< Klagesangene 4 >

1 Hvorledes er Guldet fordunklet, det kostelige Guld forkastet, de hellige Stene henkastede paa alle Gadehjørner!
Sui teh kamlaw hoeh toe. Kahawi e sui teh a kâthung toe. Kathounge talung teh lamtakinnaw koe kâkahei lah ao.
2 Zions dyrebare Børn, der vejede op med fint Guld — hvorledes agtes de lige med Lerflasker, en Pottemagers Hænders Gerning?
Aphu kaawm e suikatang patetlah kaawm e Zion canaw hah, hlaamkabonaw ni kut hoi a bo e talai hlaam patetlah a pouk awh.
3 Endog Drager række Brystet frem, de give deres Unger Die; mit Folks Datter er bleven grusom, lig Strudser i Ørken.
Kahrawnguinaw ni patenghai a canaw hah sanu a pânei teh, a khetyawt. Hatei ka taminaw canunaw teh, kahrawng kaawm e kalauk tava patetlah kamatheng e lah ao awh.
4 Den diendes Tunge hænger ved hans Gane af Tørst; spæde Børn begære Brød, der er ingen, som rækker dem det.
Sanu ka net e camo ni sanu a kahran dawkvah, a lai hah adangka dawk rapkâbet lah ao. Camonaw ni vaiyei a hei awh nakunghai, ka poe hane tami awm hoeh.
5 De, som aade de kostelige Retter, ere omkomne paa Gaderne; de, som vare opfostrede i Skarlagen, de omfavne Skarnet.
Kahawi poung e rawca kacatnaw teh, lamnaw dawk ao awh. Hnipaling kâkhu lahoi ka roung e naw ni, eitaboung lah a tawm awh.
6 Og mit Folks Datters Misgerning er større end Synden i Sodoma, som blev omkastet i et Øjeblik, og hvortil ingen Hænder brugtes.
Kaie ka miphun tangla ni a khang e teh, kut hoi thapatho laipalah, vaitahoi raphoe e Sodom khopui e yonnae hlak hoe a len.
7 Hendes Nasiræer vare renere end Sne, hvidere end Mælk, paa Legemet vare de rødere end Koraller, deres Skabning var som Safiren.
Ahnie bawinaw teh, tadamtui hlak a thoung teh, sanutui hlak hai a pangaw. Ahnimae a tak teh, sapphire talung hlak a paling. Ahnimae a meihawinae teh, sapphire talung hoi a kâvan.
8 Nu er deres Skikkelse bleven mørkere end det sorte, de kendes ikke paa Gaderne, deres Hud hænger ved deres Ben, den er bleven tør som Træ.
Atuteh ahnimae a meihawinae teh, hmaisaei hlak a tamang teh, lam dawk nout thai hoeh toe. A vuennaw hai a hru dawk rapkâbet teh thing patetlah a ke toe.
9 Lykkeligere vare de, som bleve ihjelslagne ved Sværd, end de, som blive ihjelslagne af Hunger; thi disse svinde hen som gennemborede, fordi der ikke er Grøde paa Marken.
Law dawk a pawhiknaw hai a pawk teh, a hrawnghrang lah ao teh, vonhlam hoi due e hlak tahloi hoi thei e hah ahawihnawn.
10 Barmhjertige Kvinders Hænder kogte deres Børn; disse bleve dem til Spise under mit Folks Datters Ødelæggelse.
Pahrennae ka tawn e napuinaw e kutnaw nihai, amamae camonaw hah a thueng awh. Ka miphun canu tanglanaw ni a rawknae tueng nah, ahnimouh hanelah camonaw teh rawca lah a kangcoung.
11 Herren har fuldkommet sin Harme, udøst sin brændende Vrede og antændt en Ild i Zion, og den fortærede dens Grundvold.
BAWIPA ni mae a lungkhueknae a kuep sak toe. Puenghoi a lungkhueknae a rabawksin toe. Zion khopui hah hmai a sawi teh, hote kho teh adu totouh a kak sak.
12 Kongerne paa Jorden havde ikke troet det, ej heller nogen af alle dem, som bo paa Jorderige, at Modstanderen og Fjenden skulde drage ind ad Jerusalems Porte.
Tarannaw ni Jerusalem khopui thung a kâen thai nah doeh tie hah, talai van kaawm e siangpahrangnaw hoi talai van kho ka sak e pueng ni hai yuem awh hoeh toe.
13 Formedelst dens Profeters Synder, formedelst dens Præsters Misgerninger, de, som udøste de retfærdiges Blod midt i den,
Khopui thung e tami kalannaw e thi a lawngnae teh profetnaw e yonnae hoi vaihmanaw kânginghoehnae kecu dawk doeh.
14 vanke disse hid og did paa Gaderne som blinde, besmittede med Blod, saa at man ej kan røre ved deres Klæder.
Ahnimouh teh lamnaw dawk mit ka ang hoeh e patetlah a cei awh teh, thi hoi kâkaawk dawkvah, lamnaw dawkvah ahnimae khohnanaw teh apinihai kâbet ngai hoeh.
15 „Viger bort, han er uren!‟ raaber man om dem; „viger bort, viger bort! rører dem ej!‟ thi de flyve bort og vanke hid og did; man siger iblandt Hedningerne: De skulle ikke blive ved at bo der.
Tami pueng ni ahnimouh teh cet awh, cet awh, kâbet awh hanh. Kathounghoehe nangmanaw ahlanae koe cet awh telah a hram awh. Ram thung bout awm awh hanh leih ati awh dawkvah, ahnimouh teh hmuen tangkuem a cei awh.
16 Herrens Ansigt har spredt dem, han vil ikke se til dem mere; man anser ikke Præsternes Person, man er ikke naadig imod de gamle.
BAWIPA ni ahnimanaw teh kâkapeksak. Ahnimouh teh bout khen hoeh toe. Vaihmanaw e hmalah barilawa poe hoeh toe. Kacuenaw hai ngaikhainae awm laipalah ao awh.
17 Endnu forsmægte vore Øjne forgæves efter vor Hjælp; paa vor Vare spejde vi efter et Folk, som ikke kunde frelse.
Maimouh teh bout na kabawm hane apimaw telah ngaihawi hoi ka mit hai amom toe. Maimouh ni ka rungngang thai hoeh e ram hah ayawmyin ring awh.
18 De jage os, hvor vi skride frem, at vi ikke kunne gaa paa vore Gader; vor Ende er nær, vore Dage ere fyldte; thi vor Ende er kommen.
Ahnimouh ni maimouh ceinae lam dawk, khokhnuk a dawn teh na pâlei awh. Maimae a poutnae teh a hnai toe. Maimae a hninnaw teh abaw han toe. Mamouh teh sungnae tueng lah pha awh toe.
19 Vore Forfølgere ere lettere end Ørne under Himmelen; de forfølge os paa Bjergene, de lure paa os i Ørken.
Mamouh hnuk lahoi na kapâleinaw teh, kalvan e mataw hlak hai hoe karang e lah ao awh. Ahnimouh ni maimanaw hah mon lah na pâlei awh teh, kahrawngum vah na pawp awh.
20 Vor Livsaande, Herrens Salvede, er fanget i deres Grave, han, om hvem vi sagde: Under hans Skygge ville vi leve iblandt Folkene.
Maimae kâha lah kaawm e, BAWIPA ni satui a awi e tami ni, ahnimae rawknae tangkom dawk man e lah o awh toe. Maimouh teh ramnaw dawk e a lungui ahnie thungup rahim vah khosak han toe ati awh.
21 Fryd og glæd dig kun, du Edoms Datter! du, som bor i Landet Uz; ogsaa til dig skal Bægeret komme, du skal blive drukken og blotte dig.
Uz ram dawk kaawm e Edom canu lunghawi hoi konawm haw. Manang teh nang koe a pha han doeh. Na parui vaiteh, caici lah na o han toe.
22 Din Skyld har en Ende, Zions Datter! han skal ikke mere lade dig bortføre; nu hjemsøger han din Skyld, du Edoms Datter! han aabenbarer dine Synder.
Oe Zion canu nange yonnae teh, a pout toe. Nang teh bout na pâlei mahoeh. Oe Edom canu na sak e na yonnae dawk reknae na khang vaiteh, na yonnae a pâphue han.

< Klagesangene 4 >