Lukas 21
1 Men idet han saa op, fik han Øje paa de rige, som lagde deres Gaver i Tempelblokken.
അഥ ധനിലോകാ ഭാണ്ഡാഗാരേ ധനം നിക്ഷിപന്തി സ തദേവ പശ്യതി,
2 Men han saa en fattig Enke, som lagde to Skærve deri.
ഏതർഹി കാചിദ്ദീനാ വിധവാ പണദ്വയം നിക്ഷിപതി തദ് ദദർശ|
3 Og han sagde: „Sandelig, siger jeg eder, at denne fattige Enke lagde mere i end de alle.
തതോ യീശുരുവാച യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ദരിദ്രേയം വിധവാ സർവ്വേഭ്യോധികം ന്യക്ഷേപ്സീത്,
4 Thi alle disse lagde af deres Overflod hen til Gaverne; men hun lagde af sin Fattigdom al sin Ejendom, som hun havde.‟
യതോന്യേ സ്വപ്രാജ്യധനേഭ്യ ഈശ്വരായ കിഞ്ചിത് ന്യക്ഷേപ്സുഃ, കിന്തു ദരിദ്രേയം വിധവാ ദിനയാപനാർഥം സ്വസ്യ യത് കിഞ്ചിത് സ്ഥിതം തത് സർവ്വം ന്യക്ഷേപ്സീത്|
5 Og da nogle sagde om Helligdommen, at den var prydet med smukke Stene og Tempelgaver, sagde han:
അപരഞ്ച ഉത്തമപ്രസ്തരൈരുത്സൃഷ്ടവ്യൈശ്ച മന്ദിരം സുശോഭതേതരാം കൈശ്ചിദിത്യുക്തേ സ പ്രത്യുവാച
6 „Disse Ting, som I se — der skal komme Dage, da der ikke lades Sten paa Sten, som jo skal nedbrydes.‟
യൂയം യദിദം നിചയനം പശ്യഥ, അസ്യ പാഷാണൈകോപ്യന്യപാഷാണോപരി ന സ്ഥാസ്യതി, സർവ്വേ ഭൂസാദ്ഭവിഷ്യന്തി കാലോയമായാതി|
7 Men de spurgte ham og sagde: „Mester! naar skal dette da ske? og hvad er Tegnet paa, naar dette skal ske?‟
തദാ തേ പപ്രച്ഛുഃ, ഹേ ഗുരോ ഘടനേദൃശീ കദാ ഭവിഷ്യതി? ഘടനായാ ഏതസ്യസശ്ചിഹ്നം വാ കിം ഭവിഷ്യതി?
8 Men han sagde: „Ser til, at I ikke blive forførte; thi mange skulle paa mit Navn komme og sige: Det er mig, og: Tiden er kommen nær. Gaar ikke efter dem!
തദാ സ ജഗാദ, സാവധാനാ ഭവത യഥാ യുഷ്മാകം ഭ്രമം കോപി ന ജനയതി, ഖീഷ്ടോഹമിത്യുക്ത്വാ മമ നാമ്രാ ബഹവ ഉപസ്ഥാസ്യന്തി സ കാലഃ പ്രായേണോപസ്ഥിതഃ, തേഷാം പശ്ചാന്മാ ഗച്ഛത|
9 Men naar I høre om Krige og Oprør, da forskrækkes ikke; thi dette maa først ske, men Enden er der ikke straks.‟
യുദ്ധസ്യോപപ്ലവസ്യ ച വാർത്താം ശ്രുത്വാ മാ ശങ്കധ്വം, യതഃ പ്രഥമമ് ഏതാ ഘടനാ അവശ്യം ഭവിഷ്യന്തി കിന്തു നാപാതേ യുഗാന്തോ ഭവിഷ്യതി|
10 Da sagde han til dem: „Folk skal rejse sig imod Folk, og Rige imod Rige.
അപരഞ്ച കഥയാമാസ, തദാ ദേശസ്യ വിപക്ഷത്വേന ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷത്വേന രാജ്യമ് ഉത്ഥാസ്യതി,
11 Og store Jordskælv skal der være her og der og Hungersnød og Pest, og der skal ske frygtelige Ting og store Tegn fra Himmelen.
നാനാസ്ഥാനേഷു മഹാഭൂകമ്പോ ദുർഭിക്ഷം മാരീ ച ഭവിഷ്യന്തി, തഥാ വ്യോമമണ്ഡലസ്യ ഭയങ്കരദർശനാന്യശ്ചര്യ്യലക്ഷണാനി ച പ്രകാശയിഷ്യന്തേ|
12 Men forud for alt dette skulle de lægge Haand paa eder og forfølge eder og overgive eder til Synagoger og Fængsler, og I skulle føres frem for Konger og Landshøvdinger for mit Navns Skyld.
കിന്തു സർവ്വാസാമേതാസാം ഘടനാനാം പൂർവ്വം ലോകാ യുഷ്മാൻ ധൃത്വാ താഡയിഷ്യന്തി, ഭജനാലയേ കാരായാഞ്ച സമർപയിഷ്യന്തി മമ നാമകാരണാദ് യുഷ്മാൻ ഭൂപാനാം ശാസകാനാഞ്ച സമ്മുഖം നേഷ്യന്തി ച|
13 Det skal falde ud for eder til Vidnesbyrd.
സാക്ഷ്യാർഥമ് ഏതാനി യുഷ്മാൻ പ്രതി ഘടിഷ്യന്തേ|
14 Lægger det da paa Hjerte, at I ikke forud skulle overtænke, hvorledes I skulle forsvare eder.
തദാ കിമുത്തരം വക്തവ്യമ് ഏതത് ന ചിന്തയിഷ്യാമ ഇതി മനഃസു നിശ്ചിതനുത|
15 Thi jeg vil give eder Mund og Visdom, som alle eders Modstandere ikke skulle kunne modstaa eller modsige.
വിപക്ഷാ യസ്മാത് കിമപ്യുത്തരമ് ആപത്തിഞ്ച കർത്തും ന ശക്ഷ്യന്തി താദൃശം വാക്പടുത്വം ജ്ഞാനഞ്ച യുഷ്മഭ്യം ദാസ്യാമി|
16 Men I skulle endog forraades af Forældre og Brødre og Frænder og Venner, og de skulle slaa nogle af eder ihjel.
കിഞ്ച യൂയം പിത്രാ മാത്രാ ഭ്രാത്രാ ബന്ധുനാ ജ്ഞാത്യാ കുടുമ്ബേന ച പരകരേഷു സമർപയിഷ്യധ്വേ; തതസ്തേ യുഷ്മാകം കഞ്ചന കഞ്ചന ഘാതയിഷ്യന്തി|
17 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld.
മമ നാമ്നഃ കാരണാത് സർവ്വൈ ർമനുഷ്യൈ ര്യൂയമ് ഋതീയിഷ്യധ്വേ|
18 Og ikke et Haar paa eders Hoved skal gaa tabt.
കിന്തു യുഷ്മാകം ശിരഃകേശൈകോപി ന വിനംക്ഷ്യതി,
19 Ved eders Udholdenhed skulle I vinde eders Sjæle.
തസ്മാദേവ ധൈര്യ്യമവലമ്ബ്യ സ്വസ്വപ്രാണാൻ രക്ഷത|
20 Men naar I se Jerusalem omringet af Krigshære, da forstaar, at dens Ødelæggelse er kommen nær.
അപരഞ്ച യിരൂശാലമ്പുരം സൈന്യവേഷ്ടിതം വിലോക്യ തസ്യോച്ഛിന്നതായാഃ സമയഃ സമീപ ഇത്യവഗമിഷ്യഥ|
21 Da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene; og de, som ere midt i Staden, skulle vige bort derfra; og de, som ere paa Landet, skulle ikke gaa ind i den.
തദാ യിഹൂദാദേശസ്ഥാ ലോകാഃ പർവ്വതം പലായന്താം, യേ ച നഗരേ തിഷ്ഠന്തി തേ ദേശാന്തരം പലായന്താ, യേ ച ഗ്രാമേ തിഷ്ഠന്തി തേ നഗരം ന പ്രവിശന്തു,
22 Thi disse ere Hævnens Dage, da alt, hvad skrevet er, skal opfyldes.
യതസ്തദാ സമുചിതദണ്ഡനായ ധർമ്മപുസ്തകേ യാനി സർവ്വാണി ലിഖിതാനി താനി സഫലാനി ഭവിഷ്യന്തി|
23 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage; thi der skal være stor Nød paa Jorden og Vrede over dette Folk.
കിന്തു യാ യാസ്തദാ ഗർഭവത്യഃ സ്തന്യദാവ്യശ്ച താമാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി, യത ഏതാല്ലോകാൻ പ്രതി കോപോ ദേശേ ച വിഷമദുർഗതി ർഘടിഷ്യതേ|
24 Og de skulle falde for Sværdets Od og føres fangne til alle Hedningerne; og Jerusalem skal nedtrædes af Hedningerne, indtil Hedningernes Tider fuldkommes.
വസ്തുതസ്തു തേ ഖങ്ഗധാരപരിവ്വങ്ഗം ലപ്സ്യന്തേ ബദ്ധാഃ സന്തഃ സർവ്വദേശേഷു നായിഷ്യന്തേ ച കിഞ്ചാന്യദേശീയാനാം സമയോപസ്ഥിതിപര്യ്യന്തം യിരൂശാലമ്പുരം തൈഃ പദതലൈ ർദലയിഷ്യതേ|
25 Og der skal ske Tegn i Sol og Maane og Stjerner, og paa Jorden skulle Folkene ængstes i Fortvivlelse over Havets og Bølgernes Brusen,
സൂര്യ്യചന്ദ്രനക്ഷത്രേഷു ലക്ഷണാദി ഭവിഷ്യന്തി, ഭുവി സർവ്വദേശീയാനാം ദുഃഖം ചിന്താ ച സിന്ധൗ വീചീനാം തർജനം ഗർജനഞ്ച ഭവിഷ്യന്തി|
26 medens Mennesker forsmægte af Frygt og Forventning om de Ting, som komme over Jorderige; thi Himmelens Kræfter skulle rystes.
ഭൂഭൗ ഭാവിഘടനാം ചിന്തയിത്വാ മനുജാ ഭിയാമൃതകൽപാ ഭവിഷ്യന്തി, യതോ വ്യോമമണ്ഡലേ തേജസ്വിനോ ദോലായമാനാ ഭവിഷ്യന്തി|
27 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Sky med Kraft og megen Herlighed.
തദാ പരാക്രമേണാ മഹാതേജസാ ച മേഘാരൂഢം മനുഷ്യപുത്രമ് ആയാന്തം ദ്രക്ഷ്യന്തി|
28 Men naar disse Ting begynde at ske, da ser op og opløfter eders Hoveder, efterdi eders Forløsning stunder til.‟
കിന്ത്വേതാസാം ഘടനാനാമാരമ്ഭേ സതി യൂയം മസ്തകാന്യുത്തോല്യ ഊർദധ്വം ദ്രക്ഷ്യഥ, യതോ യുഷ്മാകം മുക്തേഃ കാലഃ സവിധോ ഭവിഷ്യതി|
29 Og han sagde dem en Lignelse: „Ser Figentræet og alle Træerne;
തതസ്തേനൈതദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥിതാ, പശ്യത ഉഡുമ്ബരാദിവൃക്ഷാണാം
30 naar de alt springe ud, da se I og skønne af eder selv, at Sommeren nu er nær.
നവീനപത്രാണി ജാതാനീതി ദൃഷ്ട്വാ നിദാവകാല ഉപസ്ഥിത ഇതി യഥാ യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ,
31 Saaledes skulle ogsaa I, naar I se disse Ting ske, skønne, at Guds Rige er nær.
തഥാ സർവ്വാസാമാസാം ഘടനാനാമ് ആരമ്ഭേ ദൃഷ്ടേ സതീശ്വരസ്യ രാജത്വം നികടമ് ഇത്യപി ജ്ഞാസ്യഥ|
32 Sandelig, siger jeg eder, at denne Slægt skal ingenlunde forgaa, førend det er sket alt sammen.
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, വിദ്യമാനലോകാനാമേഷാം ഗമനാത് പൂർവ്വമ് ഏതാനി ഘടിഷ്യന്തേ|
33 Himmelen og Jorden skulle forgaa; men mine Ord skulle ingenlunde forgaa.
നഭോഭുവോർലോപോ ഭവിഷ്യതി മമ വാക് തു കദാപി ലുപ്താ ന ഭവിഷ്യതി|
34 Men vogter eder, at eders Hjerter ikke nogen Tid besværes af Svir og Drukkenskab og timelige Bekymringer, saa hin Dag kommer pludseligt over eder som en Snare.
അതഏവ വിഷമാശനേന പാനേന ച സാംമാരികചിന്താഭിശ്ച യുഷ്മാകം ചിത്തേഷു മത്തേഷു തദ്ദിനമ് അകസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി യഥാ നോപതിഷ്ഠതി തദർഥം സ്വേഷു സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
35 Thi komme skal den over alle dem, der bo paa hele Jordens Flade.
പൃഥിവീസ്ഥസർവ്വലോകാൻ പ്രതി തദ്ദിനമ് ഉന്മാഥ ഇവ ഉപസ്ഥാസ്യതി|
36 Og vaager og beder til enhver Tid, for at I maa blive i Stand til at undfly alle disse Ting, som skulle ske, og bestaa for Menneskesønnen.‟
യഥാ യൂയമ് ഏതദ്ഭാവിഘടനാ ഉത്തർത്തും മനുജസുതസ്യ സമ്മുഖേ സംസ്ഥാതുഞ്ച യോഗ്യാ ഭവഥ കാരണാദസ്മാത് സാവധാനാഃ സന്തോ നിരന്തരം പ്രാർഥയധ്വം|
37 Men han lærte om Dagene i Helligdommen, men om Nætterne gik han ud og overnattede paa det Bjerg, som kaldes Oliebjerget.
അപരഞ്ച സ ദിവാ മന്ദിര ഉപദിശ്യ രാചൈ ജൈതുനാദ്രിം ഗത്വാതിഷ്ഠത്|
38 Og hele Folket kom aarle til ham i Helligdommen for at høre ham.
തതഃ പ്രത്യൂഷേ ലാകാസ്തത്കഥാം ശ്രോതും മന്ദിരേ തദന്തികമ് ആഗച്ഛൻ|
