Ordsprogene 8

1 Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?

Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

2 Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;

Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

3 ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:

Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

4 Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.

Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

5 I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.

Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

6 Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.

Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

7 Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.

Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

8 I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.

Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

9 De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.

Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

10 Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.

Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

11 Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.

Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

12 Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.

Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

13 Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.

Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

14 Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.

De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

15 Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.

Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

16 Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.

Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

17 Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.

Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

18 Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.

Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

19 Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.

Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

20 Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,

Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

21 til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.

Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

22 Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.

La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

23 Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.

Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

24 Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.

Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

25 Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.

Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

26 Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.

Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

27 Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;

Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

28 der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;

Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

29 der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:

Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

30 Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;

Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

31 jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.

Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

32 Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

33 Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!

Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

34 Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.

Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

35 Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.

Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

36 Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.

Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.