Ordsprogene 8

1 Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?

آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟

2 Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;

حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید:

3 ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:

4 Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.

«ای مردم، شما را صدا می‌زنم.

5 I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.

ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید.

6 Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.

به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم.

7 Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.

8 I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.

سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند.

9 De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.

سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است.

10 Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.

تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است.

11 Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.

ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد.

12 Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.

«من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم.

13 Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.

اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.

14 Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.

«منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند.

15 Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.

16 Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.

تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند.

17 Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.

«من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت.

18 Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.

ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است.

19 Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.

بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است.

20 Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,

راههای من عدل و حق است.

21 til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.

ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم.

22 Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.

«در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت.

23 Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.

از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم.

24 Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.

قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب،

25 Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.

قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند،

26 Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.

قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم.

27 Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;

«هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم.

28 der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;

وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود،

29 der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:

وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد،

30 Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;

من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم.

31 jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.

دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند.

32 Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.

«پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند.

33 Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!

به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید.

34 Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.

خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد،

35 Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.

زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛

36 Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.

اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»