچکەی خۆیان دەڕۆن: |
16 hvo der er uvidende, den vende sig hid; og den, som fattes Forstand, ham taler hun til.
| «کێ ساویلکەیە، با ڕوو لێرە بکات!» بە تێنەگەیشتووش دەڵێت: |
17 Stjaalet Vand er sødt, og lønligt Brød er lækkert.
| «ئاوی دزراو شیرینە، نانی بە دزی بەتامە.» |
