< Ordsprogene 9 >

1 Visdommen har bygget sit Hus, har udhugget sine syv Piller;
De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
2 hun har slagtet sit Slagtekvæg, blandet sin Vin og dækket sit Bord;
Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
3 hun har udsendt sine Piger, hun kalder fra Toppene af Stadens Høje:
Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
4 Hvo der er uvidende, den vende sig hid; og til den, som fattes Forstand, siger hun:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
5 Kommer hid, æder af mit Brød, og drikker af Vinen, som jeg har blandet.
Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
6 Forlader Uvidenhed, saa skulle I leve, og gaar lige frem paa Forstandens Vej.
Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
7 Hvo som revser en Spotter, henter sig Spot, og hvo som irettesætter den ugudelige, faar Skændsel til Løn.
Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
8 Sæt ikke en Spotter i Rette, at han ikke skal hade dig; sæt en viis i Rette, og han skal elske dig.
Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
9 Giv den vise, og han skal blive visere; undervis den retfærdige, og han skal tage til i Lærdom.
Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
10 Herrens Frygt er Visdoms Begyndelse, og Kundskab om den Hellige er Forstand.
Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
11 Thi ved mig skulle dine Dage blive mange, og flere Leveaar skulle vorde dig tillagte.
Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
12 Dersom du er viis, er du viis til dit eget Gavn; men spotter du, skal du bære det alene.
Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
13 Daarskaben er en urolig Kvinde, idel Uvidenhed, og kender ikke noget.
De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
14 Og hun sidder ved sit Hus's Dør, paa en Stol paa Stadens Høje,
Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
15 for at kalde paa dem, som gaa forbi ad Vejen, dem, som vandre ret frem paa deres Stier;
Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
16 hvo der er uvidende, den vende sig hid; og den, som fattes Forstand, ham taler hun til.
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
17 Stjaalet Vand er sødt, og lønligt Brød er lækkert.
Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
18 Men han ved ikke, at der er Dødninger der; de, som ere indbudne af hende, ere i Dødsrigets Dyb. (Sheol h7585)
Maar men vermoedt niet, dat de schimmen daar wonen, Dat haar gasten diep in het dodenrijk komen! (Sheol h7585)

< Ordsprogene 9 >