Ordsprogene 5
1 Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
