Ordsprogene 5
1 Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
