Ordsprogene 14
1 Kvinders Visdom har bygget sit Hus; men Daarskaben bryder det ned med sine Hænder.
Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.
2 Den, som vandrer i sin Oprigtighed, frygter Herren; men den, som gaar paa Krogveje, foragter ham.
Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.
3 I Daarens Mund er Hovmods Ris; men de vises Læber skulle bevare dem selv.
W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.
4 Hvor ingen Øksne ere, der er Krybben ren; men megen Indtægt kommer ved Oksens Kraft.
Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.
5 Et trofast Vidne lyver ikke; men et falsk Vidne udblæser Løgne.
Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.
6 Spotteren søger Visdom, og han finder den ikke; men for den forstandige er Kundskab let.
Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.
7 Gak bort fra en Mand, som er en Daare; thi du vil ikke have fundet Kundskab paa hans Læber.
Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.
8 Den kloges Visdom er, at han forstaar sig paa sin Vej; men Daarers Taabelighed er, at de blive bedragne.
Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.
9 Daarerne spottes af deres eget Skyldoffer; men med de oprigtige er Velbehageligheden.
Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń.
10 Hjertet kender sin Sjæls Bitterhed, og en fremmed skal ikke blande sig i dets Glæde.
Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.
11 De ugudeliges Hus skal ødelægges; men de retsindiges Telt skal blomstre.
Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.
12 Der er en Vej, som kan synes en Mand ret; men til sidst bliver den Vej til Døden.
Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć.
13 Selv under Latteren føler Hjertet Smerte, og til sidst bliver Glæden Bedrøvelse.
Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.
14 Den, hvis Hjerte er afveget, skal mættes ved sine Veje, men den gode Mand ved det, han har i Eje.
Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.
15 Den uerfarne tror alting, men den kloge agter paa sin Gang.
Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.
16 Den vise frygter og viger fra ondt; men en Daare er overmodig, og tryg.
Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.
17 Den, som er hastig til Vrede, gør Daarlighed, og den underfundige Mand hades.
Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.
18 De uvidende arve Daarlighed; men de kloge favne Kundskab.
Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.
19 De onde maa bøje sig for de godes Ansigt og de ugudelige for den retfærdiges Porte.
źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.
20 Selv for sin Ven er den fattige forhadt; men mange ere de, som elske den rige.
Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.
21 Hvo som foragter sin Næste, synder; men den, som forbarmer sig over de elendige, er lyksalig.
Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.
22 Fare ikke de vild, som optænke ondt? men de, som optænke godt, finde Miskundhed og Troskab.
Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.
23 I alt besværligt Arbejde er der Fordel; men hvor det bliver ved Læbers Ord, fører det kun til Mangel.
W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.
24 De vises Rigdom er deres Krone; men Daarers Taabelighed bliver Taabelighed.
Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.
25 Et sanddru Vidne redder Sjæle, men den, som udblæser Løgn, er svigefuld.
Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.
26 I Herrens Frygt har en et stærkt Værn, og for hans Børn skal der være en Tilflugt.
Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.
27 Herrens Frygt er Livets Kilde, saa at man viger fra Dødens Snarer.
Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.
28 At have meget Folk er en Konges Ære; men hvor Folket er borte, er det en Fyrstes Fordærvelse.
W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.
29 Den langmodige har megen Forstand; men den, som er hastig i Sindet, forraader Daarskab.
Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.
30 Et blidt Hjerte er Liv for Legemet; men Hidsighed er Raaddenhed for Benene,
Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.
31 Hvo som fortrykker den ringe, forhaaner hans Skaber; men hvo som forbarmer sig over den fattige, ærer ham.
Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.
32 Den ugudelige styrtes for sin Ondskab; men den retfærdige har Fortrøstning i sin Død.
Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.
33 I den forstandiges Hjerte hviler Visdommen; men i Daarers Indre giver den sig til Kende.
W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.
34 Retfærdighed ophøjer et Folk; men Synden er Folkenes Skændsel
Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów.
35 Kongens Velbehag er til en klog Tjener, men hans Vrede er over den, som gør Skam.
Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.
