Ordsprogene 19
1 Bedre er en fattig, som vandrer i sin Oprigtighed end den, hvis Læber ere forvendte, og som tilmed er en Daare.
Dürüst yaşayan bir yoksul olmak, Yalancı bir akılsız olmaktan yeğdir.
2 Ogsaa naar en Sjæl er uden Kundskab, er det ikke godt, og den, som haster med Fødderne, glider ud.
Bilgisiz heves işe yaramaz, Acelecilik insanı yanılgıya düşürür.
3 Menneskets Daarlighed forvender hans Vej, og hans Hjerte vredes imod Herren.
İnsanın ahmaklığı yaşamını yıkar, Yine de içinden RAB'be öfkelenir.
4 Gods tilfører mange Venner; men den ringe maa skilles fra sin Ven.
Zenginlik dost üstüne dost kazandırır. Oysa yoksulun dostu onu yüzüstü bırakır.
5 Et falsk Vidne skal ikke agtes uskyldigt, og den, som taler Løgn, skal ikke undkomme.
Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan kurtulamaz.
6 Mange bejle til en Fyrstes Gunst, og enhver er Ven med en gavmild Mand.
Birçokları önemli kişinin gözüne girmek Ve eli açık olanın dostu olmak ister.
7 Alle den fattiges Brødre hade ham, ja, endog hans Venner holde sig langt fra ham; han jager efter Ord, som ikke ere til.
Yoksulun akrabaları bile onu sevmezse, Dostlarının ondan uzak duracağı daha da kesindir. Ne kadar yalvarsa ona yaklaşmazlar.
8 Den, som forhverver sig Forstand, elsker sit Liv; den, som bevarer Indsigt, skal finde godt.
Sağduyulu olan canını sever, Aklı izleyen bolluğa kavuşur.
9 Et falsk Vidne skal ikke agtes uskyldigt, og den, som taler Løgn, skal omkomme.
Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan yok olur.
10 Det staar ikke en Daare vel an at leve højt, meget mindre en Tjener at herske over Fyrster.
Akılsızın gösterişli bir yaşam sürmesi uygun değilse, Kölelerin önderlere egemen olması Hiç uygun değildir.
11 Et Menneskes Klogskab gør ham langmodig, og det er ham en Ære at overse Fornærmelse
Sağduyulu kişi sabırlıdır, Kusurları hoş görmesi ona onur kazandırır.
12 Kongens Vrede er som en ung Løves Brølen; men hans Bevaagenhed er ligesom Dug paa Urter.
Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, Lütfuysa otların üzerine düşen çiy gibidir.
13 En daarlig Søn er sin Fader en Ulykke, og en Kvindes Trætter ere et vedholdende Tagdryp.
Akılsız çocuk babasının başına beladır, Dırdır eden kadın sürekli damlayan su gibidir.
14 Hus og Gods arves efter Forældre; men en forstandig Kvinde er fra Herren.
Ev ve servet babadan mirastır, Ama sağduyulu kadın RAB'bin armağanıdır.
15 Dovenskab nedsænker i en dyb Søvn, og en efterladen Sjæl skal hungre.
Tembellik insanı uyuşukluğa iter, Haylaz kişi de aç kalır.
16 Hvo som bevarer Budet, bevarer sin Sjæl; hvo der foragter sine Veje, skal dødes.
Tanrı buyruğuna uyan canını korur, Gitmesi gereken yolları umursamayan ölür.
17 Hvo som forbarmer sig over den ringe, laaner Herren, og han skal betale ham hans Velgerning.
Yoksula acıyan kişi RAB'be ödünç vermiş olur, Yaptığı iyilik için RAB onu ödüllendirir.
18 Tugt din Søn, thi der er Haab; men vend ikke din Hu til at dræbe ham!
Henüz umut varken çocuğunu eğit, Onun yıkımına neden olma.
19 Den, hvis Vrede er stor, maa lide Straf; thi dersom du frier ham, da maa du blive ved dermed.
Huysuz insan cezasını çekmelidir. Onu bir kere kurtarsan da, hep aynı şeyi yapman gerekir.
20 Adlyd Raad, og tag imod Tugt, at du kan blive viis paa dit sidste.
Öğüde kulak ver, terbiyeyi kabul et ki, Ömrünün kalan kısmı boyunca bilge olasın.
21 Der er mange Anslag i en Mands Hjerte; men Herrens Raad det skal bestaa.
İnsan yüreğinde çok şey tasarlar, Ama gerçekleşen, RAB'bin amacıdır.
22 Et Menneskes Lyst er hans Kærlighed; og en fattig er bedre end en Løgner.
İnsandan istenen vefadır, Yoksul olmak yalancı olmaktan yeğdir.
23 At en frygter Herren, er til Liv; mæt skal han hvile, han skal ikke hjemsøges med Ulykke.
RAB korkusu Doygun ve dertsiz bir yaşama kavuşturur.
24 Den lade stikker sin Haand i Fadet; han lader den end ikke komme til sin Mund igen.
Tembel sahana daldırdığı elini Ağzına geri götürmek bile istemez.
25 Slaa Spotteren, at den uerfarne maa blive forstandig; og irettesæt den forstandige, saa vil han vinde Kundskab.
Alaycıyı döversen bön kişi ibret alır, Akıllı kişiyi azarlarsan bilgisine bilgi katar.
26 Den, der overfalder Faderen og bortjager Moderen, er en Søn, som gør til Skamme og Vanære.
Babasına saldıran, annesini kovan çocuk, Ailesinin utancı ve yüzkarasıdır.
27 Lad kun af, min Søn! med at høre paa Formaning, saa du farer vild fra Kundskabs Ord.
Oğlum, uyarılara kulağını tıkarsan, Bilgi kaynağı sözlerden saparsın.
28 Et nedrigt Vidne spotter Retten, og de ugudeliges Mund sluger Uret.
Niyeti bozuk tanık adaletle eğlenir, Kötülerin ağzı fesatla beslenir.
29 Straffedomme ere beredte til Spottere og Slag til Daarers Ryg.
Alaycılar için ceza, Akılsızların sırtı için kötek hazırdır.
