Lukas 2
1 Men det skete i de Dage, at en Befaling udgik fra Kejser Augustus, at al Verden skulde skrives i Mandtal.
អបរញ្ច តស្មិន៑ កាលេ រាជ្យស្យ សវ៌្វេឞាំ លោកានាំ នាមានិ លេខយិតុម៑ អគស្តកៃសរ អាជ្ញាបយាមាស។
2 (Denne første Indskrivning skete, da Kvirinius var Landshøvding i Syrien.)
តទនុសារេណ កុរីណិយនាមនិ សុរិយាទេឝស្យ ឝាសកេ សតិ នាមលេខនំ ប្រារេភេ។
3 Og alle gik for at lade sig indskrive, hver til sin By.
អតោ ហេតោ រ្នាម លេខិតុំ សវ៌្វេ ជនាះ ស្វីយំ ស្វីយំ នគរំ ជគ្មុះ។
4 Og ogsaa Josef gik op fra Galilæa, fra Byen Nazareth til Judæa til Davids By, som kaldes Bethlehem, fordi han var af Davids Hus og Slægt,
តទានីំ យូឞផ៑ នាម លេខិតុំ វាគ្ទត្តយា ស្វភាយ៌្យយា គព៌្ភវត្យា មរិយមា សហ ស្វយំ ទាយូទះ សជាតិវំឝ ឥតិ ការណាទ៑ គាលីល្ប្រទេឝស្យ នាសរត្នគរាទ្
5 for at lade sig indskrive tillige med Maria, sin trolovede, som var frugtsommelig.
យិហូទាប្រទេឝស្យ ពៃត្លេហមាខ្យំ ទាយូទ្នគរំ ជគាម។
6 Men det skete, medens de vare der, blev Tiden fuldkommet til, at hun skulde føde.
អន្យច្ច តត្រ ស្ថានេ តយោស្តិឞ្ឋតោះ សតោ រ្មរិយមះ ប្រសូតិកាល ឧបស្ថិតេ
7 Og hun fødte sin Søn, den førstefødte, og svøbte ham og lagde ham i en Krybbe; thi der var ikke Rum for dem i Herberget.
សា តំ ប្រថមសុតំ ប្រាសោឞ្ដ កិន្តុ តស្មិន៑ វាសគ្ឫហេ ស្ថានាភាវាទ៑ ពាលកំ វស្ត្រេណ វេឞ្ដយិត្វា គោឝាលាយាំ ស្ថាបយាមាស។
8 Og der var Hyrder i den samme Egn, som laa ude paa Marken og holdt Nattevagt over deres Hjord.
អនន្តរំ យេ កិយន្តោ មេឞបាលកាះ ស្វមេឞវ្រជរក្ឞាយៃ តត្ប្រទេឝេ ស្ថិត្វា រជន្យាំ ប្រាន្តរេ ប្រហរិណះ កម៌្ម កុវ៌្វន្តិ,
9 Og se, en Herrens Engel stod for dem, og Herrens Herlighed skinnede om dem, og de frygtede saare.
តេឞាំ សមីបំ បរមេឝ្វរស្យ ទូត អាគត្យោបតស្ថៅ; តទា ចតុឞ្បាឝ៌្វេ បរមេឝ្វរស្យ តេជសះ ប្រកាឝិតត្វាត៑ តេៜតិឝឝង្កិរេ។
10 Og Engelen sagde til dem: „Frygter ikke; thi se, jeg forkynder eder en stor Glæde, som skal være for hele Folket.
តទា ស ទូត ឧវាច មា ភៃឞ្ដ បឝ្យតាទ្យ ទាយូទះ បុរេ យុឞ្មន្និមិត្តំ ត្រាតា ប្រភុះ ខ្រីឞ្ដោៜជនិឞ្ដ,
11 Thi eder er i Dag en Frelser født, som er den Herre Kristus i Davids By.
សវ៌្វេឞាំ លោកានាំ មហានន្ទជនកម៑ ឥមំ មង្គលវ្ឫត្តាន្តំ យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយាមិ។
12 Og dette skulle I have til Tegn: I skulle finde et Barn svøbt, liggende i en Krybbe.”
យូយំ (តត្ស្ថានំ គត្វា) វស្ត្រវេឞ្ដិតំ តំ ពាលកំ គោឝាលាយាំ ឝយនំ ទ្រក្ឞ្យថ យុឞ្មាន៑ ប្រតីទំ ចិហ្នំ ភវិឞ្យតិ។
13 Og straks var der med Engelen en himmelsk Hærskares Mangfoldighed, som lovede Gud og sagde:
ទូត ឥមាំ កថាំ កថិតវតិ តត្រាកស្មាត៑ ស្វគ៌ីយាះ ប្ឫតនា អាគត្យ កថាម៑ ឥមាំ កថយិត្វេឝ្វរស្យ គុណានន្វវាទិឞុះ, យថា,
14 „Ære være Gud i det højeste! og Fred paa Jorden! i Mennesker Velbehag!”
សវ៌្វោទ៌្វ្វស្ថៃរីឝ្វរស្យ មហិមា សម្ប្រកាឝ្យតាំ។ ឝាន្តិព៌្ហូយាត៑ ប្ឫថិវ្យាស្តុ សន្តោឞឝ្ច នរាន៑ ប្រតិ៕
15 Og det skete, da Englene vare farne fra dem til Himmelen, sagde Hyrderne til hverandre: „Lader os dog gaa til Bethlehem og se dette, som er sket, hvilket Herren har kundgjort os.”
តតះ បរំ តេឞាំ សន្និធេ រ្ទូតគណេ ស្វគ៌ំ គតេ មេឞបាលកាះ បរស្បរម៑ អវេចន៑ អាគច្ឆត ប្រភុះ បរមេឝ្វរោ យាំ ឃដនាំ ជ្ញាបិតវាន៑ តស្យា យាថយ៌ំ ជ្ញាតុំ វយមធុនា ពៃត្លេហម្បុរំ យាមះ។
16 Og de skyndte sig og kom og fandt baade Maria og Josef, og Barnet liggende i Krybben.
បឝ្ចាត៑ តេ តូណ៌ំ វ្រជិត្វា មរិយមំ យូឞផំ គោឝាលាយាំ ឝយនំ ពាលកញ្ច ទទ្ឫឝុះ។
17 Men da de saa det, kundgjorde de, hvad der var talt til dem om dette Barn.
ឥត្ថំ ទ្ឫឞ្ដ្វា ពាលកស្យាត៌្ហេ ប្រោក្តាំ សវ៌្វកថាំ តេ ប្រាចារយាញ្ចក្រុះ។
18 Og alle de, som hørte det, undrede sig over det, der blev talt til dem af Hyrderne.
តតោ យេ លោកា មេឞរក្ឞកាណាំ វទនេភ្យស្តាំ វាត៌្តាំ ឝុឝ្រុវុស្តេ មហាឝ្ចយ៌្យំ មេនិរេ។
19 Men Maria gemte alle disse Ord og overvejede dem i sit Hjerte.
កិន្តុ មរិយម៑ ឯតត្សវ៌្វឃដនានាំ តាត្បយ៌្យំ វិវិច្យ មនសិ ស្ថាបយាមាស។
20 Og Hyrderne vendte tilbage, idet de priste og lovede Gud for alt, hvad de havde hørt og set, saaledes som der var talt til dem.
តត្បឝ្ចាទ៑ ទូតវិជ្ញប្តានុរូបំ ឝ្រុត្វា ទ្ឫឞ្ដ្វា ច មេឞបាលកា ឦឝ្វរស្យ គុណានុវាទំ ធន្យវាទញ្ច កុវ៌្វាណាះ បរាវ្ឫត្យ យយុះ។
21 Og da otte Dage vare fuldkommede, saa han skulde omskæres, da blev hans Navn kaldt Jesus, som det var kaldt af Engelen, før han blev undfangen i Moders Liv.
អថ ពាលកស្យ ត្វក្ឆេទនកាលេៜឞ្ដមទិវសេ សមុបស្ថិតេ តស្យ គព៌្ភស្ថិតេះ បុវ៌្វំ ស្វគ៌ីយទូតោ យថាជ្ញាបយត៑ តទនុរូបំ តេ តន្នាមធេយំ យីឝុរិតិ ចក្រិរេ។
22 Og da deres Renselsesdage efter Mose Lov vare fuldkommede, bragte de ham op til Jerusalem for at fremstille ham for Herren,
តតះ បរំ មូសាលិខិតវ្យវស្ថាយា អនុសារេណ មរិយមះ ឝុចិត្វកាល ឧបស្ថិតេ,
23 som der er skrevet i Herrens Lov, at alt Mandkøn, som aabner Moders Liv, skal kaldes helligt for Herren,
"ប្រថមជះ សវ៌្វះ បុរុឞសន្តានះ បរមេឝ្វរេ សមប៌្យតាំ," ឥតិ បរមេឝ្វរស្យ វ្យវស្ថយា
24 og for at bringe Offer efter det, som er sagt i Herrens Lov, et Par Turtelduer eller to unge Duer.
យីឝុំ បរមេឝ្វរេ សមប៌យិតុម៑ ឝាស្ត្រីយវិធ្យុក្តំ កបោតទ្វយំ បារាវតឝាវកទ្វយំ វា ពលិំ ទាតុំ តេ តំ គ្ឫហីត្វា យិរូឝាលមម៑ អាយយុះ។
25 Og se, der var en Mand i Jerusalem ved Navn Simeon, og denne Mand var retfærdig og gudfrygtig og forventede Israels Trøst, og den Helligaand var over ham.
យិរូឝាលម្បុរនិវាសី ឝិមិយោន្នាមា ធាម៌្មិក ឯក អាសីត៑ ស ឥស្រាយេលះ សាន្ត្វនាមបេក្ឞ្យ តស្ថៅ កិញ្ច បវិត្រ អាត្មា តស្មិន្នាវិព៌្ហូតះ។
26 Og det var varslet ham af den Helligaand, at han ikke skulde se Døden, førend han havde set Herrens Salvede.
អបរំ ប្រភុណា បរមេឝ្វរេណាភិឞិក្តេ ត្រាតរិ ត្វយា ន ទ្ឫឞ្ដេ ត្វំ ន មរិឞ្យសីតិ វាក្យំ បវិត្រេណ អាត្មនា តស្ម ប្រាកថ្យត។
27 Og han kom af Aandens Drift til Helligdommen; og idet Forældrene bragte Barnet Jesus ind for at gøre med ham efter Lovens Skik,
អបរញ្ច យទា យីឝោះ បិតា មាតា ច តទត៌្ហំ វ្យវស្ថានុរូបំ កម៌្ម កត៌្តុំ តំ មន្ទិរម៑ អានិន្យតុស្តទា
28 da tog han det paa sine Arme og priste Gud og sagde:
ឝិមិយោន៑ អាត្មន អាកឞ៌ណេន មន្ទិរមាគត្យ តំ ក្រោឌេ និធាយ ឦឝ្វរស្យ ធន្យវាទំ ក្ឫត្វា កថយាមាស, យថា,
29 „Herre! nu lader du din Tjener fare i Fred, efter dit Ord.
ហេ ប្រភោ តវ ទាសោយំ និជវាក្យានុសារតះ។ ឥទានីន្តុ សកល្យាណោ ភវតា សំវិស្ឫជ្យតាម៑។
30 Thi mine Øjne have set din Frelse,
យតះ សកលទេឝស្យ ទីប្តយេ ទីប្តិរូបកំ។
31 som du beredte for alle Folkeslagenes Aasyn,
ឥស្រាយេលីយលោកស្យ មហាគៅរវរូបកំ។
32 et Lys til at oplyse Hedningerne og en Herlighed for dit Folk Israel.”
យំ ត្រាយកំ ជនានាន្តុ សម្មុខេ ត្វមជីជនះ។ សឯវ វិទ្យតេៜស្មាកំ ធ្រវំ នយននគោចរេ៕
33 Og hans Fader og hans Moder undrede sig over de Ting, som bleve sagte om ham.
តទានីំ តេនោក្តា ឯតាះ សកលាះ កថាះ ឝ្រុត្វា តស្យ មាតា យូឞផ៑ ច វិស្មយំ មេនាតេ។
34 Og Simeon velsignede dem og sagde til hans Moder Maria: „Se, denne er sat mange i Israel til Fald og Oprejsning og til et Tegn, som imodsiges,
តតះ បរំ ឝិមិយោន៑ តេភ្យ អាឝិឞំ ទត្ត្វា តន្មាតរំ មរិយមម៑ ឧវាច, បឝ្យ ឥស្រាយេលោ វំឝមធ្យេ ពហូនាំ បាតនាយោត្ថាបនាយ ច តថា វិរោធបាត្រំ ភវិតុំ, ពហូនាំ គុប្តមនោគតានាំ ប្រកដីករណាយ ពាលកោយំ និយុក្តោស្តិ។
35 (ja, ogsaa din egen Sjæl skal et Sværd gennemtrænge!) for at mange Hjerters Tanker skulle aabenbares.”
តស្មាត៑ តវាបិ ប្រាណាះ ឝូលេន វ្យត្ស្យន្តេ។
36 Og der var en Profetinde Anna, Fanuels Datter, af Asers Stamme; hun var meget fremrykket i Alder, havde levet syv Aar med sin Mand efter sin Jomfrustand
អបរញ្ច អាឝេរស្យ វំឝីយផិនូយេលោ ទុហិតា ហន្នាខ្យា អតិជរតី ភវិឞ្យទ្វាទិន្យេកា យា វិវាហាត៑ បរំ សប្ត វត្សរាន៑ បត្យា សហ ន្យវសត៑ តតោ វិធវា ភូត្វា ចតុរឝីតិវឞ៌វយះបយ៌្យនតំ
37 og var nu en Enke ved fire og firsindstyve Aar, og hun veg ikke fra Helligdommen, tjenende Gud med Faste og Bønner Nat og Dag.
មន្ទិរេ ស្ថិត្វា ប្រាត៌្ហនោបវាសៃទ៌ិវានិឝម៑ ឦឝ្វរម៑ អសេវត សាបិ ស្ត្រី តស្មិន៑ សមយេ មន្ទិរមាគត្យ
38 Og hun traadte til i den samme Stund og priste Gud og talte om ham til alle, som forventede Jerusalems Forløsning.
បរមេឝ្វរស្យ ធន្យវាទំ ចការ, យិរូឝាលម្បុរវាសិនោ យាវន្តោ លោកា មុក្តិមបេក្ឞ្យ ស្ថិតាស្តាន៑ យីឝោវ៌្ឫត្តាន្តំ ជ្ញាបយាមាស។
39 Og da de havde fuldbyrdet alle Ting efter Herrens Lov, vendte de tilbage til Galilæa til deres egen By Nazareth.
ឥត្ថំ បរមេឝ្វរស្យ វ្យវស្ថានុសារេណ សវ៌្វេឞុ កម៌្មសុ ក្ឫតេឞុ តៅ បុនឝ្ច គាលីលោ នាសរត្នាមកំ និជនគរំ ប្រតស្ថាតេ។
40 Men Barnet voksede og blev stærkt og blev fuldt af Visdom; og Guds Naade var over det.
តត្បឝ្ចាទ៑ ពាលកះ ឝរីរេណ វ្ឫទ្ធិមេត្យ ជ្ញានេន បរិបូណ៌ អាត្មនា ឝក្តិមាំឝ្ច ភវិតុមារេភេ តថា តស្មិន៑ ឦឝ្វរានុគ្រហោ ពភូវ។
41 Og hans Forældre droge hvert Aar op til Jerusalem paa Paaskehøjtiden.
តស្យ បិតា មាតា ច ប្រតិវឞ៌ំ និស្តារោត្សវសមយេ យិរូឝាលមម៑ អគច្ឆតាម៑។
42 Og da han var bleven tolv Aar gammel, og de gik op efter Højtidens Sædvane
អបរញ្ច យីឝៅ ទ្វាទឝវឞ៌វយស្កេ សតិ តៅ បវ៌្វសមយស្យ រីត្យនុសារេណ យិរូឝាលមំ គត្វា
43 og havde tilendebragt de Dage, blev Barnet Jesus i Jerusalem, medens de droge hjem, og hans Forældre mærkede det ikke.
បាវ៌្វណំ សម្បាទ្យ បុនរបិ វ្យាឃុយ្យ យាតះ កិន្តុ យីឝុព៌ាលកោ យិរូឝាលមិ តិឞ្ឋតិ។ យូឞផ៑ តន្មាតា ច តទ៑ អវិទិត្វា
44 Men da de mente, at han var i Rejsefølget, kom de en Dags Rejse frem, og de ledte efter ham iblandt deres Slægtninge og Kyndinge.
ស សង្គិភិះ សហ វិទ្យត ឯតច្ច ពុទ្វ្វា ទិនៃកគម្យមាគ៌ំ ជគ្មតុះ។ កិន្តុ ឝេឞេ ជ្ញាតិពន្ធូនាំ សមីបេ ម្ឫគយិត្វា តទុទ្ទេឝមប្រាប្យ
45 Og da de ikke fandt ham, vendte de tilbage til Jerusalem og ledte efter ham.
តៅ បុនរបិ យិរូឝាលមម៑ បរាវ្ឫត្យាគត្យ តំ ម្ឫគយាញ្ចក្រតុះ។
46 Og det skete efter tre Dage, da fandt de ham i Helligdommen, hvor han sad midt iblandt Lærerne og baade hørte paa dem og adspurgte dem.
អថ ទិនត្រយាត៑ បរំ បណ្ឌិតានាំ មធ្យេ តេឞាំ កថាះ ឝ្ឫណ្វន៑ តត្ត្វំ ប្ឫច្ឆំឝ្ច មន្ទិរេ សមុបវិឞ្ដះ ស តាភ្យាំ ទ្ឫឞ្ដះ។
47 Men alle, som hørte ham, undrede sig saare over hans Forstand og Svar.
តទា តស្យ ពុទ្ធ្យា ប្រត្យុត្តរៃឝ្ច សវ៌្វេ ឝ្រោតារោ វិស្មយមាបទ្យន្តេ។
48 Og da de saa ham, bleve de forfærdede; og hans Moder sagde til ham: „Barn! hvorfor gjorde du saaledes imod os? Se, din Fader og jeg have ledt efter dig med Smerte.”
តាទ្ឫឝំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តស្យ ជនកោ ជននី ច ចមច្ចក្រតុះ កិញ្ច តស្យ មាតា តមវទត៑, ហេ បុត្រ, កថមាវាំ ប្រតីត្ថំ សមាចរស្ត្វម៑? បឝ្យ តវ បិតាហញ្ច ឝោកាកុលៅ សន្តៅ ត្វាមន្វិច្ឆាវះ ស្ម។
49 Og han sagde til dem: „Hvorfor ledte I efter mig? Vidste I ikke, at jeg bør være i min Faders Gerning?”
តតះ សោវទត៑ កុតោ មាម៑ អន្វៃច្ឆតំ? បិតុគ៌្ឫហេ មយា ស្ថាតវ្យម៑ ឯតត៑ កិំ យុវាភ្យាំ ន ជ្ញាយតេ?
50 Og de forstode ikke det Ord, som han talte til dem.
កិន្តុ តៅ តស្យៃតទ្វាក្យស្យ តាត្បយ៌្យំ ពោទ្ធុំ នាឝក្នុតាំ។
51 Og han drog ned med dem og kom til Nazareth og var dem lydig. Og hans Moder gemte alle de Ord i sit Hjerte.
តតះ បរំ ស តាភ្យាំ សហ នាសរតំ គត្វា តយោវ៌ឝីភូតស្តស្ថៅ កិន្តុ សវ៌្វា ឯតាះ កថាស្តស្យ មាតា មនសិ ស្ថាបយាមាស។
52 Og Jesus forfremmedes i Visdom og Alder og Yndest hos Gud og Mennesker.
អថ យីឝោ រ្ពុទ្ធិះ ឝរីរញ្ច តថា តស្មិន៑ ឦឝ្វរស្យ មានវានាញ្ចានុគ្រហោ វទ៌្ធិតុម៑ អារេភេ។
