Lukas 21
1 Men idet han saa op, fik han Øje paa de rige, som lagde deres Gaver i Tempelblokken.
อถ ธนิโลกา ภาณฺฑาคาเร ธนํ นิกฺษิปนฺติ ส ตเทว ปศฺยติ,
2 Men han saa en fattig Enke, som lagde to Skærve deri.
เอตรฺหิ กาจิทฺทีนา วิธวา ปณทฺวยํ นิกฺษิปติ ตทฺ ททรฺศฯ
3 Og han sagde: „Sandelig, siger jeg eder, at denne fattige Enke lagde mere i end de alle.
ตโต ยีศุรุวาจ ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, ทริเทฺรยํ วิธวา สรฺเวฺวโภฺยธิกํ นฺยกฺเษปฺสีตฺ,
4 Thi alle disse lagde af deres Overflod hen til Gaverne; men hun lagde af sin Fattigdom al sin Ejendom, som hun havde.‟
ยโตเนฺย สฺวปฺราชฺยธเนภฺย อีศฺวราย กิญฺจิตฺ นฺยกฺเษปฺสุ: , กินฺตุ ทริเทฺรยํ วิธวา ทินยาปนารฺถํ สฺวสฺย ยตฺ กิญฺจิตฺ สฺถิตํ ตตฺ สรฺวฺวํ นฺยกฺเษปฺสีตฺฯ
5 Og da nogle sagde om Helligdommen, at den var prydet med smukke Stene og Tempelgaver, sagde han:
อปรญฺจ อุตฺตมปฺรสฺตไรรุตฺสฺฤษฺฏไวฺยศฺจ มนฺทิรํ สุโศภเตตรำ ไกศฺจิทิตฺยุกฺเต ส ปฺรตฺยุวาจ
6 „Disse Ting, som I se — der skal komme Dage, da der ikke lades Sten paa Sten, som jo skal nedbrydes.‟
ยูยํ ยทิทํ นิจยนํ ปศฺยถ, อสฺย ปาษาไณโกปฺยนฺยปาษาโณปริ น สฺถาสฺยติ, สรฺเวฺว ภูสาทฺภวิษฺยนฺติ กาโลยมายาติฯ
7 Men de spurgte ham og sagde: „Mester! naar skal dette da ske? og hvad er Tegnet paa, naar dette skal ske?‟
ตทา เต ปปฺรจฺฉุ: , เห คุโร ฆฏเนทฺฤศี กทา ภวิษฺยติ? ฆฏนายา เอตสฺยสศฺจิหฺนํ วา กึ ภวิษฺยติ?
8 Men han sagde: „Ser til, at I ikke blive forførte; thi mange skulle paa mit Navn komme og sige: Det er mig, og: Tiden er kommen nær. Gaar ikke efter dem!
ตทา ส ชคาท, สาวธานา ภวต ยถา ยุษฺมากํ ภฺรมํ โกปิ น ชนยติ, ขีษฺโฏหมิตฺยุกฺตฺวา มม นามฺรา พหว อุปสฺถาสฺยนฺติ ส กาล: ปฺราเยโณปสฺถิต: , เตษำ ปศฺจานฺมา คจฺฉตฯ
9 Men naar I høre om Krige og Oprør, da forskrækkes ikke; thi dette maa først ske, men Enden er der ikke straks.‟
ยุทฺธโสฺยปปฺลวสฺย จ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา มา ศงฺกธฺวํ, ยต: ปฺรถมมฺ เอตา ฆฏนา อวศฺยํ ภวิษฺยนฺติ กินฺตุ นาปาเต ยุคานฺโต ภวิษฺยติฯ
10 Da sagde han til dem: „Folk skal rejse sig imod Folk, og Rige imod Rige.
อปรญฺจ กถยามาส, ตทา เทศสฺย วิปกฺษเตฺวน เทโศ ราชฺยสฺย วิปกฺษเตฺวน ราชฺยมฺ อุตฺถาสฺยติ,
11 Og store Jordskælv skal der være her og der og Hungersnød og Pest, og der skal ske frygtelige Ting og store Tegn fra Himmelen.
นานาสฺถาเนษุ มหาภูกมฺโป ทุรฺภิกฺษํ มารี จ ภวิษฺยนฺติ, ตถา โวฺยมมณฺฑลสฺย ภยงฺกรทรฺศนานฺยศฺจรฺยฺยลกฺษณานิ จ ปฺรกาศยิษฺยนฺเตฯ
12 Men forud for alt dette skulle de lægge Haand paa eder og forfølge eder og overgive eder til Synagoger og Fængsler, og I skulle føres frem for Konger og Landshøvdinger for mit Navns Skyld.
กินฺตุ สรฺวฺวาสาเมตาสำ ฆฏนานำ ปูรฺวฺวํ โลกา ยุษฺมานฺ ธฺฤตฺวา ตาฑยิษฺยนฺติ, ภชนาลเย การายาญฺจ สมรฺปยิษฺยนฺติ มม นามการณาทฺ ยุษฺมานฺ ภูปานำ ศาสกานาญฺจ สมฺมุขํ เนษฺยนฺติ จฯ
13 Det skal falde ud for eder til Vidnesbyrd.
สากฺษฺยารฺถมฺ เอตานิ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ฆฏิษฺยนฺเตฯ
14 Lægger det da paa Hjerte, at I ikke forud skulle overtænke, hvorledes I skulle forsvare eder.
ตทา กิมุตฺตรํ วกฺตวฺยมฺ เอตตฺ น จินฺตยิษฺยาม อิติ มน: สุ นิศฺจิตนุตฯ
15 Thi jeg vil give eder Mund og Visdom, som alle eders Modstandere ikke skulle kunne modstaa eller modsige.
วิปกฺษา ยสฺมาตฺ กิมปฺยุตฺตรมฺ อาปตฺติญฺจ กรฺตฺตุํ น ศกฺษฺยนฺติ ตาทฺฤศํ วากฺปฏุตฺวํ ชฺญานญฺจ ยุษฺมภฺยํ ทาสฺยามิฯ
16 Men I skulle endog forraades af Forældre og Brødre og Frænder og Venner, og de skulle slaa nogle af eder ihjel.
กิญฺจ ยูยํ ปิตฺรา มาตฺรา ภฺราตฺรา พนฺธุนา ชฺญาตฺยา กุฏุมฺเพน จ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยเธฺว; ตตเสฺต ยุษฺมากํ กญฺจน กญฺจน ฆาตยิษฺยนฺติฯ
17 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld.
มม นามฺน: การณาตฺ สรฺไวฺว รฺมนุไษฺย รฺยูยมฺ ฤตียิษฺยเธฺวฯ
18 Og ikke et Haar paa eders Hoved skal gaa tabt.
กินฺตุ ยุษฺมากํ ศิร: เกไศโกปิ น วินํกฺษฺยติ,
19 Ved eders Udholdenhed skulle I vinde eders Sjæle.
ตสฺมาเทว ไธรฺยฺยมวลมฺพฺย สฺวสฺวปฺราณานฺ รกฺษตฯ
20 Men naar I se Jerusalem omringet af Krigshære, da forstaar, at dens Ødelæggelse er kommen nær.
อปรญฺจ ยิรูศาลมฺปุรํ ไสนฺยเวษฺฏิตํ วิโลกฺย ตโสฺยจฺฉินฺนตายา: สมย: สมีป อิตฺยวคมิษฺยถฯ
21 Da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene; og de, som ere midt i Staden, skulle vige bort derfra; og de, som ere paa Landet, skulle ikke gaa ind i den.
ตทา ยิหูทาเทศสฺถา โลกา: ปรฺวฺวตํ ปลายนฺตำ, เย จ นคเร ติษฺฐนฺติ เต เทศานฺตรํ ปลายนฺตา, เย จ คฺราเม ติษฺฐนฺติ เต นครํ น ปฺรวิศนฺตุ,
22 Thi disse ere Hævnens Dage, da alt, hvad skrevet er, skal opfyldes.
ยตสฺตทา สมุจิตทณฺฑนาย ธรฺมฺมปุสฺตเก ยานิ สรฺวฺวาณิ ลิขิตานิ ตานิ สผลานิ ภวิษฺยนฺติฯ
23 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage; thi der skal være stor Nød paa Jorden og Vrede over dette Folk.
กินฺตุ ยา ยาสฺตทา ครฺภวตฺย: สฺตนฺยทาวฺยศฺจ ตามำ ทุรฺคติ รฺภวิษฺยติ, ยต เอตาโลฺลกานฺ ปฺรติ โกโป เทเศ จ วิษมทุรฺคติ รฺฆฏิษฺยเตฯ
24 Og de skulle falde for Sværdets Od og føres fangne til alle Hedningerne; og Jerusalem skal nedtrædes af Hedningerne, indtil Hedningernes Tider fuldkommes.
วสฺตุตสฺตุ เต ขงฺคธารปริวฺวงฺคํ ลปฺสฺยนฺเต พทฺธา: สนฺต: สรฺวฺวเทเศษุ นายิษฺยนฺเต จ กิญฺจานฺยเทศียานำ สมโยปสฺถิติปรฺยฺยนฺตํ ยิรูศาลมฺปุรํ ไต: ปทตไล รฺทลยิษฺยเตฯ
25 Og der skal ske Tegn i Sol og Maane og Stjerner, og paa Jorden skulle Folkene ængstes i Fortvivlelse over Havets og Bølgernes Brusen,
สูรฺยฺยจนฺทฺรนกฺษเตฺรษุ ลกฺษณาทิ ภวิษฺยนฺติ, ภุวิ สรฺวฺวเทศียานำ ทุ: ขํ จินฺตา จ สินฺเธา วีจีนำ ตรฺชนํ ครฺชนญฺจ ภวิษฺยนฺติฯ
26 medens Mennesker forsmægte af Frygt og Forventning om de Ting, som komme over Jorderige; thi Himmelens Kræfter skulle rystes.
ภูเภา ภาวิฆฏนำ จินฺตยิตฺวา มนุชา ภิยามฺฤตกลฺปา ภวิษฺยนฺติ, ยโต โวฺยมมณฺฑเล เตชสฺวิโน โทลายมานา ภวิษฺยนฺติฯ
27 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Sky med Kraft og megen Herlighed.
ตทา ปรากฺรเมณา มหาเตชสา จ เมฆารูฒํ มนุษฺยปุตฺรมฺ อายานฺตํ ทฺรกฺษฺยนฺติฯ
28 Men naar disse Ting begynde at ske, da ser op og opløfter eders Hoveder, efterdi eders Forløsning stunder til.‟
กินฺเตฺวตาสำ ฆฏนานามารมฺเภ สติ ยูยํ มสฺตกานฺยุตฺโตลฺย อูรฺทธฺวํ ทฺรกฺษฺยถ, ยโต ยุษฺมากํ มุกฺเต: กาล: สวิโธ ภวิษฺยติฯ
29 Og han sagde dem en Lignelse: „Ser Figentræet og alle Træerne;
ตตเสฺตไนตทฺฤษฺฏานฺตกถา กถิตา, ปศฺยต อุฑุมฺพราทิวฺฤกฺษาณำ
30 naar de alt springe ud, da se I og skønne af eder selv, at Sommeren nu er nær.
นวีนปตฺราณิ ชาตานีติ ทฺฤษฺฏฺวา นิทาวกาล อุปสฺถิต อิติ ยถา ยูยํ ชฺญาตุํ ศกฺนุถ,
31 Saaledes skulle ogsaa I, naar I se disse Ting ske, skønne, at Guds Rige er nær.
ตถา สรฺวฺวาสามาสำ ฆฏนานามฺ อารมฺเภ ทฺฤษฺเฏ สตีศฺวรสฺย ราชตฺวํ นิกฏมฺ อิตฺยปิ ชฺญาสฺยถฯ
32 Sandelig, siger jeg eder, at denne Slægt skal ingenlunde forgaa, førend det er sket alt sammen.
ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, วิทฺยมานโลกานาเมษำ คมนาตฺ ปูรฺวฺวมฺ เอตานิ ฆฏิษฺยนฺเตฯ
33 Himmelen og Jorden skulle forgaa; men mine Ord skulle ingenlunde forgaa.
นโภภุโวโรฺลโป ภวิษฺยติ มม วากฺ ตุ กทาปิ ลุปฺตา น ภวิษฺยติฯ
34 Men vogter eder, at eders Hjerter ikke nogen Tid besværes af Svir og Drukkenskab og timelige Bekymringer, saa hin Dag kommer pludseligt over eder som en Snare.
อเตอว วิษมาศเนน ปาเนน จ สำมาริกจินฺตาภิศฺจ ยุษฺมากํ จิตฺเตษุ มตฺเตษุ ตทฺทินมฺ อกสฺมาทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ยถา โนปติษฺฐติ ตทรฺถํ เสฺวษุ สาวธานาสฺติษฺฐตฯ
35 Thi komme skal den over alle dem, der bo paa hele Jordens Flade.
ปฺฤถิวีสฺถสรฺวฺวโลกานฺ ปฺรติ ตทฺทินมฺ อุนฺมาถ อิว อุปสฺถาสฺยติฯ
36 Og vaager og beder til enhver Tid, for at I maa blive i Stand til at undfly alle disse Ting, som skulle ske, og bestaa for Menneskesønnen.‟
ยถา ยูยมฺ เอตทฺภาวิฆฏนา อุตฺตรฺตฺตุํ มนุชสุตสฺย สมฺมุเข สํสฺถาตุญฺจ โยคฺยา ภวถ การณาทสฺมาตฺ สาวธานา: สนฺโต นิรนฺตรํ ปฺรารฺถยธฺวํฯ
37 Men han lærte om Dagene i Helligdommen, men om Nætterne gik han ud og overnattede paa det Bjerg, som kaldes Oliebjerget.
อปรญฺจ ส ทิวา มนฺทิร อุปทิศฺย ราไจ ไชตุนาทฺรึ คตฺวาติษฺฐตฺฯ
38 Og hele Folket kom aarle til ham i Helligdommen for at høre ham.
ตต: ปฺรตฺยูเษ ลากาสฺตตฺกถำ โศฺรตุํ มนฺทิเร ตทนฺติกมฺ อาคจฺฉนฺฯ
