Ordsprogene 2

1 Min Søn! dersom du vil tage imod mine Ord og gemme mine Rud hos dig,

‌ʻE hoku foha, kapau te ke maʻu ʻa ʻeku ngaahi lea, mo fakafufū ʻiate koe ʻa ʻeku ngaahi fekau;

2 saa at du lader dit Øre give Agt paa Visdommen, bøjer dit Hjerte til Indsigt;

Koeʻuhi ke fakatokangaʻi ho telinga ki he poto, pea ke tokanga ai ho loto ki he faʻa fakakaukau;

3 ja, dersom du kalder paa Forstanden, opløfter din Røst efter Indsigt;

‌ʻIo, kapau te ke tangi ki he ʻilo, pea ke hiki hake ho leʻo ke maʻu ʻae fakakaukau:

4 dersom du søger efter den som efter Sølv og ransager efter den som efter skjulte Skatte:

Kapau te ke kumi ki ai ʻo hangē ko e siliva, pea hakule ki ai ʻo hangē ko e koloa kuo fufū;

5 Da skal du forstaa Herrens Frygt og finde Guds Kundskab.

Te ke toki ʻilo ai ʻae manavahē kia Sihova, pea maʻu ʻae ʻiloʻi ʻoe ʻOtua.

6 Thi Herren giver Visdom, af hans Mund er Kundskab og Indsigt.

He ʻoku foaki ʻe Sihova ʻae poto: ʻoku haʻu mei hono fofonga ʻae ʻilo mo e fakakaukau.

7 Han gemmer det varige gode til de oprigtige; han er et Skjold for dem, som vandre fuldkommelig,

‌ʻOku tokonaki ʻe ia ʻae poto ʻaonga maʻa e kakai māʻoniʻoni: ko e fakaū ia kiate kinautolu ʻoku ʻaʻeva ʻi he angatonu.

8 saa han bevogter Rettens Stier og bevarer sine helliges Vej.

‌ʻOku ne tauhi ʻae hala ʻoe fakamaau; pea ʻoku ne maluʻi ʻae hala ʻo ʻene kakai māʻoniʻoni.

9 Da skal du forstaa Ret og Retfærdighed og Retvished, al god Vej.

Pea te ke toki ʻilo ai ʻae māʻoniʻoni, mo e fakamaau, mo e fai totonu; ʻio, ʻae hala lelei kotoa pē.

10 Thi Visdom skal komme i dit Hjerte og Kundskab være liflig for din Sjæl.

‌ʻOka hū ʻae poto ki ho loto, pea mālie ʻae ʻilo ki ho laumālie;

11 Kløgt skal bevare dig og Indsigt bevogte dig

‌ʻE fakamoʻui koe ʻe he faʻa fakakaukau, pea ʻe tauhi koe ʻe he poto:

12 for at fri dig fra Ondskabs Vej, fra en Mand, som taler forvendte Ting;

Ke fakamoʻui koe mei he hala ʻoe tangata kovi, mei he tangata ʻoku lea ʻaki ʻae ngaahi meʻa kovi;

13 fra dem, som forlade Rettens Stier for at gaa paa Mørkets Veje;

‌ʻAia ʻoku liʻaki ʻae hala ʻoe māʻoniʻoni, kae ʻalu ʻi he ngaahi hala ʻoe fakapoʻuli;

14 dem, som glæde sig ved at gøre ondt og fryde sig i Ondskabs Forvendthed;

‌ʻAia ʻoku fiefia ke fai kovi, pea ʻoku fiemālie ʻi he talangataʻa ʻae angahala;

15 dem, hvis Stier ere krogede, og hvis Veje ere bugtede;

Pea ʻoku pikopiko hono ngaahi hala, pea kovi ʻa hono ngaahi ʻaluʻanga:

16 for at fri dig fra en fremmed Kvinde, fra en ubekendt, som gør sine Ord glatte,

Ke fakamoʻui koe mei he fefine muli, ʻio, mei he muli ʻoku lea fakaoloolo;

17 hende, som har forladt sin Ungdoms Ven, og som har glemt sin Guds Pagt;

‌ʻAia kuo ne liʻaki ʻae fakahinohino ʻi heʻene kei siʻi, pea kuo ne fakangalongaloʻi ʻae fuakava ʻa hono ʻOtua.

18 thi hendes Hus bøjer ned imod Døden og hendes Veje til Dødningerne;

He ʻoku tahifohifo hono fale ki he mate, pea mo hono ʻalunga ki he kakai mate.

19 alle de, som gaa ind til hende, skulle ikke komme tilbage og ikke naa Livsens Stier; —

‌ʻOku ʻikai toe foki mai ha taha ʻoku ʻalu atu kiate ia, pea ʻoku ʻikai ke puke ʻekinautolu ki he ngaahi hala ʻoe moʻui.

20 paa det du kan vandre paa de godes Vej og holde dig paa de retfærdiges Stier.

Koeʻuhi ke ke ʻeveʻeva koe ʻi he hala ʻae kakai angalelei, pea ke maʻu ʻae ngaahi ʻaluʻanga ʻoe māʻoniʻoni.

21 Thi de retskafne skulle bo i Landet og de oprigtige blive tilovers derudi;

Koeʻuhi ʻe nofo ʻae angatonu ʻi he fonua, pea ʻe nofomaʻu ʻi ai ʻae haohaoa.

22 men de ugudelige skulle udryddes af Landet og de troløse udslettes deraf.

Ka ʻe motuhi atu ʻae angahala mei he māmani, pea ʻe taʻaki fuʻu hake mei ai ʻae fai kovi.