Klagesangene 5
1 Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
