Klagesangene 3
1 Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
