Ordsprogene 14
1 Kvinders Visdom har bygget sit Hus; men Daarskaben bryder det ned med sine Hænder.
Mądra kobieta buduje swój dom, a głupia burzy go własnymi rękami.
2 Den, som vandrer i sin Oprigtighed, frygter Herren; men den, som gaar paa Krogveje, foragter ham.
Kto postępuje w sposób prawy, boi się PANA, a przewrotny na swoich drogach gardzi nim.
3 I Daarens Mund er Hovmods Ris; men de vises Læber skulle bevare dem selv.
W ustach głupiego jest rózga pychy, a mądrych strzegą ich wargi.
4 Hvor ingen Øksne ere, der er Krybben ren; men megen Indtægt kommer ved Oksens Kraft.
Gdzie nie ma wołów, żłób jest pusty, lecz dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża.
5 Et trofast Vidne lyver ikke; men et falsk Vidne udblæser Løgne.
Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.
6 Spotteren søger Visdom, og han finder den ikke; men for den forstandige er Kundskab let.
Szyderca szuka mądrości, a nie [znajduje], lecz rozumnemu wiedza [przychodzi] łatwo.
7 Gak bort fra en Mand, som er en Daare; thi du vil ikke have fundet Kundskab paa hans Læber.
Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz [u niego] warg rozumnych.
8 Den kloges Visdom er, at han forstaar sig paa sin Vej; men Daarers Taabelighed er, at de blive bedragne.
Mądrość roztropnego [to] poznanie swojej drogi, a głupotą głupich [jest] oszustwo.
9 Daarerne spottes af deres eget Skyldoffer; men med de oprigtige er Velbehageligheden.
Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych [jest] przychylność.
10 Hjertet kender sin Sjæls Bitterhed, og en fremmed skal ikke blande sig i dets Glæde.
Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość.
11 De ugudeliges Hus skal ødelægges; men de retsindiges Telt skal blomstre.
Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie.
12 Der er en Vej, som kan synes en Mand ret; men til sidst bliver den Vej til Døden.
Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.
13 Selv under Latteren føler Hjertet Smerte, og til sidst bliver Glæden Bedrøvelse.
Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem [takiej] wesołości [jest] smutek.
14 Den, hvis Hjerte er afveget, skal mættes ved sine Veje, men den gode Mand ved det, han har i Eje.
Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi.
15 Den uerfarne tror alting, men den kloge agter paa sin Gang.
Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki.
16 Den vise frygter og viger fra ondt; men en Daare er overmodig, og tryg.
Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.
17 Den, som er hastig til Vrede, gør Daarlighed, og den underfundige Mand hades.
[Człowiek] porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony.
18 De uvidende arve Daarlighed; men de kloge favne Kundskab.
Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą.
19 De onde maa bøje sig for de godes Ansigt og de ugudelige for den retfærdiges Porte.
Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego.
20 Selv for sin Ven er den fattige forhadt; men mange ere de, som elske den rige.
Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół.
21 Hvo som foragter sin Næste, synder; men den, som forbarmer sig over de elendige, er lyksalig.
Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony.
22 Fare ikke de vild, som optænke ondt? men de, som optænke godt, finde Miskundhed og Troskab.
Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda są z tymi, którzy obmyślają dobro.
23 I alt besværligt Arbejde er der Fordel; men hvor det bliver ved Læbers Ord, fører det kun til Mangel.
Każda praca [przynosi] pożytek, a [puste] słowa [prowadzą] do nędzy.
24 De vises Rigdom er deres Krone; men Daarers Taabelighed bliver Taabelighed.
Koroną mądrych [jest ich] bogactwo, ale głupota głupich [pozostaje] głupotą.
25 Et sanddru Vidne redder Sjæle, men den, som udblæser Løgn, er svigefuld.
Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa.
26 I Herrens Frygt har en et stærkt Værn, og for hans Børn skal der være en Tilflugt.
W bojaźni PANA jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę.
27 Herrens Frygt er Livets Kilde, saa at man viger fra Dødens Snarer.
Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
28 At have meget Folk er en Konges Ære; men hvor Folket er borte, er det en Fyrstes Fordærvelse.
Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy.
29 Den langmodige har megen Forstand; men den, som er hastig i Sindet, forraader Daarskab.
Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy wywyższa głupotę.
30 Et blidt Hjerte er Liv for Legemet; men Hidsighed er Raaddenhed for Benene,
Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości.
31 Hvo som fortrykker den ringe, forhaaner hans Skaber; men hvo som forbarmer sig over den fattige, ærer ham.
Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim.
32 Den ugudelige styrtes for sin Ondskab; men den retfærdige har Fortrøstning i sin Død.
Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję [nawet] w [czasie] swojej śmierci.
33 I den forstandiges Hjerte hviler Visdommen; men i Daarers Indre giver den sig til Kende.
Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a [co jest] w sercu głupich, wychodzi na jaw.
34 Retfærdighed ophøjer et Folk; men Synden er Folkenes Skændsel
Sprawiedliwość wywyższa naród, a grzech jest hańbą narodów.
35 Kongens Velbehag er til en klog Tjener, men hans Vrede er over den, som gør Skam.
Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się [na tego], który [przynosi] hańbę.
