Ordsprogene 5
1 Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
