Klagesangene 3

1 Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.

௧ஆண்டவருடைய கோபத்தின் பிரம்பினால் ஏற்பட்ட சிறுமையைக் கண்ட மனிதன் நான்.

2 Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.

௨அவர் என்னை வெளிச்சத்திலே அல்ல, இருளிலே அழைத்து நடத்திவந்தார்.

3 Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.

௩அவர் தமது கையை எனக்கு விரோதமாகவே தினமும் திருப்பினார்.

4 Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.

௪என் சதையையும், என் தோலையும் கடினமாக்கினார்; என் எலும்புகளை நொறுக்கினார்.

5 Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.

௫அவர் எனக்கு விரோதமாக மதிலைக்கட்டி, கசப்பினாலும் வருத்தத்தினாலும் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டார்.

6 Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.

௬ஆரம்பகாலத்தில் இறந்தவர்களைப்போல என்னை இருளான இடங்களில் கிடக்கச்செய்தார்.

7 Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.

௭நான் தப்பிப்போகாமலிருக்க என்னைச்சூழ வேலியடைத்தார்; என் விலங்கை கடினமாக்கினார்.

8 Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.

௮நான் சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டாலும், என் ஜெபத்திற்கு வழியை அடைத்துப்போட்டார்.

9 Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.

௯வெட்டின கற்களின் சுவரால் என் வழிகளை அடைத்துப்போட்டார், என் பாதைகளைத் தாறுமாறாக்கினார்.

10 Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.

௧0அவர் எனக்காகப் பதுங்கியிருக்கிற கரடியும், மறைவிடங்களில் தங்குகிற சிங்கமுமாயிருக்கிறார்.

11 Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.

௧௧என்னுடைய வழிகளை அகற்றி, என்னைத் துண்டித்துப்போட்டார்; என்னைப் பயனற்றவனாக்கிவிட்டார்.

12 Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.

௧௨தமது வில்லை நாணேற்றி, என்னை அம்புக்கு இலக்காக வைத்தார்.

13 Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.

௧௩தம்முடைய அம்புகளை வைக்கும் பையின் அம்புகளை என் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் படச்செய்தார்.

14 Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.

௧௪நான் என் மக்கள் அனைவருக்கும் பரியாசமும், தினமும் அவர்களுடைய கின்னரப் பாடலுமானேன்.

15 Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke

௧௫கசப்பினால் என்னை நிரப்பி, எட்டியினால் என்னை வெறுப்படையச்செய்தார்.

16 og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.

௧௬அவர் உணவிலுள்ள சிறுகற்களால் என் பற்களை நொறுக்கி, என்னைச் சாம்பலில் புரளச்செய்தார்.

17 Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.

௧௭என் ஆத்துமாவைச் சமாதானத்திற்குத் தூரமாக்கினார்; சுகத்தை மறந்தேன்.

18 Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.

௧௮என் பெலனும், நான் யெகோவாவுக்குக் காத்திருந்த நம்பிக்கையும் அழிந்துபோனது என்றேன்.

19 Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!

௧௯எட்டியும் பிச்சுமாகிய என் சிறுமையையும் என் தவிப்பையும் நினைத்தருளும்.

20 Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.

௨0என் ஆத்துமா அவைகளை நினைத்து நினைத்து எனக்குள் உடைந்துபோகிறது.

21 Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:

௨௧இதை என் மனதிலே வைத்து நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

22 Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.

௨௨நாம் அழிந்துபோகாமலிருக்கிறது யெகோவாவுடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை.

23 Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.

௨௩அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது.

24 Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.

௨௪யெகோவா என் பங்கு என்று என் ஆத்துமா சொல்லும்; ஆகையால் அவரிடத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

25 Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.

௨௫தமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கும், தம்மைத் தேடுகிற ஆத்துமாவுக்கும் யெகோவா நல்லவர்.

26 Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.

௨௬யெகோவாவுடைய இரட்சிப்புக்கு நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கிறது நல்லது.

27 Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.

௨௭தன் இளவயதில் நுகத்தைச் சுமக்கிறது மனிதனுக்கு நல்லது.

28 Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.

௨௮அவரே அதைத் தன்மேல் வைத்தாரென்று அவன் தனிமையாயிருந்து மெளனமாயிருப்பானாக.

29 Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.

௨௯நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டோ என்று தன் வாய் மண்ணில்படும்படி குப்புறவிழுவானாக.

30 Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.

௩0தன்னை அடிக்கிறவனுக்குத் தன் கன்னத்தைக் காட்டி, அவமானத்தால் நிறைந்திருப்பானாக.

31 Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.

௩௧ஆண்டவர் என்றென்றைக்கும் கைவிடமாட்டார்.

32 Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.

௩௨அவர் வருத்தப்படுத்தினாலும் தமது மிகுந்த கிருபையின்படி மனமிரங்குவார்.

33 Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.

௩௩அவர் மனப்பூர்வமாக மனுமக்களைச் சிறுமையாக்கி வருத்தப்படுத்துகிறதில்லை.

34 For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,

௩௪ஒருவன் பூமியில் சிறைப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் தன் கால்களின்கீழ் நசுக்குகிறதையும்,

35 for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,

௩௫உன்னதமான தேவனின் சமுகத்தில் மனிதர்களுடைய நியாயத்தைப் புரட்டுகிறதையும்,

36 for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.

௩௬மனிதனை அவனுடைய வழக்கிலே மாறுபாடாக்குகிறதையும், ஆண்டவர் காணாதிருப்பாரோ?

37 Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?

௩௭ஆண்டவர் கட்டளையிடாமல் இருக்கும்போது, காரியம் சம்பவிக்கும் என்று சொல்லுகிறவன் யார்?

38 Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?

௩௮உன்னதமான தேவனுடைய வாயிலிருந்து தீமையும் நன்மையும் புறப்படுகிறதில்லையோ?

39 Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!

௩௯உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?

40 Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!

௪0நாம் நம்முடைய வழிகளைச் சோதித்து ஆராய்ந்து, யெகோவாவிடத்தில் திரும்பக்கடவோம்.

41 Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!

௪௧நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.

42 Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.

௪௨நாங்கள் துரோகம்செய்து, கலகம்செய்தோம்; ஆகையால் தேவரீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.

43 Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,

௪௩தேவரீர் கோபத்தால் மூடிக்கொண்டு, எங்களைத் தப்பவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொன்றீர்.

44 Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.

௪௪ஜெபம் உள்ளே நுழையமுடியாதபடி உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.

45 Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.

௪௫மக்களுக்குள்ளே எங்களைக் குப்பையும் அருவருப்புமாக்கினீர்.

46 Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.

௪௬எங்கள் பகைவர்கள் எல்லோரும் எங்களுக்கு விரோதமாகத் தங்கள் வாயைத் திறந்தார்கள்.

47 Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.

௪௭பயமும், படுகுழியும், பயனற்றநிலையும், அழிவும் எங்களுக்கு நேரிட்டது.

48 Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.

௪௮மகளாகிய என் மக்கள் அடைந்த கேட்டினால் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வடிகிறது.

49 Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,

௪௯யெகோவா பரலோகத்திலிருந்து நோக்கிப்பார்க்கும்வரை,

50 indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.

௫0என் கண் இடைவிடாமல் ஓய்வின்றி வழிகிறது.

51 Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.

௫௧என் பட்டணத்தின் பெண்கள் அனைவரினிமித்தம், என் கண் என் ஆத்துமாவுக்கு வேதனையுண்டாக்குகிறது.

52 Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.

௫௨காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் என்னை ஒரு பறவையைப்போல வேட்டையாடினார்கள்.

53 De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.

௫௩படுகுழியிலே என் உயிரை ஒடுக்கி, என்மேல் கல்லைவைத்தார்கள்.

54 Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.

௫௪தண்ணீர் என் தலைக்குமேல் வந்தது; அழிந்தேன் என்றேன்.

55 Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.

௫௫மகா ஆழமான குழியிலிருந்து, யெகோவாவே, உம்முடைய பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டேன்.

56 Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!

௫௬என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.

57 Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!

௫௭நான் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டநாளிலே நீர் கேட்டு: பயப்படாதே என்றீர்.

58 Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.

௫௮ஆண்டவரே, என் ஆத்துமாவின் வழக்கை நடத்தினீர்; என் உயிரை மீட்டுக்கொண்டீர்.

59 Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!

௫௯யெகோவாவே, எனக்கு உண்டான அநியாயத்தைக் கண்டீர்; எனக்கு நியாயம் செய்யும்.

60 Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.

௬0அவர்களுடைய எல்லா விரோதத்தையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும் கண்டீர்.

61 Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,

௬௧யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,

62 mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.

௬௨எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.

63 Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.

௬௩அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.

64 Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.

௬௪யெகோவாவே, அவர்களுடைய கைகள் செய்த செயல்களுக்குத்தக்கதாக அவர்களுக்குப் பலன் கொடுப்பீர்.

65 Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.

௬௫அவர்களுக்கு மனவேதனையைக் கொடுப்பீர், உம்முடைய சாபம் அவர்கள்மேல் இருக்கும்.

66 Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.

௬௬கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.