Ordsprogene 14
1 Kvinders Visdom har bygget sit Hus; men Daarskaben bryder det ned med sine Hænder.
Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.
2 Den, som vandrer i sin Oprigtighed, frygter Herren; men den, som gaar paa Krogveje, foragter ham.
Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.
3 I Daarens Mund er Hovmods Ris; men de vises Læber skulle bevare dem selv.
En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.
4 Hvor ingen Øksne ere, der er Krybben ren; men megen Indtægt kommer ved Oksens Kraft.
Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.
5 Et trofast Vidne lyver ikke; men et falsk Vidne udblæser Løgne.
Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.
6 Spotteren søger Visdom, og han finder den ikke; men for den forstandige er Kundskab let.
Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.
7 Gak bort fra en Mand, som er en Daare; thi du vil ikke have fundet Kundskab paa hans Læber.
Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.
8 Den kloges Visdom er, at han forstaar sig paa sin Vej; men Daarers Taabelighed er, at de blive bedragne.
La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.
9 Daarerne spottes af deres eget Skyldoffer; men med de oprigtige er Velbehageligheden.
Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.
10 Hjertet kender sin Sjæls Bitterhed, og en fremmed skal ikke blande sig i dets Glæde.
Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.
11 De ugudeliges Hus skal ødelægges; men de retsindiges Telt skal blomstre.
Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.
12 Der er en Vej, som kan synes en Mand ret; men til sidst bliver den Vej til Døden.
Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
13 Selv under Latteren føler Hjertet Smerte, og til sidst bliver Glæden Bedrøvelse.
Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.
14 Den, hvis Hjerte er afveget, skal mættes ved sine Veje, men den gode Mand ved det, han har i Eje.
Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.
15 Den uerfarne tror alting, men den kloge agter paa sin Gang.
Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.
16 Den vise frygter og viger fra ondt; men en Daare er overmodig, og tryg.
Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.
17 Den, som er hastig til Vrede, gør Daarlighed, og den underfundige Mand hades.
Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.
18 De uvidende arve Daarlighed; men de kloge favne Kundskab.
Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.
19 De onde maa bøje sig for de godes Ansigt og de ugudelige for den retfærdiges Porte.
Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.
20 Selv for sin Ven er den fattige forhadt; men mange ere de, som elske den rige.
Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.
21 Hvo som foragter sin Næste, synder; men den, som forbarmer sig over de elendige, er lyksalig.
Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.
22 Fare ikke de vild, som optænke ondt? men de, som optænke godt, finde Miskundhed og Troskab.
Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.
23 I alt besværligt Arbejde er der Fordel; men hvor det bliver ved Læbers Ord, fører det kun til Mangel.
De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.
24 De vises Rigdom er deres Krone; men Daarers Taabelighed bliver Taabelighed.
Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.
25 Et sanddru Vidne redder Sjæle, men den, som udblæser Løgn, er svigefuld.
Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.
26 I Herrens Frygt har en et stærkt Værn, og for hans Børn skal der være en Tilflugt.
En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.
27 Herrens Frygt er Livets Kilde, saa at man viger fra Dødens Snarer.
La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.
28 At have meget Folk er en Konges Ære; men hvor Folket er borte, er det en Fyrstes Fordærvelse.
Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.
29 Den langmodige har megen Forstand; men den, som er hastig i Sindet, forraader Daarskab.
Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.
30 Et blidt Hjerte er Liv for Legemet; men Hidsighed er Raaddenhed for Benene,
Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.
31 Hvo som fortrykker den ringe, forhaaner hans Skaber; men hvo som forbarmer sig over den fattige, ærer ham.
Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.
32 Den ugudelige styrtes for sin Ondskab; men den retfærdige har Fortrøstning i sin Død.
Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.
33 I den forstandiges Hjerte hviler Visdommen; men i Daarers Indre giver den sig til Kende.
En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.
34 Retfærdighed ophøjer et Folk; men Synden er Folkenes Skændsel
Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.
35 Kongens Velbehag er til en klog Tjener, men hans Vrede er over den, som gør Skam.
Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.
