Ordsprogene 12
1 Hvo, som elsker Tugt, elsker Kundskab; men hvo, som hader Revselse, er ufornuftig.
戒めを愛する人は知識を愛する、懲しめを憎む者は愚かである。
2 Den gode vinder Velbehag af Herren; men den rænkefulde Mand finder Fordømmelse.
善人は主の恵みをうけ、悪い計りごとを設ける人は主に罰せられる。
3 Et Menneske befæstes ikke ved Ugudelighed; men de retfærdiges Rod rokkes ikke.
人は悪をもって堅く立つことはできない、正しい人の根は動くことはない。
4 En duelig Hustru er sin Mands Krone; men naar hun beskæmmer ham, er hun som Raaddenhed i hans Ben.
賢い妻はその夫の冠である、恥をこうむらせる妻は夫の骨に生じた腐れのようなものである。
5 De retfærdiges Tanker ere Ret; de ugudeliges Raadslag er Svig.
正しい人の考えは公正である、悪しき者の計ることは偽りである。
6 De ugudeliges Tale er om at lure paa Blod; men de oprigtiges Mund bringer Redning.
悪しき者の言葉は、人の血を流そうとうかがう、正しい人の口は人を救う。
7 De ugudelige skulle omkastes, saa at de ikke ere mere til; men de retfærdiges Hus skal bestaa.
悪しき者は倒されて、うせ去る、正しい人の家は堅く立つ。
8 En Mand roses efter sin Forstands Beskaffenhed; men den, som er forvendt i Hjertet, bliver til Foragt.
人はその悟りにしたがって、ほめられ、心のねじけた者は、卑しめられる。
9 Den, som er ringe agtet og har en Træl, er bedre faren end den, som ærer sig selv og fattes Brød.
身分の低い人でも自分で働く者は、みずから高ぶって食に乏しい者にまさる。
10 Den retfærdige har Omsorg for sit Kvægs Liv; men de ugudeliges Barmhjertighed er Grusomhed.
正しい人はその家畜の命を顧みる、悪しき者は残忍をもって、あわれみとする。
11 Den, som dyrker sin Jord, mættes med Brød; men den, som løber efter Løsgængere, fattes Forstand.
自分の田地を耕す者は食糧に飽きる、無益な事に従う者は知恵がない。
12 Den ugudelige attraar Snaren, der er lagt for de onde; men de retfærdige slaa Rod.
悪しき者の堅固なやぐらは崩壊する、正しい人の根は堅く立つ。
13 I Læbers Forsyndelse er der en Snare for den onde; men den retfærdige skal komme ud af Angest.
悪人はくちびるのとがによって、わなに陥る、しかし正しい人は悩みをのがれる。
14 En Mand skal mættes med godt af sin Munds Frugt, og hvad et Menneskes Hænder have fortjent, skal gengældes ham.
人はその口の実によって、幸福に満ち足り、人の手のわざは、その人の身に帰る。
15 Daarens Vej er ret i hans egne Øjne, men den, som hører efter Raad, er viis.
愚かな人の道は、自分の目に正しく見える、しかし知恵ある者は勧めをいれる。
16 Daarens Fortørnelse giver sig til Kende samme Dag; men den, som skjuler Forsmædelse er klog.
愚かな人は、すぐに怒りをあらわす、しかし賢い人は、はずかしめをも気にとめない。
17 Den, som aander Trofasthed, forkynder, hvad Ret er; men et falsk Vidne forkynder Svig.
真実を語る人は正しい証言をなし、偽りの証人は偽りを言う。
18 Der er den, som taler ubetænksomme Ord, der ere som Kaardestik; men de vises Tunge er Lægedom.
つるぎをもって刺すように、みだりに言葉を出す者がある、しかし知恵ある人の舌は人をいやす。
19 Sandheds Læbe bestaar altid; men Falskheds Tunge bliver kun et Øjeblik.
真実を言うくちびるは、いつまでも保つ、偽りを言う舌は、ただ、まばたきの間だけである。
20 Der er Svig i deres Hjerte; som optænke ondt; men for dem, som raade til Fred, er der Glæde.
悪をたくらむ者の心には欺きがあり、善をはかる人には喜びがある。
21 Den retfærdige skal ingen som helst Ulykke vederfares; men de ugudelige have fuldt op af ondt.
正しい人にはなんの害悪も生じない、しかし悪しき者は災をもって満たされる。
22 Falske Læber ere Herren en Vederstyggelighed; men de, som handle trolig, ere ham en Velbehagelighed.
偽りを言うくちびるは主に憎まれ、真実を行う者は彼に喜ばれる。
23 Et klogt Menneske skjuler sin Kundskab; men Daarers Hjerte udraaber deres Daarskab.
さとき人は知識をかくす、しかし愚かな者は自分の愚かなことをあらわす。
24 De flittiges Haand skal komme til at herske; men Ladhed skal vorde trælbunden.
勤め働く者の手はついに人を治める、怠る者は人に仕えるようになる。
25 Bekymring i en Mands Hjerte nedbøjer det; men et godt Ord glæder det.
心に憂いがあればその人をかがませる、しかし親切な言葉はその人を喜ばせる。
26 Den retfærdige vejleder sin Ven; men de ugudeliges Vej vildleder dem selv.
正しい人は悪を離れ去る、しかし悪しき者は自ら道に迷う。
27 Den lade skal ikke stege sin Jagt; men den flittige er en dyrebar Skat for et Menneske.
怠る者は自分の獲物を捕えない、しかし勤め働く人は尊い宝を獲る。
28 Paa Retfærdigheds Sti er Liv, og dens banede Vej er ikke til Døden.
正義の道には命がある、しかし誤りの道は死に至る。
