Markus 13
1 Og da han gik ud af Helligdommen, siger en af hans Disciple til ham: „Mester, se, hvilke Stene og hvilke Bygninger!‟
அநந்தரம்’ மந்தி³ராத்³ ப³ஹிர்க³மநகாலே தஸ்ய ஸி²ஷ்யாணாமேகஸ்தம்’ வ்யாஹ்ரு’தவாந் ஹே கு³ரோ பஸ்²யது கீத்³ரு’ஸா²: பாஷாணா: கீத்³ரு’க் ச நிசயநம்’|
2 Og Jesus sagde til ham: „Ser du disse store Bygninger? der skal ikke lades Sten paa Sten, som jo skal nedbrydes.‟
ததா³ யீஸு²ஸ்தம் அவத³த் த்வம்’ கிமேதத்³ ப்³ரு’ஹந்நிசயநம்’ பஸ்²யஸி? அஸ்யைகபாஷாணோபி த்³விதீயபாஷாணோபரி ந ஸ்தா²ஸ்யதி ஸர்வ்வே (அ)த⁴: க்ஷேப்ஸ்யந்தே|
3 Og da han sad paa Oliebjerget, lige over for Helligdommen, spurgte Peter og Jakob og Johannes og Andreas ham afsides:
அத² யஸ்மிந் காலே ஜைதுந்கி³ரௌ மந்தி³ரஸ்ய ஸம்முகே² ஸ ஸமுபவிஷ்டஸ்தஸ்மிந் காலே பிதரோ யாகூப்³ யோஹந் ஆந்த்³ரியஸ்²சைதே தம்’ ரஹஸி பப்ரச்சு²: ,
4 „Sig os, naar skal dette ske, og hvilket er Tegnet, naar alt dette skal til at fuldbyrdes?‟
ஏதா க⁴டநா: கதா³ ப⁴விஷ்யந்தி? ததை²தத்ஸர்வ்வாஸாம்’ ஸித்³த்⁴யுபக்ரமஸ்ய வா கிம்’ சிஹ்நம்’? தத³ஸ்மப்⁴யம்’ கத²யது ப⁴வாந்|
5 Men Jesus begyndte at sige til dem: „Ser til, at ingen forfører eder!
ததோ யாஸு²ஸ்தாந் வக்துமாரேபே⁴, கோபி யதா² யுஷ்மாந் ந ப்⁴ராமயதி ததா²த்ர யூயம்’ ஸாவதா⁴நா ப⁴வத|
6 Mange skulle paa mit Navn komme og sige: Det er mig; og de skulle forføre mange.
யத: க்²ரீஷ்டோஹமிதி கத²யித்வா மம நாம்நாநேகே ஸமாக³த்ய லோகாநாம்’ ப்⁴ரமம்’ ஜநயிஷ்யந்தி;
7 Men naar I høre om Krige og Krigsrygter, da lader eder ikke forskrække, thi det maa ske; men Enden er ikke endda.
கிந்து யூயம்’ ரணஸ்ய வார்த்தாம்’ ரணாட³ம்ப³ரஞ்ச ஸ்²ருத்வா மா வ்யாகுலா ப⁴வத, க⁴டநா ஏதா அவஸ்²யம்மாவிந்ய: ; கிந்த்வாபாததோ ந யுகா³ந்தோ ப⁴விஷ்யதி|
8 Thi Folk skal rejse sig mod Folk, og Rige mod Rige, og der skal være Jordskælv her og der, og der skal være Hungersnød og Oprør. Dette er Veernes Begyndelse.
தே³ஸ²ஸ்ய விபக்ஷதயா தே³ஸோ² ராஜ்யஸ்ய விபக்ஷதயா ச ராஜ்யமுத்தா²ஸ்யதி, ததா² ஸ்தா²நே ஸ்தா²நே பூ⁴மிகம்போ து³ர்பி⁴க்ஷம்’ மஹாக்லேஸா²ஸ்²ச ஸமுபஸ்தா²ஸ்யந்தி, ஸர்வ்வ ஏதே து³: க²ஸ்யாரம்பா⁴: |
9 Men I, tager Vare paa eder selv; de skulle overgive eder til Raadsforsamlinger og til Synagoger; I skulle piskes og stilles for Landshøvdinger og Konger for min Skyld, dem til et Vidnesbyrd.
கிந்து யூயம் ஆத்மார்தே² ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த, யதோ லோகா ராஜஸபா⁴யாம்’ யுஷ்மாந் ஸமர்பயிஷ்யந்தி, ததா² ப⁴ஜநக்³ரு’ஹே ப்ரஹரிஷ்யந்தி; யூயம்’ மத³ர்தே² தே³ஸா²தி⁴பாந் பூ⁴பாம்’ஸ்²ச ப்ரதி ஸாக்ஷ்யதா³நாய தேஷாம்’ ஸம்முகே² உபஸ்தா²பயிஷ்யத்⁴வே|
10 Og Evangeliet bør først prædikes for alle Folkeslagene.
ஸே²ஷீப⁴வநாத் பூர்வ்வம்’ ஸர்வ்வாந் தே³ஸீ²யாந் ப்ரதி ஸுஸம்’வாத³: ப்ரசாரயிஷ்யதே|
11 Og naar de føre eder hen og overgive eder, da bekymrer eder ikke forud for, hvad I skulle tale; men hvad der bliver givet eder i den samme Time, det skulle I tale; thi I ere ikke de, som tale, men den Helligaand.
கிந்து யதா³ தே யுஷ்மாந் த்⁴ரு’த்வா ஸமர்பயிஷ்யந்தி ததா³ யூயம்’ யத்³யத்³ உத்தரம்’ தா³ஸ்யத², தத³க்³ர தஸ்ய விவேசநம்’ மா குருத தத³ர்த²ம்’ கிஞ்சித³பி மா சிந்தயத ச, ததா³நீம்’ யுஷ்மாகம்’ மந: ஸு யத்³யத்³ வாக்யம் உபஸ்தா²பயிஷ்யதே ததே³வ வதி³ஷ்யத², யதோ யூயம்’ ந தத்³வக்தார: கிந்து பவித்ர ஆத்மா தஸ்ய வக்தா|
12 Og Broder skal overgive Broder til Døden, og Fader sit Barn; og Børn skulle staa op mod Forældre og slaa dem ihjel.
ததா³ ப்⁴ராதா ப்⁴ராதரம்’ பிதா புத்ரம்’ கா⁴தநார்த²ம்’ பரஹஸ்தேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே, ததா² பத்யாநி மாதாபித்ரோ ர்விபக்ஷதயா தௌ கா⁴தயிஷ்யந்தி|
13 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld; men den, som holder ud indtil Enden, han skal blive frelst.
மம நாமஹேதோ: ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸவிதே⁴ யூயம்’ ஜுகு³ப்ஸிதா ப⁴விஷ்யத², கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸே²ஷபர்ய்யந்தம்’ தை⁴ர்ய்யம் ஆலம்பி³ஷ்யதே ஸஏவ பரித்ராஸ்யதே|
14 Men naar I se Ødelæggelsens Vederstyggelighed staa, hvor den ikke bør, (den, som læser det, han give Agt!) da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene;
தா³நியேல்ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தம்’ ஸர்வ்வநாஸி² ஜுகு³ப்ஸிதஞ்ச வஸ்து யதா³ த்வயோக்³யஸ்தா²நே வித்³யமாநம்’ த்³ரக்ஷத² (யோ ஜந: பட²தி ஸ பு³த்⁴யதாம்’) ததா³ யே யிஹூதீ³யதே³ஸே² திஷ்ட²ந்தி தே மஹீத்⁴ரம்’ ப்ரதி பலாயந்தாம்’;
15 men den, som er paa Taget, stige ikke ned eller gaa ind for at hente noget fra sit Hus;
ததா² யோ நரோ க்³ரு’ஹோபரி திஷ்ட²தி ஸ க்³ரு’ஹமத்⁴யம்’ நாவரோஹது, ததா² கிமபி வஸ்து க்³ரஹீதும்’ மத்⁴யேக்³ரு’ஹம்’ ந ப்ரவிஸ²து;
16 og den, som er paa Marken, vende ikke tilbage for at hente sine Klæder!
ததா² ச யோ நர: க்ஷேத்ரே திஷ்ட²தி ஸோபி ஸ்வவஸ்த்ரம்’ க்³ரஹீதும்’ பராவ்ரு’த்ய ந வ்ரஜது|
17 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage!
ததா³நீம்’ க³ர்ப்³ப⁴வதீநாம்’ ஸ்தந்யதா³த்ரீணாஞ்ச யோஷிதாம்’ து³ர்க³தி ர்ப⁴விஷ்யதி|
18 Men beder om, at det ikke skal ske om Vinteren;
யுஷ்மாகம்’ பலாயநம்’ ஸீ²தகாலே யதா² ந ப⁴வதி தத³ர்த²ம்’ ப்ரார்த²யத்⁴வம்’|
19 thi i de Dage skal der være en saadan Trængsel, som der ikke har været fra Skabningens Begyndelse, da Gud skabte den, indtil nu, og som der heller ikke skal komme.
யதஸ்ததா³ யாத்³ரு’ஸீ² து³ர்க⁴டநா க⁴டிஷ்யதே தாத்³ரு’ஸீ² து³ர்க⁴டநா ஈஸ்²வரஸ்ரு’ஷ்டே: ப்ரத²மமாரப்⁴யாத்³ய யாவத் கதா³பி ந ஜாதா ந ஜநிஷ்யதே ச|
20 Og dersom Herren ikke afkortede de Dage, da blev intet Kød frelst; men for de udvalgtes Skyld, som han har udvalgt, har han afkortet de Dage.
அபரஞ்ச பரமேஸ்²வரோ யதி³ தஸ்ய ஸமயஸ்ய ஸம்’க்ஷேபம்’ ந கரோதி தர்ஹி கஸ்யாபி ப்ராணப்⁴ரு’தோ ரக்ஷா ப⁴விதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யதி, கிந்து யாந் ஜநாந் மநோநீதாந் அகரோத் தேஷாம்’ ஸ்வமநோநீதாநாம்’ ஹேதோ: ஸ தத³நேஹஸம்’ ஸம்’க்ஷேப்ஸ்யதி|
21 Og dersom nogen da siger til eder: Se, her er Kristus, eller se der! da tror det ikke.
அந்யச்ச பஸ்²யத க்²ரீஷ்டோத்ர ஸ்தா²நே வா தத்ர ஸ்தா²நே வித்³யதே, தஸ்மிந்காலே யதி³ கஸ்²சித்³ யுஷ்மாந் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ வாக்யம்’ வ்யாஹரதி, தர்ஹி தஸ்மிந் வாக்யே பை⁴வ விஸ்²வஸித|
22 Thi falske Krister og falske Profeter skulle fremstaa og gøre Tegn og Undergerninger for at forføre, om det var muligt, de udvalgte.
யதோநேகே மித்²யாக்²ரீஷ்டா மித்²யாப⁴விஷ்யத்³வாதி³நஸ்²ச ஸமுபஸ்தா²ய ப³ஹூநி சிஹ்நாந்யத்³பு⁴தாநி கர்ம்மாணி ச த³ர்ஸ²யிஷ்யந்தி; ததா² யதி³ ஸம்ப⁴வதி தர்ஹி மநோநீதலோகாநாமபி மித்²யாமதிம்’ ஜநயிஷ்யந்தி|
23 Men I, vogter eder; jeg har sagt eder alt forud.‟
பஸ்²யத க⁴டநாத: பூர்வ்வம்’ ஸர்வ்வகார்ய்யஸ்ய வார்த்தாம்’ யுஷ்மப்⁴யமதா³ம், யூயம்’ ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த|
24 Men i de Dage, efter den Trængsel, skal Solen formørkes, og Maanen ikke give sit Skin,
அபரஞ்ச தஸ்ய க்லேஸ²காலஸ்யாவ்யவஹிதே பரகாலே பா⁴ஸ்கர: ஸாந்த⁴காரோ ப⁴விஷ்யதி ததை²வ சந்த்³ரஸ்²சந்த்³ரிகாம்’ ந தா³ஸ்யதி|
25 og Stjernerne skulle falde ned fra Himmelen, og de Kræfter, som ere i Himlene, skulle rystes.
நப⁴: ஸ்தா²நி நக்ஷத்ராணி பதிஷ்யந்தி, வ்யோமமண்ட³லஸ்தா² க்³ரஹாஸ்²ச விசலிஷ்யந்தி|
26 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Skyerne med megen Kraft og Herlighed.
ததா³நீம்’ மஹாபராக்ரமேண மஹைஸ்²வர்ய்யேண ச மேக⁴மாருஹ்ய ஸமாயாந்தம்’ மாநவஸுதம்’ மாநவா: ஸமீக்ஷிஷ்யந்தே|
27 Og da skal han udsende sine Engle og samle sine udvalgte fra de fire Vinde, fra Jordens Ende indtil Himmelens Ende.
அந்யச்ச ஸ நிஜதூ³தாந் ப்ரஹித்ய நபோ⁴பூ⁴ம்யோ: ஸீமாம்’ யாவத்³ ஜக³தஸ்²சதுர்தி³க்³ப்⁴ய: ஸ்வமநோநீதலோகாந் ஸம்’க்³ரஹீஷ்யதி|
28 Men lærer Lignelsen af Figentræet: Naar dets Gren allerede er bleven blød, og Bladene skyde frem, da skønne I, at Sommeren er nær.
உடு³ம்ப³ரதரோ ர்த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ ஸி²க்ஷத்⁴வம்’ யதோ³டு³ம்ப³ரஸ்ய தரோ ர்நவீநா: ஸா²கா² ஜாயந்தே பல்லவாதீ³நி ச ர்நிக³ச்ச²ந்தி, ததா³ நிதா³க⁴கால: ஸவிதோ⁴ ப⁴வதீதி யூயம்’ ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்நுத²|
29 Saaledes skulle ogsaa I, naar I se disse Ting, skønne, at han er nær for Døren.
தத்³வத்³ ஏதா க⁴டநா த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ காலோ த்³வார்ய்யுபஸ்தி²த இதி ஜாநீத|
30 Sandelig, siger jeg eder, denne Slægt skal ingenlunde forgaa, førend alle disse Ting ere skete.
யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, ஆது⁴நிகலோகாநாம்’ க³மநாத் பூர்வ்வம்’ தாநி ஸர்வ்வாணி க⁴டிஷ்யந்தே|
31 Himmelen og Jorden skulle forgaa, men mine Ord skulle ingenlunde forgaa.
த்³யாவாப்ரு’தி²வ்யோ ர்விசலிதயோ: ஸத்யோ ர்மதீ³யா வாணீ ந விசலிஷ்யதி|
32 Men om den Dag og Time ved ingen, end ikke Englene i Himmelen, heller ikke Sønnen, men alene Faderen.
அபரஞ்ச ஸ்வர்க³ஸ்த²தூ³தக³ணோ வா புத்ரோ வா தாதாத³ந்ய: கோபி தம்’ தி³வஸம்’ தம்’ த³ண்ட³ம்’ வா ந ஜ்ஞாபயதி|
33 Ser til, vaager og beder; thi I vide ikke, naar Tiden er der.
அத: ஸ ஸமய: கதா³ ப⁴விஷ்யதி, ஏதஜ்ஜ்ஞாநாபா⁴வாத்³ யூயம்’ ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த, ஸதர்காஸ்²ச பூ⁴த்வா ப்ரார்த²யத்⁴வம்’;
34 Ligesom en Mand, der drog udenlands, forlod sit Hus og gav sine Tjenere Fuldmagt, hver sin Gerning, og bød Dørvogteren, at han skulde vaage, —
யத்³வத் கஸ்²சித் புமாந் ஸ்வநிவேஸ²நாத்³ தூ³ரதே³ஸ²ம்’ ப்ரதி யாத்ராகரணகாலே தா³ஸேஷு ஸ்வகார்ய்யஸ்ய பா⁴ரமர்பயித்வா ஸர்வ்வாந் ஸ்வே ஸ்வே கர்ம்மணி நியோஜயதி; அபரம்’ தௌ³வாரிகம்’ ஜாக³ரிதும்’ ஸமாதி³ஸ்²ய யாதி, தத்³வந் நரபுத்ர: |
35 vaager derfor; thi I vide ikke, naar Husets Herre kommer, enten om Aftenen eller ved Midnat eller ved Hanegal eller om Morgenen;
க்³ரு’ஹபதி: ஸாயம்’காலே நிஸீ²தே² வா த்ரு’தீயயாமே வா ப்ராத: காலே வா கதா³க³மிஷ்யதி தத்³ யூயம்’ ந ஜாநீத²;
36 for at han ikke, naar han kommer pludseligt, skal finde eder sovende!
ஸ ஹடா²தா³க³த்ய யதா² யுஷ்மாந் நித்³ரிதாந் ந பஸ்²யதி, தத³ர்த²ம்’ ஜாக³ரிதாஸ்திஷ்ட²த|
37 Men hvad jeg siger eder, det siger jeg alle: Vaager!‟
யுஷ்மாநஹம்’ யத்³ வதா³மி ததே³வ ஸர்வ்வாந் வதா³மி, ஜாக³ரிதாஸ்திஷ்ட²தேதி|
