Malakias 1

1 Herrens Ords Profeti over Israel ved Malakias.

Pakaiyin Malachi mangchan Israelte koma thu athot in ahi.

2 Jeg har elsket eder, siger Herren; men I sige: Hvorudi har du elsket os? Er ikke Esau Jakobs Broder? siger Herren, dog elskede jeg Jakob.

Pakaiyin hitin a sei’e, “Keiman nangho ka hingailu jing uve” ati. Ahinlah nanghon nei donbutnuvin “Iti nei ngailutnu ham” natiuve. Pakaiyin Esau chu Jacob sopi hilou ham? Ahinlah keiman Jacob kangailun ahi.

3 Men Esau hadede jeg og gjorde hans Bjerge øde og hans Arv til Hjem for Ørkens Drager.

Esau chu ka thet in chuleh keiman a thinglhang gam chu ka suhchai peh helin, agoulona ding gam chu Sialte lhatna neldi gam kaso sahin ahi.

4 Naar Edom siger: Vi ere knuste, men vi ville komme igen og opbygge de øde Stæder, da siger den Herre Zebaoth saaledes: De ville bygge, men jeg vil nedbryde, og man skal kalde dem Ugudeligheds Land og det Folk, paa hvilket Herren er vred indtil evig Tid.

Esau chilhah Edom in hiti hin hinsei jintin, keiho nei suchip deluvin ahi. Ahinlah keihon kaga phah nauva konna kahung kile kituva ka kisem phat kitdiu ahi, atiuve. Hat chungnung Pakai chun hiti hin aseije. “Amahon sapha jong leu keiman ka phetlhah peh diu ahi. Amaho chenna chu mipha lou gam kiti ding chuleh amite’u chu Pakai lunghan jing na mite” kiti ding ahiuve.

5 Og eders Øjne skulle se det, og I skulle sige: Herren er stor over Israels Land.

Nanghon a kisuhmang na chu na mit tah uva namu tengule nangin, “Tahbeh in, Pakai loupina hi Israelte gamgi kalpeh a mihon jong amu uve” tin seijin nate.

6 En Søn skal ære Faderen og en Tjener sin Herre; dersom jeg da er Fader, hvor er min Ære? og er jeg Herre, hvor er Frygten for mig? siger den Herre Zebaoth til eder, I Præster, som foragte mit Navn, og dog sige: Hvormed have vi foragtet dit Navn?

Hatchungnung Pakai chun thempu ho komah hitin aseije. “Chan apa ajabol le, soh in a pakai pa agin ding ahi. Keihi napau le na Pakai pau kahile hoi chi ham nei jabolnau, hoiche ham nei jen nau? Nanghon ka min hi nahsah louvin nabolun ahi! Ahinlah nanghon na seijun kei hon namin nahsah louva kakoi khah um natiu’ve.

7 I, som fremføre besmittet Brød paa mit Alter, og dog sige: Hvormed besmitte vi dig? Dermed, at I sige: Herrens Bord er foragteligt.

Nang hon ka maichama an thenglou na toh’un ahinlah nanghon iti danna nangma ka suhboh diu ham? natiuve. Nanghon Pakai maicham jana peh angaipoi natiu chu na suhbohu ahi.

8 Og naar I fremføre noget blindt til at ofres, se I intet ondt deri; og naar I fremføre noget halt eller sygt, se I intet ondt deri; bring dog din Landshøvding det! mon han vil finde Behag i dig eller være dig naadig? siger den Herre Zebaoth.

Nanghon ganhing mitcho pumgo thilto a nahin to uchu dih mong’a hinam? Chuteng leh nanghon a elbai le a damlou ganhing nato uchu dih mong hinam? Nanghon hitobang ho chu nagam vaipo ho kipa thilpehin gape leu chun a kipah nadiuvem? tin hatchungnung Pakai chun a seijin ahi.

9 Og nu, beder dog ydmygelig for Guds Ansigt, at han vil forbarme sig over os! — af eders Haand er dette begaaet, — mon han for eders Skyld vil være naadig? siger den Herre Zebaoth.

Tun kipat un Pakaiyin nakhotona diuvin tao’un, ahinla hitobang thilpeh chu maichama napeh jingle Pakai chun iti khotona na musah ding ham? tin hatchungnung pen Pakai chun aseije.

10 Gid der dog var een iblandt eder, som vilde tillukke Dørene, at I ikke skulde optænde Ild paa mit Alter forgæves? jeg har ingen Lyst til eder, siger den Herre Zebaoth, og har ikke Behag i Offergaver af eders Haand.

Hiche houin kot hi nangho laha khat pen penin khah chahleu chun kati lheh jeng’e, chuti leh hiche thil thonlou hung kikatdoh ho hi umlou ding ahi. Ajeh chu keima na chunguvah kalung lhaipoi chuleh na thiltou jong ka sanpeh lou diu ahi, tin van sepaite Pakaiyin aseije.

11 Thi fra Solens Opgang og indtil dens Nedgang er mit Navn stort iblandt Hedningerne, og paa hvert Sted bliver der ofret Røgelse, bliver der frembaaret for mit Navn og det rene Offergaver; thi stort er mit Navn iblandt Hedningerne, siger den Herre Zebaoth.

Ahinlah namdanga kon mipiten jingkah nilhahin vanoi leiset pumpia hin gimnamtwi leh atheng hohi kamin loupina dingin a katdoh jingun kamin hi aloupi sahun chitin namtin laha hin kamin hi choisang in aum in ahi, tin hatchungnung pen Pakaiyin aseijin ahi.

12 Men I vanhellige det, idet I sige: Herrens Bord, det er besmittet, og hvad angaar det, som ydes dertil, at Maden derpaa er foragtelig.

Ahinlah nangho natohdan hin ka min na sumin seuvin ahi. Ajeh chu nanghon Pakai dokhang hi kisuhboh jongle akhoh poi natiuvin thilthenglou pou na hintoh’un ahi.

13 Og I sige: Se, hvilken Møje! og I blæse ad det, siger den Herre Zebaoth, og I fremføre, hvad der er røvet, og det halte og det syge, ja, fremføre det som Offergave; skulde jeg have Behag i saadant af eders Haand? siger Herren.

Nanghon, kon Pakai alunglhaisah jou ding ham natiuvin ka thupeh na taitomun ahi, tin hatchungnung pen Pakaiyin aseije “Gel uvin adamlou a elbai chuleh a ki gu doh gancha pou na hin katdoh jiuve, hichu ken iti ka sanpeh ding nahiuvem? tin Pakaiyin aseije”

14 Og forbandet er den, som bedrager, naar han dog har en Han i sin Hjord, og den, som gør Løfte og ofrer noget beskadiget til Herren; thi jeg er en stor Konge, siger den Herre Zebaoth, og mit Navn er forfærdeligt iblandt Hedningerne.

Koi hijongleh Pakai kom’a toh dinga kitepna neija aki lomlou joh hintoh chan chu sapsetna chang ding ahi. Chutengleh chitin namtin laha kamin hi mi gin le ja kahithei ding ahi, tin hatchungnung pen Pakai chun a seije.