Ordsprogene 8
1 Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
