Lukas 22
1 Men de usyrede Brøds Højtid, som kaldes Paaske, nærmede sig.
அபரஞ்ச கிண்வஸூ²ந்யபூபோத்ஸவஸ்ய கால உபஸ்தி²தே
2 Og Ypperstepræsterne og de skriftkloge søgte, hvorledes de kunde slaa ham ihjel; thi de frygtede for Folket.
ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாயகாஸ்²ச யதா² தம்’ ஹந்தும்’ ஸ²க்நுவந்தி ததோ²பாயாம் அசேஷ்டந்த கிந்து லோகேப்⁴யோ பி³ப்⁴யு: |
3 Men Satan gik ind i Judas, som kaldes Iskariot og var en af de tolv.
ஏதஸ்திந் ஸமயே த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யேஷு க³ணித ஈஷ்கரியோதீயரூடி⁴மாந் யோ யிஹூதா³ஸ்தஸ்யாந்த: கரணம்’ ஸை²தாநாஸ்²ரிதத்வாத்
4 Og han gik hen og talte med Ypperstepræsterne og Høvedsmændene om, hvorledes han vilde forraade ham til dem.
ஸ க³த்வா யதா² யீஸு²ம்’ தேஷாம்’ கரேஷு ஸமர்பயிதும்’ ஸ²க்நோதி ததா² மந்த்ரணாம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகை: ஸேநாபதிபி⁴ஸ்²ச ஸஹ சகார|
5 Og de bleve glade og lovede at give ham Penge.
தேந தே துஷ்டாஸ்தஸ்மை முத்³ராம்’ தா³தும்’ பணம்’ சக்ரு: |
6 Og han tilsagde det; og han søgte Lejlighed til at forraade ham til dem uden Opløb.
தத: ஸோங்கீ³க்ரு’த்ய யதா² லோகாநாமகோ³சரே தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிதும்’ ஸ²க்நோதி ததா²வகாஸ²ம்’ சேஷ்டிதுமாரேபே⁴|
7 Men de usyrede Brøds Dag kom, paa hvilken man skulde slagte Paaskelammet.
அத² கிண்வஸூ²ந்யபூபோத்மவதி³நே, அர்தா²த் யஸ்மிந் தி³நே நிஸ்தாரோத்ஸவஸ்ய மேஷோ ஹந்தவ்யஸ்தஸ்மிந் தி³நே
8 Og han udsendte Peter og Johannes og sagde: „Gaar hen og bereder os Paaskelammet, at vi kunne spise det.”
யீஸு²: பிதரம்’ யோஹநஞ்சாஹூய ஜகா³த³, யுவாம்’ க³த்வாஸ்மாகம்’ போ⁴ஜநார்த²ம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவஸ்ய த்³ரவ்யாண்யாஸாத³யதம்’|
9 Men de sagde til ham: „Hvor vil du, at vi skulle berede det?”
ததா³ தௌ பப்ரச்ச²து: குசாஸாத³யாவோ ப⁴வத: கேச்சா²?
10 Men han sagde til dem: „Se, naar I ere komne ind i Staden, skal der møde eder en Mand, som bærer en Vandkrukke; følger ham til Huset, hvor han gaar ind,
ததா³ ஸோவாதீ³த், நக³ரே ப்ரவிஷ்டே கஸ்²சிஜ்ஜலகும்ப⁴மாதா³ய யுவாம்’ ஸாக்ஷாத் கரிஷ்யதி ஸ யந்நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிஸ²தி யுவாமபி தந்நிவேஸ²நம்’ தத்பஸ்²சாதி³த்வா நிவேஸ²நபதிம் இதி வாக்யம்’ வத³தம்’,
11 og I skulle sige til Husbonden i Huset: Mesteren siger: Hvor er det Herberge, hvor jeg kan spise Paaskelammet med mine Disciple?
யத்ராஹம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவஸ்ய போ⁴ஜ்யம்’ ஸி²ஷ்யை: ஸார்த்³த⁴ம்’ போ⁴க்தும்’ ஸ²க்நோமி ஸாதிதி²ஸா²லா குத்ர? கதா²மிமாம்’ ப்ரபு⁴ஸ்த்வாம்’ ப்ரு’ச்ச²தி|
12 Og han skal vise eder en stor Sal opdækket; der skulle I berede det.”
தத: ஸ ஜநோ த்³விதீயப்ரகோஷ்டீ²யம் ஏகம்’ ஸ²ஸ்தம்’ கோஷ்ட²ம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யதி தத்ர போ⁴ஜ்யமாஸாத³யதம்’|
13 Og de gik hen og fandt det saaledes, som han havde sagt dem; og de beredte Paaskelammet.
ததஸ்தௌ க³த்வா தத்³வாக்யாநுஸாரேண ஸர்வ்வம்’ த்³ரு’ஷ்த்³வா தத்ர நிஸ்தாரோத்ஸவீயம்’ போ⁴ஜ்யமாஸாத³யாமாஸது: |
14 Og da Timen kom, satte han sig til Bords, og Apostlene med ham.
அத² கால உபஸ்தி²தே யீஸு² ர்த்³வாத³ஸ²பி⁴: ப்ரேரிதை: ஸஹ போ⁴க்துமுபவிஸ்²ய கதி²தவாந்
15 Og han sagde til dem: „Jeg har hjerteligt længtes efter at spise dette Paaskelam med eder, førend jeg lider.
மம து³: க²போ⁴கா³த் பூர்வ்வம்’ யுபா⁴பி⁴: ஸஹ நிஸ்தாரோத்ஸவஸ்யைதஸ்ய போ⁴ஜ்யம்’ போ⁴க்தும்’ மயாதிவாஞ்சா² க்ரு’தா|
16 Thi jeg siger eder, at jeg skal ingen Sinde mere spise det, førend det bliver fuldkommet i Guds Rige.”
யுஷ்மாந் வதா³மி, யாவத்காலம் ஈஸ்²வரராஜ்யே போ⁴ஜநம்’ ந கரிஷ்யே தாவத்காலம் இத³ம்’ ந போ⁴க்ஷ்யே|
17 Og han tog en Kalk, takkede og sagde: „Tager dette, og deler det imellem eder!
ததா³ ஸ பாநபாத்ரமாதா³ய ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ணாந் கீர்த்தயித்வா தேப்⁴யோ த³த்வாவத³த், இத³ம்’ க்³ரு’ஹ்லீத யூயம்’ விப⁴ஜ்ய பிவத|
18 Thi jeg siger eder, at fra nu af skal jeg ikke drikke af Vintræets Frugt, førend Guds Rige kommer.”
யுஷ்மாந் வதா³மி யாவத்காலம் ஈஸ்²வரராஜத்வஸ்ய ஸம்’ஸ்தா²பநம்’ ந ப⁴வதி தாவத்³ த்³ராக்ஷாப²லரஸம்’ ந பாஸ்யாமி|
19 Og han tog Brød, takkede og brød det og gav dem det og sagde: „Dette er mit Legeme, det, som gives for eder; gører dette til min Ihukommelse!”
தத: பூபம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ஈஸ்²வரகு³ணாந் கீர்த்தயித்வா ப⁴ங்க்தா தேப்⁴யோ த³த்வாவத³த், யுஷ்மத³ர்த²ம்’ ஸமர்பிதம்’ யந்மம வபுஸ்ததி³த³ம்’, ஏதத் கர்ம்ம மம ஸ்மரணார்த²ம்’ குருத்⁴வம்’|
20 Ligesaa tog han ogsaa Kalken efter Aftensmaaltidet og sagde: „Denne Kalk er den nye Pagt i mit Blod, det, som udgydes for eder.
அத² போ⁴ஜநாந்தே தாத்³ரு’ஸ²ம்’ பாத்ரம்’ க்³ரு’ஹீத்வாவத³த், யுஷ்மத்க்ரு’தே பாதிதம்’ யந்மம ரக்தம்’ தேந நிர்ணீதநவநியமரூபம்’ பாநபாத்ரமித³ம்’|
21 Men se, hans Haand, som forraader mig, er her paa Bordet hos mig.
பஸ்²யத யோ மாம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி ஸ மயா ஸஹ போ⁴ஜநாஸந உபவிஸ²தி|
22 Thi Menneskesønnen gaar bort, som det er beskikket; dog ve det Menneske, ved hvem han bliver forraadt!”
யதா² நிரூபிதமாஸ்தே தத³நுஸாரேணா மநுஷ்யபுத்ரஸ்ய க³தி ர்ப⁴விஷ்யதி கிந்து யஸ்தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி தஸ்ய ஸந்தாபோ ப⁴விஷ்யதி|
23 Og de begyndte at spørge hverandre indbyrdes om, hvem af dem det dog kunde være, som skulde gøre dette.
ததா³ தேஷாம்’ கோ ஜந ஏதத் கர்ம்ம கரிஷ்யதி தத் தே பரஸ்பரம்’ ப்ரஷ்டுமாரேபி⁴ரே|
24 Men der opstod ogsaa en Trætte iblandt dem om, hvem af dem der maatte synes at være den største.
அபரம்’ தேஷாம்’ கோ ஜந: ஸ்²ரேஷ்ட²த்வேந க³ணயிஷ்யதே, அத்ரார்தே² தேஷாம்’ விவாதோ³ப⁴வத்|
25 Men han sagde til dem: „Folkenes Konger herske over dem, og de, som bruge Myndighed over dem, kaldes deres Velgørere.
அஸ்மாத் காரணாத் ஸோவத³த், அந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ ராஜாந: ப்ரஜாநாமுபரி ப்ரபு⁴த்வம்’ குர்வ்வந்தி தா³ருணஸா²ஸநம்’ க்ரு’த்வாபி தே பூ⁴பதித்வேந விக்²யாதா ப⁴வந்தி ச|
26 I derimod ikke saaledes; men den ældste iblandt eder blive som den yngste, og Føreren som den, der tjener.
கிந்து யுஷ்மாகம்’ ததா² ந ப⁴விஷ்யதி, யோ யுஷ்மாகம்’ ஸ்²ரேஷ்டோ² ப⁴விஷ்யதி ஸ கநிஷ்ட²வத்³ ப⁴வது, யஸ்²ச முக்²யோ ப⁴விஷ்யதி ஸ ஸேவகவத்³ப⁴வது|
27 Thi hvem er størst: den, som sidder til Bords? eller den, som tjener? Mon ikke den, som sidder til Bords? Men jeg er iblandt eder som den, der tjener.
போ⁴ஜநோபவிஷ்டபரிசாரகயோ: க: ஸ்²ரேஷ்ட²: ? யோ போ⁴ஜநாயோபவிஸ²தி ஸ கிம்’ ஸ்²ரேஷ்டோ² ந ப⁴வதி? கிந்து யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே(அ)ஹம்’ பரிசாரகஇவாஸ்மி|
28 Men I ere de, som have holdt ud med mig i mine Fristelser.
அபரஞ்ச யுயம்’ மம பரீக்ஷாகாலே ப்ரத²மமாரப்⁴ய மயா ஸஹ ஸ்தி²தா
29 Og ligesom min Fader har tildelt mig Kongedømme, tildeler jeg eder
ஏதத்காரணாத் பித்ரா யதா² மத³ர்த²ம்’ ராஜ்யமேகம்’ நிரூபிதம்’ ததா²ஹமபி யுஷ்மத³ர்த²ம்’ ராஜ்யம்’ நிரூபயாமி|
30 at skulle spise og drikke ved mit Bord i mit Rige og sidde paa Troner og dømme Israels tolv Stammer.”
தஸ்மாந் மம ராஜ்யே போ⁴ஜநாஸநே ச போ⁴ஜநபாநே கரிஷ்யத்⁴வே ஸிம்’ஹாஸநேஷூபவிஸ்²ய சேஸ்ராயேலீயாநாம்’ த்³வாத³ஸ²வம்’ஸா²நாம்’ விசாரம்’ கரிஷ்யத்⁴வே|
31 Men Herren sagde: „Simon, Simon! se, Satan begærede eder for at sigte eder som Hvede.
அபரம்’ ப்ரபு⁴ருவாச, ஹே ஸி²மோந் பஸ்²ய திதஉநா தா⁴ந்யாநீவ யுஷ்மாந் ஸை²தாந் சாலயிதும் ஐச்ச²த்,
32 Men jeg bad for dig, at din Tro ikke skal svigte; og naar du engang omvender dig, da styrk dine Brødre!”
கிந்து தவ விஸ்²வாஸஸ்ய லோபோ யதா² ந ப⁴வதி ஏதத் த்வத³ர்த²ம்’ ப்ரார்தி²தம்’ மயா, த்வந்மநஸி பரிவர்த்திதே ச ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ மநாம்’ஸி ஸ்தி²ரீகுரு|
33 Men han sagde til ham: „Herre! jeg er rede til at gaa med dig baade i Fængsel og i Døden.”
ததா³ ஸோவத³த், ஹே ப்ரபோ⁴ஹம்’ த்வயா ஸார்த்³த⁴ம்’ காராம்’ ம்ரு’திஞ்ச யாதும்’ மஜ்ஜிதோஸ்மி|
34 Men han sagde: „Peter! jeg siger dig: Hanen skal ikke gale i Dag, førend du tre Gange har nægtet, at du kender mig.”
தத: ஸ உவாச, ஹே பிதர த்வாம்’ வதா³மி, அத்³ய குக்குடரவாத் பூர்வ்வம்’ த்வம்’ மத்பரிசயம்’ வாரத்ரயம் அபஹ்வோஷ்யஸே|
35 Og han sagde til dem: „Da jeg udsendte eder uden Pung og Taske og Sko, manglede I da noget?” Og de sagde: „Intet.”
அபரம்’ ஸ பப்ரச்ச², யதா³ முத்³ராஸம்புடம்’ கா²த்³யபாத்ரம்’ பாது³காஞ்ச விநா யுஷ்மாந் ப்ராஹிணவம்’ ததா³ யுஷ்மாகம்’ கஸ்யாபி ந்யூநதாஸீத்? தே ப்ரோசு: கஸ்யாபி ந|
36 Men han sagde til dem: „Men nu, den, som har en Pung, tage den med, ligesaa ogsaa en Taske; og den, som ikke har noget Sværd, sælge sin Kappe og købe et!
ததா³ ஸோவத³த் கிந்த்விதா³நீம்’ முத்³ராஸம்புடம்’ கா²த்³யபாத்ரம்’ வா யஸ்யாஸ்தி தேந தத்³க்³ரஹீதவ்யம்’, யஸ்ய ச க்ரு’பாணோ நாஸ்தி தேந ஸ்வவஸ்த்ரம்’ விக்ரீய ஸ க்ரேதவ்ய: |
37 Thi jeg siger eder: Det, som er skrevet, bør opfyldes paa mig, dette: „Og han blev regnet iblandt Overtrædere;” thi ogsaa med mig har det en Ende.”
யதோ யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, அபராதி⁴ஜநை: ஸார்த்³த⁴ம்’ க³ணித: ஸ ப⁴விஷ்யதி| இத³ம்’ யச்சா²ஸ்த்ரீயம்’ வசநம்’ லிகி²தமஸ்தி தந்மயி ப²லிஷ்யதி யதோ மம ஸம்ப³ந்தீ⁴யம்’ ஸர்வ்வம்’ ஸேத்ஸ்யதி|
38 Men de sagde: „Herre! se, her ere to Sværd.” Men han sagde til dem: „Det er nok.”
ததா³ தே ப்ரோசு: ப்ரபோ⁴ பஸ்²ய இமௌ க்ரு’பாணௌ| தத: ஸோவத³த்³ ஏதௌ யதே²ஷ்டௌ|
39 Og han gik ud og gik efter sin Sædvane til Oliebjerget; men ogsaa Disciplene fulgte ham.
அத² ஸ தஸ்மாத்³வஹி ர்க³த்வா ஸ்வாசாராநுஸாரேண ஜைதுநநாமாத்³ரிம்’ ஜகா³ம ஸி²ஷ்யாஸ்²ச தத்பஸ்²சாத்³ யயு: |
40 Men da han kom til Stedet, sagde han til dem: „Beder om ikke at falde i Fristelse.”
தத்ரோபஸ்தா²ய ஸ தாநுவாச, யதா² பரீக்ஷாயாம்’ ந பதத² தத³ர்த²ம்’ ப்ரார்த²யத்⁴வம்’|
41 Og han rev sig løs fra dem, saa meget som et Stenkast, og faldt paa Knæ, bad og sagde:
பஸ்²சாத் ஸ தஸ்மாத்³ ஏகஸ²ரக்ஷேபாத்³ ப³ஹி ர்க³த்வா ஜாநுநீ பாதயித்வா ஏதத் ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரே,
42 „Fader, vilde du dog tage denne Kalk fra mig! dog ske ikke min Villie, men din!”
ஹே பித ர்யதி³ ப⁴வாந் ஸம்மந்யதே தர்ஹி கம்’ஸமேநம்’ மமாந்திகாத்³ தூ³ரய கிந்து மதி³ச்சா²நுரூபம்’ ந த்வதி³ச்சா²நுரூபம்’ ப⁴வது|
43 Men en Engel fra Himmelen viste sig for ham og styrkede ham.
ததா³ தஸ்மை ஸ²க்திம்’ தா³தும்’ ஸ்வர்கீ³யதூ³தோ த³ர்ஸ²நம்’ த³தௌ³|
44 Og da han var i Dødsangest, bad han heftigere; men hans Sved blev som Blodsdraaber, der faldt ned paa Jorden.
பஸ்²சாத் ஸோத்யந்தம்’ யாதநயா வ்யாகுலோ பூ⁴த்வா புநர்த்³ரு’ட⁴ம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரே, தஸ்மாத்³ ப்³ரு’ஹச்சோ²ணிதபி³ந்த³வ இவ தஸ்ய ஸ்வேத³பி³ந்த³வ: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ பதிதுமாரேபி⁴ரே|
45 Og da han stod op fra Bønnen og kom til Disciplene, fandt han dem sovende af Bedrøvelse.
அத² ப்ரார்த²நாத உத்தா²ய ஸி²ஷ்யாணாம்’ ஸமீபமேத்ய தாந் மநோது³: கி²நோ நித்³ரிதாந் த்³ரு’ஷ்ட்வாவத³த்
46 Og han sagde til dem: „Hvorfor sove I? Staar op og beder, for at I ikke skulle falde i Fristelse.”
குதோ நித்³ராத²? பரீக்ஷாயாம் அபதநார்த²ம்’ ப்ரர்த²யத்⁴வம்’|
47 Medens han endnu talte, se, da kom der en Skare; og han, som hed Judas, en af de tolv, gik foran dem og nærmede sig til Jesus for at kysse ham.
ஏதத்கதா²யா: கத²நகாலே த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாணாம்’ மத்⁴யே க³ணிதோ யிஹூதா³நாமா ஜநதாஸஹிதஸ்தேஷாம் அக்³ரே சலித்வா யீஸோ²ஸ்²சும்ப³நார்த²ம்’ தத³ந்திகம் ஆயயௌ|
48 Men Jesus sagde til ham: „Judas! forraader du Menneskesønnen med et Kys?”
ததா³ யீஸு²ருவாச, ஹே யிஹூதா³ கிம்’ சும்ப³நேந மநுஷ்யபுத்ரம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயஸி?
49 Men da de, som vare omkring ham, saa, hvad der vilde ske, sagde de: „Herre! skulle vi slaa til med Sværd?”
ததா³ யத்³யத்³ க⁴டிஷ்யதே தத³நுமாய ஸங்கி³பி⁴ருக்தம்’, ஹே ப்ரபோ⁴ வயம்’ கி க²ங்கே³ந கா⁴தயிஷ்யாம: ?
50 Og en af dem slog Ypperstepræstens Tjener og afhuggede hans højre Øre.
தத ஏக: கரவாலேநாஹத்ய ப்ரதா⁴நயாஜகஸ்ய தா³ஸஸ்ய த³க்ஷிணம்’ கர்ணம்’ சிச்சே²த³|
51 Men Jesus tog til Orde og sagde: „Lad dem gøre ogsaa dette!” Og han rørte ved hans Øre og lægte ham.
அதூ⁴நா நிவர்த்தஸ்வ இத்யுக்த்வா யீஸு²ஸ்தஸ்ய ஸ்²ருதிம்’ ஸ்ப்ரு’ஷ்ட்வா ஸ்வஸ்யம்’ சகார|
52 Men Jesus sagde til Ypperstepræsterne og Høvedsmændene for Helligdommen og de Ældste, som vare komne til ham: „I ere gaaede ud som imod en Røver med Sværd og Knipler.
பஸ்²சாத்³ யீஸு²: ஸமீபஸ்தா²ந் ப்ரதா⁴நயாஜகாந் மந்தி³ரஸ்ய ஸேநாபதீந் ப்ராசீநாம்’ஸ்²ச ஜகா³த³, யூயம்’ க்ரு’பாணாந் யஷ்டீம்’ஸ்²ச க்³ரு’ஹீத்வா மாம்’ கிம்’ சோரம்’ த⁴ர்த்துமாயாதா: ?
53 Da jeg var daglig hos eder i Helligdommen, udrakte I ikke Hænderne imod mig; men dette er eders Time og Mørkets Magt.”
யதா³ஹம்’ யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ப்ரதிதி³நம்’ மந்தி³ரே(அ)திஷ்ட²ம்’ ததா³ மாம்’ த⁴ர்த்தம்’ ந ப்ரவ்ரு’த்தா: , கிந்த்விதா³நீம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமயோந்த⁴காரஸ்ய சாதி⁴பத்யமஸ்தி|
54 Og de grebe ham og førte ham bort og bragte ham ind i Ypperstepræstens Hus; men Peter fulgte efter i Frastand.
அத² தே தம்’ த்⁴ரு’த்வா மஹாயாஜகஸ்ய நிவேஸ²நம்’ நிந்யு: | தத: பிதரோ தூ³ரே தூ³ரே பஸ்²சாதி³த்வா
55 Og de tændte en Ild midt i Gaarden og satte sig sammen, og Peter sad midt iblandt dem.
ப்³ரு’ஹத்கோஷ்ட²ஸ்ய மத்⁴யே யத்ராக்³நிம்’ ஜ்வாலயித்வா லோகா: ஸமேத்யோபவிஷ்டாஸ்தத்ர தை: ஸார்த்³த⁴ம் உபவிவேஸ²|
56 Men en Pige saa ham sidde i Lysskæret og stirrede paa ham og sagde: „Ogsaa denne var med ham.”
அத² வஹ்நிஸந்நிதௌ⁴ ஸமுபவேஸ²காலே காசித்³தா³ஸீ மநோ நிவிஸ்²ய தம்’ நிரீக்ஷ்யாவத³த் புமாநயம்’ தஸ்ய ஸங்கே³(அ)ஸ்தா²த்|
57 Men han fornægtede ham og sagde: „Jeg kender ham ikke, Kvinde!”
கிந்து ஸ தத்³ அபஹ்நுத்யாவாதீ³த் ஹே நாரி தமஹம்’ ந பரிசிநோமி|
58 Og lidt derefter saa en anden ham og sagde: „Ogsaa du er en af dem.” Men Peter sagde: „Menneske! det er jeg ikke.”
க்ஷணாந்தரே(அ)ந்யஜநஸ்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வாப்³ரவீத் த்வமபி தேஷாம்’ நிகரஸ்யைகஜநோஸி| பிதர: ப்ரத்யுவாச ஹே நர நாஹமஸ்மி|
59 Og omtrent en Time derefter forsikrede en anden det og sagde: „I Sandhed, ogsaa denne var med ham; han er jo ogsaa en Galilæer.”
தத: ஸார்த்³த⁴த³ண்ட³த்³வயாத் பரம்’ புநரந்யோ ஜநோ நிஸ்²சித்ய ப³பா⁴ஷே, ஏஷ தஸ்ய ஸங்கீ³தி ஸத்யம்’ யதோயம்’ கா³லீலீயோ லோக: |
60 Men Peter sagde: „Menneske! jeg forstaar ikke, hvad du siger.” Og straks, medens han endnu talte, galede Hanen.
ததா³ பிதர உவாச ஹே நர த்வம்’ யத்³ வத³மி தத³ஹம்’ போ³த்³து⁴ம்’ ந ஸ²க்நோமி, இதி வாக்யே கதி²தமாத்ரே குக்குடோ ருராவ|
61 Og Herren vendte sig og saa paa Peter; og Peter kom Herrens Ord i Hu, hvorledes han havde sagt til ham: „Førend Hanen galer i Dag, skal du fornægte mig tre Gange.”
ததா³ ப்ரபு⁴ணா வ்யாது⁴ட்ய பிதரே நிரீக்ஷிதே க்ரு’கவாகுரவாத் பூர்வ்வம்’ மாம்’ த்ரிரபஹ்நோஷ்யஸே இதி பூர்வ்வோக்தம்’ தஸ்ய வாக்யம்’ பிதர: ஸ்ம்ரு’த்வா
62 Og han gik udenfor og græd bitterligt.
ப³ஹிர்க³த்வா மஹாகே²தே³ந சக்ரந்த³|
63 Og de Mænd, som holdt Jesus, spottede ham og sloge ham;
ததா³ யை ர்யீஸு²ர்த்⁴ரு’தஸ்தே தமுபஹஸ்ய ப்ரஹர்த்துமாரேபி⁴ரே|
64 og de kastede et Klæde over ham og spurgte ham og sagde: „Profetér! hvem var det, som slog dig?”
வஸ்த்ரேண தஸ்ய த்³ரு’ஸௌ² ப³த்³த்⁴வா கபோலே சபேடாகா⁴தம்’ க்ரு’த்வா பப்ரச்சு²: , கஸ்தே கபோலே சபேடாகா⁴தம்’ க்ரு’தவாந? க³ணயித்வா தத்³ வத³|
65 Og mange andre Ting sagde de spottende til ham.
தத³ந்யத் தத்³விருத்³த⁴ம்’ ப³ஹுநிந்தா³வாக்யம்’ வக்துமாரேபி⁴ரே|
66 Og da det blev Dag, samlede Folkets Ældste sig og Ypperstepræsterne og de skriftkloge, og de førte ham hen for deres Raad
அத² ப்ரபா⁴தே ஸதி லோகப்ராஞ்ச: ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகாஸ்²ச ஸபா⁴ம்’ க்ரு’த்வா மத்⁴யேஸப⁴ம்’ யீஸு²மாநீய பப்ரச்சு²: , த்வம் அபி⁴ஷிகதோஸி ந வாஸ்மாந் வத³|
67 og sagde: „Er du Kristus, da sig os det!” Men han sagde til dem: „Siger jeg eder det, tro I det ikke.
ஸ ப்ரத்யுவாச, மயா தஸ்மிந்நுக்தே(அ)பி யூயம்’ ந விஸ்²வஸிஷ்யத²|
68 Og om jeg spørger, svare I mig ikke, ej heller løslade I mig.
கஸ்மிம்’ஸ்²சித்³வாக்யே யுஷ்மாந் ப்ரு’ஷ்டே(அ)பி மாம்’ ந தது³த்தரம்’ வக்ஷ்யத² ந மாம்’ த்யக்ஷ்யத² ச|
69 Men fra nu af skal Menneskesønnen sidde ved Guds Krafts højre Haand.”
கிந்த்வித: பரம்’ மநுஜஸுத: ஸர்வ்வஸ²க்திமத ஈஸ்²வரஸ்ய த³க்ஷிணே பார்ஸ்²வே ஸமுபவேக்ஷ்யதி|
70 Men de sagde alle: „Er du da Guds Søn?” Og han sagde til dem: „I sige det; jeg er det.”
ததஸ்தே பப்ரச்சு²: , ர்திஹ த்வமீஸ்²வரஸ்ய புத்ர: ? ஸ கத²யாமாஸ, யூயம்’ யதா²ர்த²ம்’ வத³த² ஸ ஏவாஹம்’|
71 Men de sagde: „Hvad have vi længere Vidnesbyrd nødig? vi have jo selv hørt det af hans Mund!”
ததா³ தே ஸர்வ்வே கத²யாமாஸு: , ர்திஹ ஸாக்ஷ்யே(அ)ந்ஸஸ்மிந் அஸ்மாகம்’ கிம்’ ப்ரயோஜநம்’? அஸ்ய ஸ்வமுகா²தே³வ ஸாக்ஷ்யம்’ ப்ராப்தம்|
