Mikas 7
1 Ve mig! thi det er gaaet mig som ved Indsamlingen af Sommerfrugt, som ved Eftersankningen efter Vinhøsten; der er ikke en Vindrue til at æde, ingen tidlig moden Figen, som min Sjæl havde Lyst til.
Мениң һалимға вай! Чүнки мән худди яздики мевиләр жиғилип, Үзүм һосулидин кейинки васаңдин кейин ач қалған бирисигә охшаймән, Йегидәк сапақ йоқтур; Җеним тәшна болған тунҗа әнҗир йоқтур!
2 Den fromme er forsvunden fra Jorden, og der er ikke en oprigtig iblandt Menneskene: De lure alle efter Blod, jage den ene deji anden i Garnet.
Ихласмән киши зиминдин йоқап кәтти, Адәмләр арисида дурус бирисиму йоқтур; Уларниң һәммиси қан төкүшкә пайлимақта, Һәр бири өз қериндишини тор билән овлайду.
3 Til det onde ere Hænder rede for at gøre det til Gavns; Fyrsten gør Fordring, og Dommeren er villig for Gentjeneste, og den mægtige udtaler sin Sjæls Attraa, og saa sno de det sammen.
Рәзилликни пухта қилиш үчүн, Икки қоли униңға тәйярланған; Әмир «инъам»ни сорайду, Сорақчиму шундақ; Мөтивәр җанаб болса өз җениниң нәпсини ашкарә ейтип бериду; Улар җәм болуп рәзилликни тоқушмақта.
4 Den bedste af dem er som Torn, den oprigtigste som et Tjørnegærde; dine Vægteres Dag, din Hjemsøgelse kommer; nu skal deres Forstyrrelse være der.
Уларниң әң есили худди җиғандәк, Әң дуруси болса, шохилиқ тосуқтин бәттәрдур. Әнди күзәтчилириң [қорқуп] күткән күн, Йәни [Худа] саңа йеқинлап җазалайдиған күни йетип кәлди; Уларниң алақзадә болуп кетидиған вақти һазир кәлди.
5 Tror ikke paa en Ven, forlader eder ikke paa en fortrolig: Var din Munds Døre for hende, som ligger ved din Barm.
Үлпитиңгә ишәнмә, Җан достуңға таянма; Ағзиңниң ишигини қучиғиңда ятқучидин йепип жүр.
6 Thi Sønnen ringeagter Faderen, Datteren sætter sig op imod sin Moder, Sønnens Hustru imod sin Mands Moder, en Mand har Fjender i sine egne Husfolk.
Чүнки оғул атисиға беһөрмәтлик қилиду, Қиз анисиға, Келин қейн анисиға қарши қозғилиду; Кишиниң дүшмәнлири өз өйидики адәмлиридин ибарәт болиду.
7 Men jeg vil skue ud efter Herren, jeg vil bie efter min Frelses Gud; min Gud vil høre mig.
Бирақ мән болсам, Пәрвәрдигарға қарап үмүт бағлаймән; Ниҗатимни бәргүчи Худани күтимән; Мениң Худайим маңа қулақ салиду.
8 Glæd dig ikke over mig, min Modstanderinde! thi er jeg falden, skal jeg staa op igen, og sidder jeg i Mørket, skal Herren være mit Lys.
Маңа қарап хуш болуп кәтмә, и дүшминим; Гәрчә мән жиқилип кәтсәмму, йәнә қопимән; Қараңғулуқта олтарсам, Пәрвәрдигар маңа йоруқлуқ болиду.
9 Herrens Vrede vil jeg bære, thi jeg har syndet imod ham, — indtil han udfører min Sag og skaffer mig Ret; han skal føre mig ud til Lyset, jeg skal skue hans Retfærdighed.
Мән Пәрвәрдигарниң ғәзивигә чидап туримән — Чүнки мән Униң алдида гуна садир қилдим — У мениң дәвайимни сорап, мән үчүн һөкүм чиқирип жүргүзгичә күтимән; У мени йоруқлуққа чиқириду; Мән Униң һәққанийлиғини көримән.
10 Og min Modstanderinde maa se det, og Skam skal bedække hende, idet hun siger til mig: Hvor er Herren din Gud? mine Øjne skulle se deres Lyst paa hende; nu skal hun blive til at nedtrædes som Dynd paa Gader.
Вә мениң дүшминим буни көриду, Шуниң билән маңа: «Пәрвәрдигар Худайиң қени» дегән аялни шәрмәндилик басиду; Мениң көзүм униң [мәғлубийитини] көриду; У кочидики патқақтәк дәссәп чәйлиниду.
11 Der kommer en Dag, da man skal bygge dine Mure; paa denne Dag skal Grænse være fjern.
— Сениң там-сепиллириң қурулидиған күнидә, Шу күнидә саңа бекитилгән пасилиң жирақларға йөткилиду.
12 Paa den Dag, da skal man komme til dig lige fra Assur og Ægyptens Stæder, og lige fra Ægypten og indtil Floden, og til Hav fra Hav, og fra Bjerg til Bjerget.
Шу күнидә улар йениңға келиду; — Асурийәдин, Мисир шәһәрлиридин, Мисирдин [Әфрат] дәриясиғичә, деңиздин деңизғичә вә тағдин тағғичә улар йениңға келиду.
13 Og Jorden skal blive til Øde for sine Beboeres Skyld, formedelst deres Idrætters Frugt.
Бирақ йәр йүзи болса өзиниң үстидә туруватқанлар түпәйлидин, Йәни уларниң қилмишлириниң мевиси түпәйлидин харабә болиду.
14 Vogt med din Stav dit Folk, din Arvs Hjord, som bor ene for sig, i Skoven midt paa Karmel; lad dem græsse i Basan og Gilead som i gamle Dage!
— Өз хәлқиңни, йәни орманда, Кармәл оттурисида ялғуз туруватқан Өз мирасиң болған падини, Таяқ-һасаң билән озуқландурғайсән; Қедимки күнләрдикидәк, Улар Башан һәм Гилеад чимәнзарлирида қайтидин озуқлансун!
15 Som i de Dage, da du drog ud af Ægyptens Land, vil jeg lade det se underfulde Ting.
— Сән Мисир зиминидин чиққан күнләрдә болғандәк, Мән уларға карамәт ишларни көрситип беримән.
16 Hedningerne skulle se det og beskæmmes for al deres Vælde; de skulle lægge Haand paa Mund; deres Øren skulle blive døve.
Әлләр буни көрүп барлиқ һәйвисидин хиҗил болиду; Қолини ағзи үстигә япиду, Қулақлири гас болиду;
17 De skulle slikke Støv som Slangen, som Jordens Kryb skulle de komme bævende frem fra deres Borge; til Herren vor Gud skulle de skælvende komme og frygte for dig.
Улар иландәк топа-чаңни ялайду; Йәр йүзидики өмилигүчиләрдәк өз төшүклиридин титригән пети чиқиду; Улар қорқуп Пәрвәрдигар Худайимизниң йениға келиду, Вә сениң түпәйлиңдинму қорқиду.
18 Hvo er en Gud som du, der borttager Misgerning og gaar Overtrædelse forbi for det overblevne af sin Arv? han holder ikke fast ved sin Vrede evindelig, thi han har Lyst til Miskundhed.
Қәбиһликни кәчүридиған, Өз мираси болғанларниң қалдисиниң итаәтсизлигидин өтидиған Тәңридурсән, У аччиғини мәңгүгә сақлавәрмәйду, Чүнки У меһир-муһәббәтни хошаллиқ дәп билиду. Ким саңа тәңдаш илаһдур?
19 Han skal atter forbarme sig over os, han skal træde vore Misgerninger under Fødder; og du skal kaste alle deres Synder i Havets Dyb.
— У йәнә бизгә қарап ичини ағритиду; Қәбиһликлиримизни У дәссәп чәйләйду; Сән уларниң барлиқ гуналирини деңиз тәглиригә ташлайсән.
20 Du skal bevise Jakob Sandhed, Abraham Miskundhed, som du har svoret vore Fædre fra de gamle Dage af.
— Сән қедимки күнләрдин бери ата-бовилиримизға қәсәм қилған һәқиқәт-садақәтни Яқупқа, Өзгәрмәс муһәббәтни Ибраһимға йәткүзүп көрситисән.
