Ordsprogene 19

1 Bedre er en fattig, som vandrer i sin Oprigtighed end den, hvis Læber ere forvendte, og som tilmed er en Daare.

Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.

2 Ogsaa naar en Sjæl er uden Kundskab, er det ikke godt, og den, som haster med Fødderne, glider ud.

Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.

3 Menneskets Daarlighed forvender hans Vej, og hans Hjerte vredes imod Herren.

Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.

4 Gods tilfører mange Venner; men den ringe maa skilles fra sin Ven.

Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.

5 Et falsk Vidne skal ikke agtes uskyldigt, og den, som taler Løgn, skal ikke undkomme.

Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.

6 Mange bejle til en Fyrstes Gunst, og enhver er Ven med en gavmild Mand.

Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.

7 Alle den fattiges Brødre hade ham, ja, endog hans Venner holde sig langt fra ham; han jager efter Ord, som ikke ere til.

Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.

8 Den, som forhverver sig Forstand, elsker sit Liv; den, som bevarer Indsigt, skal finde godt.

Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.

9 Et falsk Vidne skal ikke agtes uskyldigt, og den, som taler Løgn, skal omkomme.

Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.

10 Det staar ikke en Daare vel an at leve højt, meget mindre en Tjener at herske over Fyrster.

Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.

11 Et Menneskes Klogskab gør ham langmodig, og det er ham en Ære at overse Fornærmelse

Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.

12 Kongens Vrede er som en ung Løves Brølen; men hans Bevaagenhed er ligesom Dug paa Urter.

Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.

13 En daarlig Søn er sin Fader en Ulykke, og en Kvindes Trætter ere et vedholdende Tagdryp.

Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.

14 Hus og Gods arves efter Forældre; men en forstandig Kvinde er fra Herren.

Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.

15 Dovenskab nedsænker i en dyb Søvn, og en efterladen Sjæl skal hungre.

Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.

16 Hvo som bevarer Budet, bevarer sin Sjæl; hvo der foragter sine Veje, skal dødes.

Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.

17 Hvo som forbarmer sig over den ringe, laaner Herren, og han skal betale ham hans Velgerning.

Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.

18 Tugt din Søn, thi der er Haab; men vend ikke din Hu til at dræbe ham!

Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.

19 Den, hvis Vrede er stor, maa lide Straf; thi dersom du frier ham, da maa du blive ved dermed.

Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.

20 Adlyd Raad, og tag imod Tugt, at du kan blive viis paa dit sidste.

Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.

21 Der er mange Anslag i en Mands Hjerte; men Herrens Raad det skal bestaa.

Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.

22 Et Menneskes Lyst er hans Kærlighed; og en fattig er bedre end en Løgner.

Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.

23 At en frygter Herren, er til Liv; mæt skal han hvile, han skal ikke hjemsøges med Ulykke.

Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.

24 Den lade stikker sin Haand i Fadet; han lader den end ikke komme til sin Mund igen.

Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.

25 Slaa Spotteren, at den uerfarne maa blive forstandig; og irettesæt den forstandige, saa vil han vinde Kundskab.

Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.

26 Den, der overfalder Faderen og bortjager Moderen, er en Søn, som gør til Skamme og Vanære.

Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.

27 Lad kun af, min Søn! med at høre paa Formaning, saa du farer vild fra Kundskabs Ord.

Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.

28 Et nedrigt Vidne spotter Retten, og de ugudeliges Mund sluger Uret.

Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.

29 Straffedomme ere beredte til Spottere og Slag til Daarers Ryg.

Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.