Matthæus 6
1 Vogter eder, at I ikke øve eders Retfærdighed for Menneskene for at beskues af dem: ellers have I ikke Løn hos eders Fader, som er i Himlene.
സാവധാനാ ഭവത, മനുജാൻ ദർശയിതും തേഷാം ഗോചരേ ധർമ്മകർമ്മ മാ കുരുത, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതുഃ സകാശാത് കിഞ്ചന ഫലം ന പ്രാപ്സ്യഥ|
2 Derfor, naar du giver Almisse, maa du ikke lade blæse i Basun foran dig, som Hyklerne gøre i Synagogerne og paa Gaderne, for at de kunne blive ærede af Menneskene; sandelig, siger jeg eder, de have allerede faaet deres Løn.
ത്വം യദാ ദദാസി തദാ കപടിനോ ജനാ യഥാ മനുജേഭ്യഃ പ്രശംസാം പ്രാപ്തും ഭജനഭവനേ രാജമാർഗേ ച തൂരീം വാദയന്തി, തഥാ മാ കുരി, അഹം തുഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, തേ സ്വകായം ഫലമ് അലഭന്ത|
3 Men naar du giver Almisse, da lad din venstre Haand ikke vide, hvad din højre gør,
കിന്തു ത്വം യദാ ദദാസി, തദാ നിജദക്ഷിണകരോ യത് കരോതി, തദ് വാമകരം മാ ജ്ഞാപയ|
4 for at din Almisse kan være i Løndom, og din Fader, som ser i Løndom, skal betale dig.
തേന തവ ദാനം ഗുപ്തം ഭവിഷ്യതി യസ്തു തവ പിതാ ഗുപ്തദർശീ, സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി|
5 Og naar I bede, skulle I ikke være som Hyklerne; thi de staa gerne i Synagogerne og paa Gadehjørnerne og bede, for at de kunne vise sig for Menneskene; sandelig, siger jeg eder, de have allerede faaet deres Løn.
അപരം യദാ പ്രാർഥയസേ, തദാ കപടിനഇവ മാ കുരു, യസ്മാത് തേ ഭജനഭവനേ രാജമാർഗസ്യ കോണേ തിഷ്ഠന്തോ ലോകാൻ ദർശയന്തഃ പ്രാർഥയിതും പ്രീയന്തേ; അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി, തേ സ്വകീയഫലം പ്രാപ്നുവൻ|
6 Men du, naar du beder, da gaa ind i dit Kammer, og luk din Dør, og bed til din Fader, som er i Løndom, og din Fader, som ser i Løndom, skal betale dig.
തസ്മാത് പ്രാർഥനാകാലേ അന്തരാഗാരം പ്രവിശ്യ ദ്വാരം രുദ്വ്വാ ഗുപ്തം പശ്യതസ്തവ പിതുഃ സമീപേ പ്രാർഥയസ്വ; തേന തവ യഃ പിതാ ഗുപ്തദർശീ, സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി
7 Men naar I bede, maa I ikke bruge overflødige Ord som Hedningerne; thi de mene, at de skulle blive bønhørte for deres mange Ord.
അപരം പ്രാർഥനാകാലേ ദേവപൂജകാഇവ മുധാ പുനരുക്തിം മാ കുരു, യസ്മാത് തേ ബോധന്തേ, ബഹുവാരം കഥായാം കഥിതായാം തേഷാം പ്രാർഥനാ ഗ്രാഹിഷ്യതേ|
8 Ligner derfor ikke dem; thi eders Fader ved, hvad I trænge til, førend I bede ham.
യൂയം തേഷാമിവ മാ കുരുത, യസ്മാത് യുഷ്മാകം യദ് യത് പ്രയോജനം യാചനാതഃ പ്രാഗേവ യുഷ്മാകം പിതാ തത് ജാനാതി|
9 Derfor skulle I bede saaledes: Vor Fader, du, som er i Himlene! Helliget vorde dit Navn;
അതഏവ യൂയമ ഈദൃക് പ്രാർഥയധ്വം, ഹേ അസ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതഃ, തവ നാമ പൂജ്യം ഭവതു|
10 komme dit Rige; ske din Villie, som i Himmelen saaledes ogsaa paa Jorden;
തവ രാജത്വം ഭവതു; തവേച്ഛാ സ്വർഗേ യഥാ തഥൈവ മേദിന്യാമപി സഫലാ ഭവതു|
11 giv os i Dag vort daglige Brød;
അസ്മാകം പ്രയോജനീയമ് ആഹാരമ് അദ്യ ദേഹി|
12 og forlad os vor Skyld, som ogsaa vi forlade vore Skyldnere;
വയം യഥാ നിജാപരാധിനഃ ക്ഷമാമഹേ, തഥൈവാസ്മാകമ് അപരാധാൻ ക്ഷമസ്വ|
13 og led os ikke i Fristelse; men fri os fra det onde; [thi dit er Riget og Magten og Æren i Evighed! Amen.]
അസ്മാൻ പരീക്ഷാം മാനയ, കിന്തു പാപാത്മനോ രക്ഷ; രാജത്വം ഗൗരവം പരാക്രമഃ ഏതേ സർവ്വേ സർവ്വദാ തവ; തഥാസ്തു|
14 Thi forlade I Menneskene deres Overtrædelser, vil eders himmelske Fader ogsaa forlade eder;
യദി യൂയമ് അന്യേഷാമ് അപരാധാൻ ക്ഷമധ്വേ തർഹി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതാപി യുഷ്മാൻ ക്ഷമിഷ്യതേ;
15 men forlade I ikke Menneskene deres Overtrædelser, vil eders Fader ikke heller forlade eders Overtrædelser.
കിന്തു യദി യൂയമ് അന്യേഷാമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമധ്വേ, തർഹി യുഷ്മാകം ജനകോപി യുഷ്മാകമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമിഷ്യതേ|
16 Og naar I faste, da ser ikke bedrøvede ud som Hyklerne; thi de gøre deres Ansigter ukendelige, for at de kunne vise sig for Menneskene som fastende; sandelig, siger jeg eder, de have allerede faaet deres Løn.
അപരമ് ഉപവാസകാലേ കപടിനോ ജനാ മാനുഷാൻ ഉപവാസം ജ്ഞാപയിതും സ്വേഷാം വദനാനി മ്ലാനാനി കുർവ്വന്തി, യൂയം തഇവ വിഷണവദനാ മാ ഭവത; അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി തേ സ്വകീയഫലമ് അലഭന്ത|
17 Men du, naar du faster, da salv dit Hoved, og to dit Ansigt,
യദാ ത്വമ് ഉപവസസി, തദാ യഥാ ലോകൈസ്ത്വം ഉപവാസീവ ന ദൃശ്യസേ, കിന്തു തവ യോഽഗോചരഃ പിതാ തേനൈവ ദൃശ്യസേ, തത്കൃതേ നിജശിരസി തൈലം മർദ്ദയ വദനഞ്ച പ്രക്ഷാലയ;
18 for at du ikke skal vise dig for Menneskene som fastende, men for din Fader, som er i Løndom; og din Fader, som ser i Løndom, skal betale dig.
തേന തവ യഃ പിതാ ഗുപ്തദർശീ സ പ്രകാശ്യ തുഭ്യം ഫലം ദാസ്യതി|
19 Samler eder ikke Skatte paa Jorden, hvor Møl og Rust fortære, og hvor Tyve bryde ind og stjæle;
അപരം യത്ര സ്ഥാനേ കീടാഃ കലങ്കാശ്ച ക്ഷയം നയന്തി, ചൗരാശ്ച സന്ധിം കർത്തയിത്വാ ചോരയിതും ശക്നുവന്തി, താദൃശ്യാം മേദിന്യാം സ്വാർഥം ധനം മാ സംചിനുത|
20 men samler eder Skatte i Himmelen, hvor hverken Møl eller Rust fortærer, og hvor Tyve ikke bryde ind og stjæle.
കിന്തു യത്ര സ്ഥാനേ കീടാഃ കലങ്കാശ്ച ക്ഷയം ന നയന്തി, ചൗരാശ്ച സന്ധിം കർത്തയിത്വാ ചോരയിതും ന ശക്നുവന്തി, താദൃശേ സ്വർഗേ ധനം സഞ്ചിനുത|
21 Thi hvor din Skat er, der vil ogsaa dit Hjerte være.
യസ്മാത് യത്ര സ്ഥാനേ യുഷ്മാംക ധനം തത്രൈവ ഖാനേ യുഷ്മാകം മനാംസി|
22 Øjet er Legemets Lys; derfor, dersom dit Øje er sundt, bliver hele dit Legeme lyst;
ലോചനം ദേഹസ്യ പ്രദീപകം, തസ്മാത് യദി തവ ലോചനം പ്രസന്നം ഭവതി, തർഹി തവ കൃത്സ്നം വപു ർദീപ്തിയുക്തം ഭവിഷ്യതി|
23 men dersom dit Øje er daarligt, bliver hele dit Legeme mørkt. Dersom nu det Lys, der er i dig, er Mørke, hvor stort bliver da ikke Mørket!
കിന്തു ലോചനേഽപ്രസന്നേ തവ കൃത്സ്നം വപുഃ തമിസ്രയുക്തം ഭവിഷ്യതി| അതഏവ യാ ദീപ്തിസ്ത്വയി വിദ്യതേ, സാ യദി തമിസ്രയുക്താ ഭവതി, തർഹി തത് തമിസ്രം കിയൻ മഹത്|
24 Ingen kan tjene to Herrer; thi han maa enten hade den ene og elske den anden eller holde sig til den ene og ringeagte den anden. I kunne ikke tjene Gud og Mammon.
കോപി മനുജോ ദ്വൗ പ്രഭൂ സേവിതും ന ശക്നോതി, യസ്മാദ് ഏകം സംമന്യ തദന്യം ന സമ്മന്യതേ, യദ്വാ ഏകത്ര മനോ നിധായ തദന്യമ് അവമന്യതേ; തഥാ യൂയമപീശ്വരം ലക്ഷ്മീഞ്ചേത്യുഭേ സേവിതും ന ശക്നുഥ|
25 Derfor siger jeg eder: Bekymrer eder ikke for eders Liv, hvad I skulle spise, eller hvad I skulle drikke; ikke heller for eders Legeme, hvad I skulle iføre eder. Er ikke Livet mere end Maden, og Legemet mere end Klæderne?
അപരമ് അഹം യുഷ്മഭ്യം തഥ്യം കഥയാമി, കിം ഭക്ഷിഷ്യാമഃ? കിം പാസ്യാമഃ? ഇതി പ്രാണധാരണായ മാ ചിന്തയത; കിം പരിധാസ്യാമഃ? ഇതി കായരക്ഷണായ ന ചിന്തയത; ഭക്ഷ്യാത് പ്രാണാ വസനാഞ്ച വപൂംഷി കിം ശ്രേഷ്ഠാണി ന ഹി?
26 Ser paa Himmelens Fugle; de saa ikke og høste ikke og sanke ikke i Lader, og eders himmelske Fader føder dem; ere I ikke meget mere værd end de?
വിഹായസോ വിഹങ്ഗമാൻ വിലോകയത; തൈ ർനോപ്യതേ ന കൃത്യതേ ഭാണ്ഡാഗാരേ ന സഞ്ചീയതേഽപി; തഥാപി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ തേഭ്യ ആഹാരം വിതരതി|
27 Og hvem af eder kan ved at bekymre sig lægge een Alen til sin Vækst?
യൂയം തേഭ്യഃ കിം ശ്രേഷ്ഠാ ന ഭവഥ? യുഷ്മാകം കശ്ചിത് മനുജഃ ചിന്തയൻ നിജായുഷഃ ക്ഷണമപി വർദ്ധയിതും ശക്നോതി?
28 Og hvorfor bekymre I eder for Klæder? Betragter Lillierne paa Marken, hvorledes de vokse; de arbejde ikke og spinde ikke;
അപരം വസനായ കുതശ്ചിന്തയത? ക്ഷേത്രോത്പന്നാനി പുഷ്പാണി കഥം വർദ്ധന്തേ തദാലോചയത| താനി തന്തൂൻ നോത്പാദയന്തി കിമപി കാര്യ്യം ന കുർവ്വന്തി;
29 men jeg siger eder, at end ikke Salomon i al sin Herlighed var klædt som en af dem.
തഥാപ്യഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, സുലേമാൻ താദൃഗ് ഐശ്വര്യ്യവാനപി തത്പുഷ്പമിവ വിഭൂഷിതോ നാസീത്|
30 Klæder da Gud saaledes det Græs paa Marken, som staar i Dag og i Morgen kastes i Ovnen, skulde han da ikke meget mere klæde eder, I lidettroende?
തസ്മാത് ക്ഷദ്യ വിദ്യമാനം ശ്ചഃ ചുല്ല്യാം നിക്ഷേപ്സ്യതേ താദൃശം യത് ക്ഷേത്രസ്ഥിതം കുസുമം തത് യദീശ്ചര ഇത്ഥം ബിഭൂഷയതി, തർഹി ഹേ സ്തോകപ്രത്യയിനോ യുഷ്മാൻ കിം ന പരിധാപയിഷ്യതി?
31 Derfor maa I ikke bekymre eder og sige: Hvad skulle vi spise? eller: Hvad skulle vi drikke? eller: Hvormed skulle vi klæde os?
തസ്മാത് അസ്മാഭിഃ കിമത്സ്യതേ? കിഞ്ച പായിഷ്യതേ? കിം വാ പരിധായിഷ്യതേ, ഇതി ന ചിന്തയത|
32 — efter alt dette søge jo Hedningerne —. Thi eders himmelske Fader ved, at I have alle disse Ting nødig.
യസ്മാത് ദേവാർച്ചകാ അപീതി ചേഷ്ടന്തേ; ഏതേഷു ദ്രവ്യേഷു പ്രയോജനമസ്തീതി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ ജാനാതി|
33 Men søger først Guds Rige og hans Retfærdighed, saa skulle alle disse Ting gives eder i Tilgift.
അതഏവ പ്രഥമത ഈശ്വരീയരാജ്യം ധർമ്മഞ്ച ചേഷ്ടധ്വം, തത ഏതാനി വസ്തൂനി യുഷ്മഭ്യം പ്രദായിഷ്യന്തേ|
34 Bekymrer eder derfor ikke for den Dag i Morgen; thi den Dag i Morgen skal bekymre sig for sig selv. Hver Dag har nok i sin Plage.
ശ്വഃ കൃതേ മാ ചിന്തയത, ശ്വഏവ സ്വയം സ്വമുദ്ദിശ്യ ചിന്തയിഷ്യതി; അദ്യതനീ യാ ചിന്താ സാദ്യകൃതേ പ്രചുരതരാ|
