Lukas 21
1 Men idet han saa op, fik han Øje paa de rige, som lagde deres Gaver i Tempelblokken.
ਅਥ ਧਨਿਲੋਕਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਧਨੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਸ ਤਦੇਵ ਪਸ਼੍ਯਤਿ,
2 Men han saa en fattig Enke, som lagde to Skærve deri.
ਏਤਰ੍ਹਿ ਕਾਚਿੱਦੀਨਾ ਵਿਧਵਾ ਪਣਦ੍ਵਯੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤਿ ਤਦ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
3 Og han sagde: „Sandelig, siger jeg eder, at denne fattige Enke lagde mere i end de alle.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਦਰਿਦ੍ਰੇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋਧਿਕੰ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸੀਤ੍,
4 Thi alle disse lagde af deres Overflod hen til Gaverne; men hun lagde af sin Fattigdom al sin Ejendom, som hun havde.‟
ਯਤੋਨ੍ਯੇ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਜ੍ਯਧਨੇਭ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਦਰਿਦ੍ਰੇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਦਿਨਯਾਪਨਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਥਿਤੰ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਨ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸੀਤ੍|
5 Og da nogle sagde om Helligdommen, at den var prydet med smukke Stene og Tempelgaver, sagde han:
ਅਪਰਞ੍ਚ ਉੱਤਮਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯੈਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਸੁਸ਼ੋਭਤੇਤਰਾਂ ਕੈਸ਼੍ਚਿਦਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤੇ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ
6 „Disse Ting, som I se — der skal komme Dage, da der ikke lades Sten paa Sten, som jo skal nedbrydes.‟
ਯੂਯੰ ਯਦਿਦੰ ਨਿਚਯਨੰ ਪਸ਼੍ਯਥ, ਅਸ੍ਯ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਕੋਪ੍ਯਨ੍ਯਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ, ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੂਸਾਦ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਾਲੋਯਮਾਯਾਤਿ|
7 Men de spurgte ham og sagde: „Mester! naar skal dette da ske? og hvad er Tegnet paa, naar dette skal ske?‟
ਤਦਾ ਤੇ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਘਟਨੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਕਦਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਘਟਨਾਯਾ ਏਤਸ੍ਯਸਸ਼੍ਚਿਹ੍ਨੰ ਵਾ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
8 Men han sagde: „Ser til, at I ikke blive forførte; thi mange skulle paa mit Navn komme og sige: Det er mig, og: Tiden er kommen nær. Gaar ikke efter dem!
ਤਦਾ ਸ ਜਗਾਦ, ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ ਯਥਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਮੰ ਕੋਪਿ ਨ ਜਨਯਤਿ, ਖੀਸ਼਼੍ਟੋਹਮਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਮ ਨਾਮ੍ਰਾ ਬਹਵ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ ਕਾਲਃ ਪ੍ਰਾਯੇਣੋਪਸ੍ਥਿਤਃ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਸ਼੍ਚਾਨ੍ਮਾ ਗੱਛਤ|
9 Men naar I høre om Krige og Oprør, da forskrækkes ikke; thi dette maa først ske, men Enden er der ikke straks.‟
ਯੁੱਧਸ੍ਯੋਪਪ੍ਲਵਸ੍ਯ ਚ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਮਾ ਸ਼ਙ੍ਕਧ੍ਵੰ, ਯਤਃ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਏਤਾ ਘਟਨਾ ਅਵਸ਼੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਾਪਾਤੇ ਯੁਗਾਨ੍ਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
10 Da sagde han til dem: „Folk skal rejse sig imod Folk, og Rige imod Rige.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਤਦਾ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਵੇਨ ਦੇਸ਼ੋ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਵੇਨ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਉੱਥਾਸ੍ਯਤਿ,
11 Og store Jordskælv skal der være her og der og Hungersnød og Pest, og der skal ske frygtelige Ting og store Tegn fra Himmelen.
ਨਾਨਾਸ੍ਥਾਨੇਸ਼਼ੁ ਮਹਾਭੂਕਮ੍ਪੋ ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮਾਰੀ ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਥਾ ਵ੍ਯੋਮਮਣ੍ਡਲਸ੍ਯ ਭਯਙ੍ਕਰਦਰ੍ਸ਼ਨਾਨ੍ਯਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਲਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨਿ ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
12 Men forud for alt dette skulle de lægge Haand paa eder og forfølge eder og overgive eder til Synagoger og Fængsler, og I skulle føres frem for Konger og Landshøvdinger for mit Navns Skyld.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮੇਤਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਂ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਡਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਭਜਨਾਲਯੇ ਕਾਰਾਯਾਞ੍ਚ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਮਮ ਨਾਮਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਭੂਪਾਨਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸੰਮੁਖੰ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|
13 Det skal falde ud for eder til Vidnesbyrd.
ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
14 Lægger det da paa Hjerte, at I ikke forud skulle overtænke, hvorledes I skulle forsvare eder.
ਤਦਾ ਕਿਮੁੱਤਰੰ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯਮ੍ ਏਤਤ੍ ਨ ਚਿਨ੍ਤਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਮਨਃਸੁ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਨੁਤ|
15 Thi jeg vil give eder Mund og Visdom, som alle eders Modstandere ikke skulle kunne modstaa eller modsige.
ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਰਮ੍ ਆਪੱਤਿਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਾਕ੍ਪਟੁਤ੍ਵੰ ਜ੍ਞਾਨਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ|
16 Men I skulle endog forraades af Forældre og Brødre og Frænder og Venner, og de skulle slaa nogle af eder ihjel.
ਕਿਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਪਿਤ੍ਰਾ ਮਾਤ੍ਰਾ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰਾ ਬਨ੍ਧੁਨਾ ਜ੍ਞਾਤ੍ਯਾ ਕੁਟੁਮ੍ਬੇਨ ਚ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਞ੍ਚਨ ਕਞ੍ਚਨ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
17 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld.
ਮਮ ਨਾਮ੍ਨਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੈ ਰ੍ਯੂਯਮ੍ ਰੁʼਤੀਯਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ|
18 Og ikke et Haar paa eders Hoved skal gaa tabt.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਿਰਃਕੇਸ਼ੈਕੋਪਿ ਨ ਵਿਨੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ,
19 Ved eders Udholdenhed skulle I vinde eders Sjæle.
ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਧੈਰ੍ੱਯਮਵਲਮ੍ਬ੍ਯ ਸ੍ਵਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤ|
20 Men naar I se Jerusalem omringet af Krigshære, da forstaar, at dens Ødelæggelse er kommen nær.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੰ ਸੈਨ੍ਯਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਯੋੱਛਿੰਨਤਾਯਾਃ ਸਮਯਃ ਸਮੀਪ ਇਤ੍ਯਵਗਮਿਸ਼਼੍ਯਥ|
21 Da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene; og de, som ere midt i Staden, skulle vige bort derfra; og de, som ere paa Landet, skulle ikke gaa ind i den.
ਤਦਾ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾਃ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਪਲਾਯਨ੍ਤਾਂ, ਯੇ ਚ ਨਗਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇ ਦੇਸ਼ਾਨ੍ਤਰੰ ਪਲਾਯਨ੍ਤਾ, ਯੇ ਚ ਗ੍ਰਾਮੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੇ ਨਗਰੰ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਨ੍ਤੁ,
22 Thi disse ere Hævnens Dage, da alt, hvad skrevet er, skal opfyldes.
ਯਤਸ੍ਤਦਾ ਸਮੁਚਿਤਦਣ੍ਡਨਾਯ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕੇ ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਲਿਖਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਸਫਲਾਨਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
23 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage; thi der skal være stor Nød paa Jorden og Vrede over dette Folk.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾ ਯਾਸ੍ਤਦਾ ਗਰ੍ਭਵਤ੍ਯਃ ਸ੍ਤਨ੍ਯਦਾਵ੍ਯਸ਼੍ਚ ਤਾਮਾਂ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਤ ਏਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕੋਪੋ ਦੇਸ਼ੇ ਚ ਵਿਸ਼਼ਮਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
24 Og de skulle falde for Sværdets Od og føres fangne til alle Hedningerne; og Jerusalem skal nedtrædes af Hedningerne, indtil Hedningernes Tider fuldkommes.
ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਤੇ ਖਙ੍ਗਧਾਰਪਰਿੱਵਙ੍ਗੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤੇ ਬੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੇਸ਼਼ੁ ਨਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਚ ਕਿਞ੍ਚਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਸਮਯੋਪਸ੍ਥਿਤਿਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੰ ਤੈਃ ਪਦਤਲੈ ਰ੍ਦਲਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
25 Og der skal ske Tegn i Sol og Maane og Stjerner, og paa Jorden skulle Folkene ængstes i Fortvivlelse over Havets og Bølgernes Brusen,
ਸੂਰ੍ੱਯਚਨ੍ਦ੍ਰਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਭੁਵਿ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਦੁਃਖੰ ਚਿਨ੍ਤਾ ਚ ਸਿਨ੍ਧੌ ਵੀਚੀਨਾਂ ਤਰ੍ਜਨੰ ਗਰ੍ਜਨਞ੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
26 medens Mennesker forsmægte af Frygt og Forventning om de Ting, som komme over Jorderige; thi Himmelens Kræfter skulle rystes.
ਭੂਭੌ ਭਾਵਿਘਟਨਾਂ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਮਨੁਜਾ ਭਿਯਾਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਵ੍ਯੋਮਮਣ੍ਡਲੇ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੋ ਦੋਲਾਯਮਾਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
27 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Sky med Kraft og megen Herlighed.
ਤਦਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣਾ ਮਹਾਤੇਜਸਾ ਚ ਮੇਘਾਰੂਢੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਆਯਾਨ੍ਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
28 Men naar disse Ting begynde at ske, da ser op og opløfter eders Hoveder, efterdi eders Forløsning stunder til.‟
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਮਾਰਮ੍ਭੇ ਸਤਿ ਯੂਯੰ ਮਸ੍ਤਕਾਨ੍ਯੁੱਤੋਲ੍ਯ ਊਰ੍ਦਧ੍ਵੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮੁਕ੍ਤੇਃ ਕਾਲਃ ਸਵਿਧੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
29 Og han sagde dem en Lignelse: „Ser Figentræet og alle Træerne;
ਤਤਸ੍ਤੇਨੈਤਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾ ਕਥਿਤਾ, ਪਸ਼੍ਯਤ ਉਡੁਮ੍ਬਰਾਦਿਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਣਾਂ
30 naar de alt springe ud, da se I og skønne af eder selv, at Sommeren nu er nær.
ਨਵੀਨਪਤ੍ਰਾਣਿ ਜਾਤਾਨੀਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਨਿਦਾਵਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤ ਇਤਿ ਯਥਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ,
31 Saaledes skulle ogsaa I, naar I se disse Ting ske, skønne, at Guds Rige er nær.
ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮਾਸਾਂ ਘਟਨਾਨਾਮ੍ ਆਰਮ੍ਭੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਸਤੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨਿਕਟਮ੍ ਇਤ੍ਯਪਿ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥ|
32 Sandelig, siger jeg eder, at denne Slægt skal ingenlunde forgaa, førend det er sket alt sammen.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਲੋਕਾਨਾਮੇਸ਼਼ਾਂ ਗਮਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
33 Himmelen og Jorden skulle forgaa; men mine Ord skulle ingenlunde forgaa.
ਨਭੋਭੁਵੋਰ੍ਲੋਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਮ ਵਾਕ੍ ਤੁ ਕਦਾਪਿ ਲੁਪ੍ਤਾ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
34 Men vogter eder, at eders Hjerter ikke nogen Tid besværes af Svir og Drukkenskab og timelige Bekymringer, saa hin Dag kommer pludseligt over eder som en Snare.
ਅਤਏਵ ਵਿਸ਼਼ਮਾਸ਼ਨੇਨ ਪਾਨੇਨ ਚ ਸਾਂਮਾਰਿਕਚਿਨ੍ਤਾਭਿਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਚਿੱਤੇਸ਼਼ੁ ਮੱਤੇਸ਼਼ੁ ਤੱਦਿਨਮ੍ ਅਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯਥਾ ਨੋਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ੁ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
35 Thi komme skal den over alle dem, der bo paa hele Jordens Flade.
ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਤੱਦਿਨਮ੍ ਉਨ੍ਮਾਥ ਇਵ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
36 Og vaager og beder til enhver Tid, for at I maa blive i Stand til at undfly alle disse Ting, som skulle ske, og bestaa for Menneskesønnen.‟
ਯਥਾ ਯੂਯਮ੍ ਏਤਦ੍ਭਾਵਿਘਟਨਾ ਉੱਤਰ੍ੱਤੁੰ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸੰਸ੍ਥਾਤੁਞ੍ਚ ਯੋਗ੍ਯਾ ਭਵਥ ਕਾਰਣਾਦਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾਵਧਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
37 Men han lærte om Dagene i Helligdommen, men om Nætterne gik han ud og overnattede paa det Bjerg, som kaldes Oliebjerget.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਦਿਵਾ ਮਨ੍ਦਿਰ ਉਪਦਿਸ਼੍ਯ ਰਾਚੈ ਜੈਤੁਨਾਦ੍ਰਿੰ ਗਤ੍ਵਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
38 Og hele Folket kom aarle til ham i Helligdommen for at høre ham.
ਤਤਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਲਾਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍|
