Klagesangene 5
1 Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2 Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4 Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5 Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
6 Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7 Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8 Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9 Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
10 Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11 De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12 Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13 Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
14 De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
15 Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16 Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18 For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19 Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20 Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21 Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22 Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
