Klagesangene 2
1 Hvorledes har Herren indhyllet Zions Datter med Mørke i sin Vrede? han har kastet Israels Herlighed fra Himmelen til Jorden, og han kom ikke sine Fødders Fodskammel i Hu paa sin Vredes Dag.
Hono ʻikai ʻufiʻufi ʻe Sihova ʻae ʻofefine ʻo Saione ʻaki ʻae ʻao ʻi hono houhau! Pea fakahifo mei he langi ki māmani ʻae nāunau ʻo ʻIsileli, pea taʻemanatu ki hono tuʻunga vaʻe ʻi he ʻaho ʻo hono houhau!
2 Herren har opslugt og ikke sparet nogen af Jakobs Boliger, han har nedbrudt Judas Datters Befæstninger i sin Fortørnelse, han har nedkastet dem til Jorden; han har vanhelliget Riget og dets Fyrster.
Kuo folo hifo ʻe Sihova ʻae ngaahi nofoʻanga ʻo Sēkope, pea naʻe ʻikai te ne manavaʻofa; kuo ne holoki hifo ʻi hono houhau ʻae ngaahi potu mālohi ʻoe ʻofefine ʻo Siuta; kuo ne hifo ʻakinautolu ki he kelekele: kuo ne fakaʻuliʻi ʻae puleʻanga mo e ngaahi houʻeiki ʻo ia.
3 Han har afhugget hvert Horn i Israel i sin brændende Vrede, han har draget sin højre Haand tilbage over for Fjenden; og der brændte i Jakob som en Ildslue, den har fortæret trindt omkring.
Kuo ne tutuʻu ʻi hono houhau lahi ʻae nifo kotoa pē ʻo ʻIsileli: kuo ne toʻo ʻa hono nima toʻomataʻu mei he ʻao ʻoe fili, pea ne vela kia Sēkope ʻo hangē ko e afi kakaha, ʻaia ʻoku fakaʻauha takatakai.
4 Han har spændt sin Bue som en Fjende, han har stillet sig med sin højre Haand som en Modstander og har ihjelslaget alle dem, som vare en Lyst for Øjnene; han udøste sin Harme i Zions Datters Paulun som en Ild.
Kuo ne teke ʻa ʻene kaufana ʻo hangē ha fili: naʻa ne tuʻu mai mo hono nima toʻomataʻu ʻo hangē ha fili, pea ne tāmateʻi ʻakinautolu kotoa pē naʻe hoihoifua ʻi he fale fehikitaki ʻoe ʻofefine ʻo Saione: naʻa ne lilingi hono houhau ʻo hangē ko e afi.
5 Herren er bleven som en Fjende, han har opslugt Israel, han har opslugt alle dens Paladser, ødelagt dens Befæstninger og voldet Judas Datter megen Sorg og Bedrøvelse.
Naʻe hoko ʻa Sihova ke tatau mo e fili: kuo ne folo hifo ʻa ʻIsileli, kuo ne folo hifo ʻa hono ngaahi fale lelei kotoa pē: kuo ne maumauʻi ʻa hono ngaahi potu mālohi, pea kuo ne fakatupu ki he ʻofefine ʻo Saione ʻae mamahi mo e tangi.
6 Og han har med Vold nedrevet sit Gærde som en Haves, forstyrret sin Festforsamling; Herren har ladet Festforsamling og Sabbat glemmes i Zion og foragtet Konge og Præst i sin Vredes Heftighed.
Pea kuo ne ʻave fakamālohi ʻa hono fale fehikitaki, ʻo hangē ko ha meʻa ʻoe ngoue: kuo ne fakaʻauha ʻae ngaahi potu ʻoe fakataha: kuo ngaohi ʻe Sihova ke ngalo ʻae ngaahi kātoanga mamafa mo e ngaahi ʻaho tapu ʻi Saione, pea kuo ne manuki ʻi hono houhau lahi ʻae tuʻi mo e taulaʻeiki.
7 Herren har forkastet sit Alter, ringeagtet sin Helligdom, overgivet dens Paladsers Mure i Fjendens Haand; man opløftede en Røst i Herrens Hus, som var det en Festforsamlings Dag.
Kuo liʻaki ʻe Sihova ʻa hono feilaulauʻanga, kuo ne fehiʻa ki hono potu tapu, kuo ne tukuange ki he nima ʻoe fili ʻae ngaahi holisi ʻo hono ngaahi fale lelei; kuo nau mavava ʻi he fale ʻo Sihova, ʻo hangē ʻi he ʻaho ʻoe kātoanga mamafa.
8 Herren har besluttet at ødelægge Zions Datters Mur, han har udstrakt en Maalesnor; han har ikke draget sin Haand tilbage fra Ødelæggelsen; og han lod Værn og Mur sørge; sammensunkne ligge de begge.
Kuo finangalo ʻa Sihova ke maumau ʻae ʻā ʻoe ʻofefine ʻo Saione: kuo ne falō ha afo, naʻe ʻikai te ne taʻofi hono nima mei he fakaʻauha: ko ia naʻa ne ngaohi ʻae tanu mo e ʻā ke tangi; naʻa nau fakaʻaʻau ki mui fakataha.
9 Hendes Porte sank i Jorden, han ødelagde og sønderbrød hendes Portstænger; hendes Konger og hendes Fyrster ere iblandt Hedningerne; der er ingen Lov, selv hendes Profeter finde ikke Syn fra Herren.
Kuo ngalo hifo ʻi he kelekele ʻa hono ngaahi matapā: kuo ne fesiʻi mo maumauʻi hono ngaahi ʻakau songo; ʻoku ʻi he kakai Senitaile ʻa hono tuʻi mo hono houʻeiki: ʻoku ʻikai ha fono: ko ʻene kau palōfita foki ʻoku ʻikai ke kei ʻilo ha meʻa hā mai meia Sihova.
10 Zions Datters Ældste sidde paa Jorden, de ere tavse; de kastede Støv over deres Hoved, iførte sig Sæk; Jerusalems Jomfruer sænkede deres Hoved ned imod Jorden.
ʻOku nofo hifo ʻi he kelekele pea ʻoku longo pe ʻae kau mātuʻa ʻoe ʻofefine ʻo Saione: kuo nau pani efu ʻa honau ʻulu; kuo nau fakavala ʻaki ʻakinautolu ʻae tauangaʻa: ko e kau tāupoʻou ʻo Selūsalema ʻoku nau fakatōmapeʻe honau ʻulu ʻo aʻu ki he kelekele.
11 Mine Øjne forsmægte af Graad, mine Indvolde syde, min Lever er udgydt paa Jorden formedelst mit Folks Datters Ødelæggelse, idet de spæde og diende Børn vansmægte paa Stadens Gader.
ʻOku vaivai ʻi he loʻimata ʻa hoku mata, ʻoku ngaue hoku fatu, ʻoku lilingi hoku ʻate ki he kelekele, ko e meʻa ʻi he fakaʻauha ʻae ʻofefine ʻo hoku kakai; koeʻuhi ʻoku pongia ʻae tamaiki mo e kau valevale ʻi he ngaahi hala ʻoe kolo.
12 De sige til deres Mødre: Hvor er Korn og Vin? idet de vansmægte som saarede paa Stadens Gader, idet de udaande deres Sjæl i deres Moders Skød.
ʻOku nau pehē ki heʻenau ngaahi faʻē, “Kofaʻā ʻae koane mo e uaine?” ʻI heʻenau pongia ʻo hangē ko e kau kafo ʻi he hala ʻoe kolo, ʻi he ʻaho ko ia, ʻaia naʻe lilingi ai ʻa honau laumālie ki he fatafata ʻo ʻenau ngaahi faʻē.
13 Hvad skal jeg vidne for dig, hvorved skal jeg ligne dig, Jerusalems Datter? hvad skal jeg agte dig lig, at jeg kan trøste dig, du Jomfru, Zions Datter? thi din Ødelæggelse er stor som Havet; hvo kan læge dig?
Ko e hā te u ʻatu ke fakamoʻoni kiate koe? Ko e hā te u fakatātā ʻaki kiate koe ʻe ʻofefine ʻo Selūsalema? Ko e hā te u fakatatau mo koe, koeʻuhi ke u fakafiemālieʻi koe ʻe ʻofefine ʻo Saione? He ko hoʻo maumau ʻoku lahi ʻo hangē ko e lahi: ko hai ʻe fakamoʻui koe?
14 Dine Profeter havde tomme og daarlige Syner angaaende dig, og de aabenbarede ikke din Misgerning, saa at de afvendte dit Fangenskab; men deres Syner om dig vare tomme Spaadomme og Forførelse.
Kuo ʻilo ʻe hoʻo kau palōfita ʻae ngaahi meʻa vaʻinga mo vale koeʻuhi ko koe: pea naʻe ʻikai te nau fakahā hoʻo kovi koeʻuhi ke fakaʻafeʻi hoʻo pōpula; ka kuo nau ʻilo koeʻuhi ko koe ʻae ngaahi kikite loi, mo ngaahi meʻa fakahē.
15 Alle de, som gaa forbi ad Vejen, klappe i Hænderne over dig, de spotte og ryste med deres Hoved over Jerusalems Datter: Er det den Stad, hvilken man sagde at være hel dejlig, al Jordens Glæde?
ʻOku pasi kiate koe ʻakinautolu kotoa pē ʻoku ʻalu ange; ʻoku nau ʻisa mo kalokalo honau ʻulu ki he ʻofefine ʻo Selusalema, ʻo nau pehē, “Ko eni koā ʻae kolo ʻaia ʻoku ui ʻe he kakai ko e toulekeleka haohaoa, ko e fiefiaʻanga ʻo māmani kotoa pē?”
16 Alle dine Fjender opspile deres Mund imod dig, de spotte og skære Tænder; de sige: Vi have opslugt den; dette er kun den Dag, som vi biede efter, vi have fundet, vi have set det.
Kuo fakamanga honau ngutu kiate koe ʻe ho kau fili kotoa pē: ʻoku nau ʻisa pea fengaiʻitaki ʻae nifo: ʻonau pehē, “Kuo tau folo hifo ia: ko e moʻoni ko eni ʻae ʻaho naʻa tau ʻamanaki ki ai kuo tau ʻilo, kuo tau mamata ai.”
17 Herren har gjort det, som han havde besluttet, han har udført sit Ord, som han fra gamle Dage havde befalet, han har nedbrudt og ikke sparet; og han lod Fjenden glæde sig over dig, han ophøjede dine Modstanderes Horn.
Kuo fai ʻe Sihova ʻaia naʻa ne filioʻi; kuo ne fakamoʻoni ki heʻene folofola ʻaia naʻa ne fekau ʻi he ngaahi ʻaho ʻi muʻa: kuo ne holoki hifo, pea naʻe ʻikai te ne manavaʻofa; pea kuo ne pule ke fiefia ho fili kiate koe, kuo ne fokotuʻu ki ʻolunga ʻae nifo ʻo ho kau fili.
18 Deres Hjerte raabte til Herren: O Zions Datters Mur! lad Taarerne strømme ned som en Bæk Dag og Nat, giv dig ingen Hvile, lad din Øjesten ikke være rolig!
Naʻe tangi honau loto kia Sihova, ʻE ʻā ʻoe ʻofefine ʻo Saione, tuku ke tafe hifo ʻae ngaahi loʻimata ʻi he ʻaho mo e pō, ʻo hangē ha vaitafe: ʻoua naʻa ke malolō; ke ʻoua naʻa tuku ʻe ho kanoʻi mata.
19 Staa op, raab højt om Natten, med Begyndelsen af Nattevagterne, udøs dit Hjerte som Vand for Herrens Ansigt; opløft dine Hænder til ham for dine spæde Børns Liv; thi de vansmægte af Hunger paa alle Gadehjørner.
Tuʻu hake, pea ke kalanga ʻi he pō, ʻi he kamataʻanga ʻoe ngaahi leʻo, huaʻi ho loto ʻo hangē ko e vai ʻi he ʻao ʻoe fofonga ʻoe ʻEiki: hiki hake ho nima kiate ia koeʻuhi ke moʻui ʻa hoʻo tamaiki iiki, ʻaia ʻoku mate fiekaia, ʻi he muʻa hala kotoa pē.
20 Herre! se og sku, hvem du har handlet saaledes med; mon Kvinder skulle æde deres Livsfrugt, de spæde Børn, som man bærer paa Hænderne? mon Præst og Profet skulle ihjelslaas i Herrens Helligdom?
“ʻE ʻEiki ke ke vakai pea tokanga kiate kinautolu kuo ke fai pehē ki ai. ʻE kai ʻe he kau fefine ʻa honau fua, mo e tamaiki, ʻoku hanga pe taha ʻa honau lōloa? ʻE mate tāmateʻi, ʻae taulaʻeiki mo e palōfita ʻi he fale tapu ʻo Sihova?
21 Der ligger paa Jorden i Gaderne ung og gammel, mine Jomfruer og mine unge Karle ere faldne for Sværdet; du ihjelslog paa din Vredes Dag, du slagtede, du sparede ikke.
“ʻAe kakai talavou mo e mātuʻa ʻoku nau tokoto ʻi he kelekele ʻi he ngaahi hala: kuo tō ʻi he heletā ʻeku kau tāupoʻou mo ʻeku kau talavou: kuo ke tāmateʻi ʻakinautolu ʻi he ʻaho ʻo ho houhau; kuo ke tāmateʻi pea ʻikai manavaʻofa.
22 Du kalder som til en Festforsamlings Dag Rædsler over mig trindt omkring fra, og der er ingen, som undkom eller blev tilovers paa Herrens Vredes Dag; dem, som jeg havde baaret paa Hænderne og opdraget, dem har min Fjende gjort Ende paa.
Kuo ke uiuiʻi ʻae ngaahi fakamanavahē ke kāpui au, ʻo hangē ʻi ha ʻaho mamafa, ko ia naʻe ʻikai siʻi ke hao pe toe ha niʻihi ʻi he ʻaho ʻoe houhau ʻo Sihova: ʻakinautolu naʻe fakakofuʻi mo tauhiʻi ʻeau kuo fakaʻauha ʻe he fili.
