Lukas 12
1 Da imidlertid mange Tusinde Mennesker havde samlet sig, saa at de traadte paa hverandre, begyndte han at sige til sine Disciple: „Tager eder først og fremmest i Vare for Farisæernes Surdejg, som er Hykleri.
ਤਦਾਨੀਂ ਲੋਕਾਃ ਸਹਸ੍ਰੰ ਸਹਸ੍ਰਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਤ ਏਕੈਕੋ (ਅ)ਨ੍ਯੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਪਤਿਤੁਮ੍ ਉਪਚਕ੍ਰਮੇ; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਯੂਯੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਕਿਣ੍ਵਰੂਪਕਾਪਟ੍ਯੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੇਣ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
2 Men intet er skjult, som jo skal aabenbares, og intet er lønligt, som jo skal blive kendt.
ਯਤੋ ਯੰਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਾੱਛੰਨੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ; ਤਥਾ ਯੰਨ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਗੁਪ੍ਤੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|
3 Derfor, alt hvad I have sagt i Mørket, skal høres i Lyset; og hvad I have talt i Øret i Kamrene, skal blive prædiket paa Tagene.
ਅਨ੍ਧਕਾਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਯਾਃ ਕਥਾ ਅਕਥਯਤ ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਦੀਪ੍ਤੌ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਕਰ੍ਣੇ ਚ ਯਦਕਥਯਤ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਾਤ੍ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
4 Men jeg siger til eder, mine Venner! frygter ikke for dem, som slaa Legemet ihjel og derefter ikke formaa at gøre mere.
ਹੇ ਬਨ੍ਧਵੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਨਾਸ਼ੰ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਰੁਵਨ੍ਤਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ|
5 Men jeg vil vise eder, for hvem I skulle frygte: Frygter for ham, som har Magt til, efter at have slaaet ihjel, at kaste i Helvede; ja, jeg siger eder: Frygter for ham! (Geenna g1067)
ਤਰ੍ਹਿ ਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੇਤਵ੍ਯਮ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯਃ ਸ਼ਰੀਰੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਨਰਕੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਭਯੰ ਕੁਰੁਤ, ਪੁਨਰਪਿ ਵਦਾਮਿ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਭਯੰ ਕੁਰੁਤ| (Geenna g1067)
6 Sælges ikke fem Spurve for to Penninge? og ikke een af dem er glemt hos Gud.
ਪਞ੍ਚ ਚਟਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਕਿੰ ਦ੍ਵਾਭ੍ਯਾਂ ਤਾਮ੍ਰਖਣ੍ਡਾਭ੍ਯਾਂ ਨ ਵਿਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ? ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕਮਪਿ ਨ ਵਿਸ੍ਮਰਤਿ|
7 Ja, endog Haarene paa eders Hoved ere alle talte; frygter ikke, I ere mere værd end mange Spurve.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਿਰਃਕੇਸ਼ਾ ਅਪਿ ਗਣਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਾ ਵਿਭੀਤ ਬਹੁਚਟਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭ੍ਯੋਪਿ ਯੂਯੰ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯਾਃ|
8 Men jeg siger eder: Enhver, som vedkender sig mig for Menneskene, ham vil ogsaa Menneskesønnen vedkende sig for Guds Engle.
ਅਪਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਿ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਾਂ ਸ੍ਵੀਕਰੋਤਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਈਸ਼੍ਵਰਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤੰ ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
9 Og den, som har fornægtet mig for Menneskene, skal fornægtes for Guds Engle.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਮਾਮ੍ ਅਸ੍ਵੀਕਰੋਤਿ ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਹਮ੍ ਅਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
10 Og enhver, som taler et Ord imod Menneskesønnen, ham skal det forlades; men den, som har talt bespotteligt imod den Helligaand, ham skal det ikke forlades.
ਅਨ੍ਯੱਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਨਿਨ੍ਦਾਭਾਵੇਨ ਕਾਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਪਾਪਸ੍ਯ ਮੋਚਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਪਾਪਸ੍ਯ ਮੋਚਨੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
11 Men naar de føre eder frem for Synagogerne og Øvrighederne og Myndighederne, da bekymrer eder ikke for, hvorledes eller hvormed I skulle forsvare eder, eller hvad I skulle sige.
ਯਦਾ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਭਜਨਗੇਹੰ ਵਿਚਾਰਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਰਾਜ੍ਯਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਸੰਮੁਖਞ੍ਚ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਕਿਮੁੱਤਰੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ ਕਿੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਥ ਚੇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਮਾ ਚਿਨ੍ਤਯਤ;
12 Thi den Helligaand skal lære eder i den samme Time, hvad I bør sige.‟
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਤਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯਏਵ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
13 Men en af Skaren sagde til ham: „Mester! sig til min Broder, at han skal dele Arven med mig.‟
ਤਤਃ ਪਰੰ ਜਨਤਾਮਧ੍ਯਸ੍ਥਃ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ ਹੇ ਗੁਰੋ ਮਯਾ ਸਹ ਪੈਤ੍ਰੁʼਕੰ ਧਨੰ ਵਿਭਕ੍ਤੁੰ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤੁ ਭਵਾਨ੍|
14 Men han sagde til ham: „Menneske! hvem har sat mig til Dommer eller Deler over eder?‟
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯ ਯੁਵਯੋ ਰ੍ਵਿਚਾਰੰ ਵਿਭਾਗਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਾਂ ਕੋ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍?
15 Og han sagde til dem: „Ser til og vogter eder for al Havesyge; thi ingens Liv beror paa, hvad han ejer, selv om han har Overflod.‟
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਲੋਕਾਨਵਦਤ੍ ਲੋਭੇ ਸਾਵਧਾਨਾਃ ਸਤਰ੍ਕਾਸ਼੍ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਯਤੋ ਬਹੁਸਮ੍ਪੱਤਿਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯਾਯੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ|
16 Og han sagde en Lignelse til dem: „Der var en rig Mand, hvis Mark havde baaret godt.
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮੁੱਥਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਏਕਸ੍ਯ ਧਨਿਨੋ ਭੂਮੌ ਬਹੂਨਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਜਾਤਾਨਿ|
17 Og han tænkte ved sig selv og sagde: Hvad skal jeg gøre? thi jeg har ikke Rum, hvori jeg kan samle min Afgrøde.
ਤਤਃ ਸ ਮਨਸਾ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵ ਮਮੈਤਾਨਿ ਸਮੁਤ੍ਪੰਨਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ?
18 Og han sagde: Dette vil jeg gøre, jeg vil nedbryde mine Lader og bygge dem større, og jeg vil samle deri al min Afgrøde og mit Gods;
ਤਤੋਵਦਦ੍ ਇੱਥੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਮਮ ਸਰ੍ੱਵਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਬ੍ਰੁʼਹਦ੍ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸਰ੍ੱਵਫਲਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਚ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
19 og jeg vil sige til min Sjæl: Sjæl! du har mange gode Ting liggende for mange Aar; slaa dig til Ro, spis, drik, vær lystig!
ਅਪਰੰ ਨਿਜਮਨੋ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਹੇ ਮਨੋ ਬਹੁਵਤ੍ਸਰਾਰ੍ਥੰ ਨਾਨਾਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸਞ੍ਚਿਤਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਕੁਰੁ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪੀਤ੍ਵਾ ਕੌਤੁਕਞ੍ਚ ਕੁਰੁ| ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਵਦਤ੍,
20 Men Gud sagde til ham: Du Daare! i denne Nat kræves din Sjæl af dig; men hvem skal det høre til, som du har beredt?
ਰੇ ਨਿਰ੍ਬੋਧ ਅਦ੍ਯ ਰਾਤ੍ਰੌ ਤਵ ਪ੍ਰਾਣਾਸ੍ਤ੍ਵੱਤੋ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਤ ਏਤਾਨਿ ਯਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਤ੍ਵਯਾਸਾਦਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਕਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ?
21 Saaledes er det med den, som samler sig Skatte og ikke er rig i Gud.‟
ਅਤਏਵ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਧਨਸਞ੍ਚਯਮਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਸ੍ਵਨਿਕਟੇ ਸਞ੍ਚਯੰ ਕਰੋਤਿ ਸੋਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|
22 Men han sagde til sine Disciple: „Derfor siger jeg eder: Bekymrer eder ikke for Livet, hvad I skulle spise; ikke heller for Legemet, hvad I skulle iføre eder.
ਅਥ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਕਿੰ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਜੀਵਨਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਚਾਰ੍ਥੰ ਚਿਨ੍ਤਾਂ ਮਾ ਕਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟ|
23 Livet er mere end Maden, og Legemet mere end Klæderne.
ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾੱਜੀਵਨੰ ਭੂਸ਼਼ਣਾੱਛਰੀਰਞ੍ਚ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ ਭਵਤਿ|
24 Giver Agt paa Ravnene, at de hverken saa eller høste, og de have ikke Forraadskammer eller Lade, og Gud føder dem; hvor langt mere værd end Fuglene ere dog I?
ਕਾਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਵਿਚਾਰਯਤ, ਤੇ ਨ ਵਪਨ੍ਤਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਚ ਨ ਛਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਨ ਸਨ੍ਤਿ ਕੋਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਨ ਸਨ੍ਤਿ, ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਦਦਾਤਿ, ਯੂਯੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਤਰਾ ਨ ਕਿੰ?
25 Og hvem af eder kan ved at bekymre sig lægge en Alen til sin Vækst?
ਅਪਰਞ੍ਚ ਭਾਵਯਿਤ੍ਵਾ ਨਿਜਾਯੁਸ਼਼ਃ ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਾਤ੍ਰੰ ਵਰ੍ੱਧਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਲਾਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕੋਸ੍ਤਿ?
26 Formaa I altsaa ikke engang det mindste, hvorfor bekymre I eder da for det øvrige?
ਅਤਏਵ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਸਾਧਯਿਤੁਮ੍ ਅਸਮਰ੍ਥਾ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਕੁਤੋ ਭਾਵਯਥ?
27 Giver Agt paa Lillierne, hvorledes de vokse; de arbejde ikke og spinde ikke; men jeg siger eder: End ikke Salomon i al sin Herlighed var klædt som en af dem.
ਅਨ੍ਯੱਚ ਕਾਮ੍ਪਿਲਪੁਸ਼਼੍ਪੰ ਕਥੰ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਦਾਪਿ ਵਿਚਾਰਯਤ, ਤਤ੍ ਕਞ੍ਚਨ ਸ਼੍ਰਮੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਤਨ੍ਤੂੰਸ਼੍ਚ ਨ ਜਨਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ ਸੁਲੇਮਾਨ੍ ਬਹ੍ਵੈਸ਼੍ਵਰ੍ੱਯਾਨ੍ਵਿਤੋਪਿ ਪੁਸ਼਼੍ਪਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਭੂਸ਼਼ਿਤੋ ਨਾਸੀਤ੍|
28 Klæder da Gud saaledes det Græs paa Marken, som i Dag staar og i Morgen kastes i Ovnen, hvor meget mere eder, I lidettroende!
ਅਦ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨੰ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਚੂੱਲ੍ਯਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਮਾਨੰ ਯਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਣੰ, ਤਸ੍ਮੈ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰ ਇੱਥੰ ਭੂਸ਼਼ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਹੇ ਅਲ੍ਪਪ੍ਰਤ੍ਯਯਿਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ ਕਿੰ ਨ ਪਰਿਧਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
29 Og I, spørger ikke efter, hvad I skulle spise, og hvad I skulle drikke; og værer ikke ængstelige!
ਅਤਏਵ ਕਿੰ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਮਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ ਮਾ ਸੰਦਿਗ੍ਧ੍ਵਞ੍ਚ|
30 Thi efter alt dette søge Hedningerne i Verden; men eders Fader ved, at I have disse Ting nødig.
ਜਗਤੋ ਦੇਵਾਰ੍ੱਚਕਾ ਏਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਚੇਸ਼਼੍ਟਨਤੇ; ਏਸ਼਼ੁ ਵਸ੍ਤੁਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਾਸ੍ਤੇ ਇਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਾ ਜਾਨਾਤਿ|
31 Men søger hans Rige, saa skulle disse Ting gives eder i Tilgift.
ਅਤਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਪ੍ਰਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
32 Frygt ikke, du lille Hjord! thi det var eders Fader velbehageligt at give eder Riget.
ਹੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮੇਸ਼਼ਵ੍ਰਜ ਯੂਯੰ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਦਾਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤੁਃ ਸੰਮਤਿਰਸ੍ਤਿ|
33 Sælger, hvad I eje, og giver Almisse! Gører eder Punge, som ikke ældes, en Skat i Himlene, som ikke slipper op, der hvor ingen Tyv kommer nær, og intet Møl ødelægger.
ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਾ ਯਾ ਸਮ੍ਪੱਤਿਰਸ੍ਤਿ ਤਾਂ ਤਾਂ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਵਿਤਰਤ, ਯਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਚੌਰਾ ਨਾਗੱਛਨ੍ਤਿ, ਕੀਟਾਸ਼੍ਚ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਾਯਯਨ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਨਿਜਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਜਰੇ ਸਮ੍ਪੁਟਕੇ (ਅ)ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਧਨੰ ਸਞ੍ਚਿਨੁਤ ਚ;
34 Thi hvor eders Skat er, der vil ogsaa eders Hjerte være.
ਯਤੋ ਯਤ੍ਰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਧਨੰ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਤ੍ਰੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਃ|
35 Eders Lænder være omgjordede, og eders Lys brændende!
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਜ੍ਵਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਬੱਧਕਟਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ;
36 Og værer I ligesom Mennesker, der vente paa deres Herre, naar han vil bryde op fra Brylluppet, for at de straks, naar han kommer og banker paa, kunne lukke op for ham.
ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਵਿਵਾਹਾਦਾਗਤ੍ਯ ਯਦੈਵ ਦ੍ਵਾਰਮਾਹਨ੍ਤਿ ਤਦੈਵ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤੁੰ ਯਥਾ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਥਾ ਯੂਯਮਪਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
37 Salige ere de Tjenere, som Herren finder vaagne, naar han kommer. Sandelig, siger jeg eder, at han skal binde op om sig og sætte dem til Bords og gaa om og varte dem op.
ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯਾਨ੍ ਦਾਸਾਨ੍ ਸਚੇਤਨਾਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥਮ੍ ਉਪਵੇਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਬੱਧਕਟਿਃ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
38 Og dersom han kommer i den anden Nattevagt og kommer i den tredje Nattevagt og finder det saaledes, da ere disse Tjenere salige.
ਯਦਿ ਦ੍ਵਿਤੀਯੇ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੇ ਵਾ ਪ੍ਰਹਰੇ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਥੈਵ ਪਸ਼੍ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਏਵ ਦਾਸਾ ਧਨ੍ਯਾਃ|
39 Men dette skulle I vide, at dersom Husbonden vidste, i hvilken Time Tyven vilde komme, da vaagede han og tillod ikke, at der skete Indbrud i hans Hus.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਚੌਰਾ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਇਤਿ ਯਦਿ ਗ੍ਰੁʼਹਪਤਿ ਰ੍ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਦਾਵਸ਼੍ਯੰ ਜਾਗ੍ਰਨ੍ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਵਾਰਯਤਿ ਯੂਯਮੇਤਦ੍ ਵਿੱਤ|
40 Vorder ogsaa I rede; thi Menneskesønnen kommer i den Time, som I ikke mene.‟
ਅਤਏਵ ਯੂਯਮਪਿ ਸੱਜਮਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ ਯਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਤੰ ਨਾਪ੍ਰੇਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
41 Men Peter sagde til ham: „Herre! siger du denne Lignelse til os eller ogsaa til alle?‟
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਿੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮਿਮਾਂ ਵਦਤਿ?
42 Og Herren sagde: „Hvem er vel den tro og forstandige Husholder, som Herren vil sætte over sit Tyende til at give dem den bestemte Kost i rette Tid?
ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਪ੍ਰਭੁਃ ਸਮੁਚਿਤਕਾਲੇ ਨਿਜਪਰਿਵਾਰਾਰ੍ਥੰ ਭੋਜ੍ਯਪਰਿਵੇਸ਼਼ਣਾਯ ਯੰ ਤਤ੍ਪਦੇ ਨਿਯੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਬੋੱਧਾ ਕਰ੍ੰਮਾਧੀਸ਼ਃ ਕੋਸ੍ਤਿ?
43 Salig er den Tjener, hvem hans Herre, naar han kommer, finder handlende saaledes.
ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸਏਵ ਦਾਸੋ ਧਨ੍ਯਃ|
44 Sandelig, siger jeg eder, han skal sætte ham over alt, hvad han ejer.
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਸ ਤੰ ਨਿਜਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਧਿਪਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
45 Men dersom hin Tjener siger i sit Hjerte: „Min Herre tøver med at komme‟ og saa begynder at slaa Karlene og Pigerne og at spise og drikke og beruse sig,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੁਰ੍ਵਿਲਮ੍ਬੇਨਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਇਤਿ ਵਿਚਿਨ੍ਤ੍ਯ ਸ ਦਾਸੋ ਯਦਿ ਤਦਨ੍ਯਦਾਸੀਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਪਾਤੁੰ ਮਦਿਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਰਭਤੇ,
46 da skal den Tjeners Herre komme paa den Dag, han ikke venter, og i den Time, han ikke ved, og hugge ham sønder og give ham hans Lod sammen med de utro.
ਤਰ੍ਹਿ ਯਦਾ ਪ੍ਰਭੁੰ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਸੋ(ਅ)ਚੇਤਨਸ਼੍ਚ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਦਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਹੀਨੈਃ ਸਹ ਤਸ੍ਯ ਅੰਸ਼ੰ ਨਿਰੂਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
47 Men den Tjener, som har kendt sin Herres Villie og ikke har truffet Forberedelser eller handlet efter hans Villie, skal have mange Hug;
ਯੋ ਦਾਸਃ ਪ੍ਰਭੇਰਾਜ੍ਞਾਂ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਪਿ ਸੱਜਿਤੋ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਚ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸੋਨੇਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ;
48 men den, som ikke har kendt den og har gjort, hvad der er Hug værd, skal have faa Hug. Enhver, hvem meget er givet, af ham skal man kræve meget; og hvem meget er betroet, af ham skal man forlange mere.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹਾਰਾਰ੍ਹੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਸੋਲ੍ਪਪ੍ਰਹਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ| ਯਤੋ ਯਸ੍ਮੈ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਦੱਤੰ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮਾਨੁਸ਼਼ਾ ਯਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਬਹੁ ਸਮਰ੍ਪਯਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਹੁ ਯਾਚਨ੍ਤੇ|
49 Ild er jeg kommen at kaste paa Jorden, og hvor vilde jeg, at den var optændt allerede!
ਅਹੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਮ੍ ਅਨੈਕ੍ਯਰੂਪੰ ਵਹ੍ਨਿ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ, ਸ ਚੇਦ੍ ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਤਿ ਤਤ੍ਰ ਮਮ ਕਾ ਚਿਨ੍ਤਾ?
50 Men en Daab har jeg at døbes med, og hvor ængstes jeg, indtil den er fuldbyrdet!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਨ ਮੱਜਨੇਨਾਹੰ ਮਗ੍ਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸਿੱਧਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਵਦਹੰ ਕਤਿਕਸ਼਼੍ਟੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮਿ|
51 Mene I, at jeg er kommen for at give Fred paa Jorden? Nej, siger jeg eder, men Splid.
ਮੇਲਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਜਗਦ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ ਯੂਯੰ ਕਿਮਿੱਥੰ ਬੋਧਧ੍ਵੇ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਨ ਤਥਾ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਮੇਲਨਾਭਾਵੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ|
52 Thi fra nu af skulle fem i eet Hus være i Splid indbyrdes, tre imod to, og to imod tre.
ਯਸ੍ਮਾਦੇਤਤ੍ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਏਕਤ੍ਰਸ੍ਥਪਰਿਜਨਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪਞ੍ਚਜਨਾਃ ਪ੍ਰੁʼਥਗ੍ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰਯੋ ਜਨਾ ਦ੍ਵਯੋਰ੍ਜਨਯੋਃ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਚ ਤ੍ਰਯਾਣਾਂ ਜਨਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲੌ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
53 De skulle være i Splid, Fader med Søn og Søn med Fader, Moder med Datter og Datter med Moder, Svigermoder med sin Svigerdatter og Svigerdatter med sin Svigermoder.‟
ਪਿਤਾ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਪੁਤ੍ਰਸ਼੍ਚ ਪਿਤੁ ਰ੍ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਾਤਾ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਕਨ੍ਯਾ ਚ ਮਾਤੁ ਰ੍ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਥਾ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰੂਰ੍ਬਧ੍ਵਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਬਧੂਸ਼੍ਚ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰ੍ਵਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
54 Men han sagde ogsaa til Skarerne: „Naar I se en Sky komme op i Vester, sige I straks: Der kommer Regn, og det sker saaledes.
ਸ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋਪਰਮਪਿ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਪਸ਼੍ਚਿਮਦਿਸ਼ਿ ਮੇਘੋਦ੍ਗਮੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੂਯੰ ਹਠਾਦ੍ ਵਦਥ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤਸ੍ਤਥੈਵ ਜਾਯਤੇ|
55 Og naar I se en Søndenvind blæse, sige I: Der kommer Hede; og det sker.
ਅਪਰੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਤੋ ਵਾਯੌ ਵਾਤਿ ਸਤਿ ਵਦਥ ਨਿਦਾਘੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤਃ ਸੋਪਿ ਜਾਯਤੇ|
56 I Hyklere! Jordens og Himmelens Udseende vide I at skønne om; men hvorfor have I da intet Skøn om den nærværende Tid?
ਰੇ ਰੇ ਕਪਟਿਨ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਯ ਭੂਮ੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਬੋੱਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ,
57 Og hvorfor dømme I ikke ogsaa fra eder selv, hvad der er det rette?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਾਲਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਕੁਤੋ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ? ਯੂਯਞ੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਕੁਤੋ ਨ ਨ੍ਯਾਸ਼਼੍ਯੰ ਵਿਚਾਰਯਥ?
58 Thi medens du gaar hen med din Modpart til Øvrigheden, da gør dig Flid paa Vejen for at blive forligt med ham, for at han ikke skal trække dig for Dommeren, og Dommeren skal overgive dig til Slutteren, og Slutteren skal kaste dig i Fængsel.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਵਾਦਿਨਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਗੱਛਨ੍ ਪਥਿ ਤਸ੍ਮਾਦੁੱਧਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ ਨੋਚੇਤ੍ ਸ ਤ੍ਵਾਂ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਨਯਤਿ| ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਯਦਿ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਸਮਰ੍ਪਯਤਿ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤਾ ਤ੍ਵਾਂ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬਧ੍ਨਾਤਿ
59 Jeg siger dig: Du skal ingenlunde komme ud derfra, førend du faar betalt endog den sidste Skærv.‟
ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵਾਮਹੰ ਵਦਾਮਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨਿਃਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਕਪਰ੍ਦਕੇਸ਼਼ੁ ਨ ਪਰਿਸ਼ੋਧਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਵੰ ਤਤੋ ਮੁਕ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸਿ|
