Johannes 10
1 „Sandelig, sandelig, siger jeg eder, den, som ikke gaar ind i Faarefolden gennem Døren, men stiger andensteds over, han er en Tyv og en Røver.
អហំ យុឞ្មានតិយថាត៌្ហំ វទាមិ, យោ ជនោ ទ្វារេណ ន ប្រវិឝ្យ កេនាប្យន្យេន មេឞគ្ឫហំ ប្រវិឝតិ ស ឯវ ស្តេនោ ទស្យុឝ្ច។
2 Men den, som gaar ind igennem Døren, er Faarenes Hyrde.
យោ ទ្វារេណ ប្រវិឝតិ ស ឯវ មេឞបាលកះ។
3 For ham lukker Dørvogteren op, og Faarene høre hans Røst; og han kalder sine egne Faar ved Navn og fører dem ud.
ទៅវារិកស្តស្មៃ ទ្វារំ មោចយតិ មេឞគណឝ្ច តស្យ វាក្យំ ឝ្ឫណោតិ ស និជាន៑ មេឞាន៑ ស្វស្វនាម្នាហូយ ពហិះ ក្ឫត្វា នយតិ។
4 Og naar han har ført alle sine egne Faar ud, gaar han foran dem; og Faarene følge ham, fordi de kende hans Røst.
តថា និជាន៑ មេឞាន៑ ពហិះ ក្ឫត្វា ស្វយំ តេឞាម៑ អគ្រេ គច្ឆតិ, តតោ មេឞាស្តស្យ ឝព្ទំ ពុធ្យន្តេ, តស្មាត៑ តស្យ បឝ្ចាទ៑ វ្រជន្តិ។
5 Men en fremmed ville de ikke følge, men de ville fly fra ham, fordi de ikke kende de fremmedes Røst.”
កិន្តុ បរស្យ ឝព្ទំ ន ពុធ្យន្តេ តស្មាត៑ តស្យ បឝ្ចាទ៑ វ្រជិឞ្យន្តិ វរំ តស្យ សមីបាត៑ បលាយិឞ្យន្តេ។
6 Denne Lignelse sagde Jesus til dem; men de forstode ikke, hvad det var, som han talte til dem.
យីឝុស្តេភ្យ ឥមាំ ទ្ឫឞ្ដាន្តកថាម៑ អកថយត៑ កិន្តុ តេន កថិតកថាយាស្តាត្បយ៌្យំ តេ នាពុធ្យន្ត។
7 Jesus sagde da atter til dem: „Sandelig, sandelig, siger jeg eder, jeg er Faarenes Dør.
អតោ យីឝុះ បុនរកថយត៑, យុឞ្មានាហំ យថាត៌្ហតរំ វ្យាហរាមិ, មេឞគ្ឫហស្យ ទ្វារម៑ អហមេវ។
8 Alle de, som ere komne før mig, ere Tyve og Røvere; men Faarene hørte dem ikke.
មយា ន ប្រវិឝ្យ យ អាគច្ឆន៑ តេ ស្តេនា ទស្យវឝ្ច កិន្តុ មេឞាស្តេឞាំ កថា នាឝ្ឫណ្វន៑។
9 Jeg er Døren; dersom nogen gaar ind igennem mig, han skal frelses; og han skal gaa ind og gaa ud og finde Føde.
អហមេវ ទ្វារស្វរូបះ, មយា យះ កឝ្ចិត ប្រវិឝតិ ស រក្ឞាំ ប្រាប្ស្យតិ តថា ពហិរន្តឝ្ច គមនាគមនេ ក្ឫត្វា ចរណស្ថានំ ប្រាប្ស្យតិ។
10 Tyven kommer ikke uden for at stjæle og slagte og ødelægge; jeg er kommen, for at de skulle have Liv og have Overflod.
យោ ជនស្តេនះ ស កេវលំ ស្តៃន្យពធវិនាឝាន៑ កត៌្តុមេវ សមាយាតិ កិន្ត្វហម៑ អាយុ រ្ទាតុម៑ អត៌្ហាត៑ ពាហូល្យេន តទេវ ទាតុម៑ អាគច្ឆម៑។
11 Jeg er den gode Hyrde; den gode Hyrde sætter sit Liv til for Faarene.
អហមេវ សត្យមេឞបាលកោ យស្តុ សត្យោ មេឞបាលកះ ស មេឞាត៌្ហំ ប្រាណត្យាគំ ករោតិ;
12 Men Lejesvenden, som ikke er Hyrde, hvem Faarene ikke høre til, ser Ulven komme og forlader Faarene og flyr, og Ulven røver dem og adspreder dem,
កិន្តុ យោ ជនោ មេឞបាលកោ ន, អត៌្ហាទ៑ យស្យ មេឞា និជា ន ភវន្តិ, យ ឯតាទ្ឫឝោ វៃតនិកះ ស វ្ឫកម៑ អាគច្ឆន្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា មេជវ្រជំ វិហាយ បលាយតេ, តស្មាទ៑ វ្ឫកស្តំ វ្រជំ ធ្ឫត្វា វិកិរតិ។
13 fordi han er en Lejesvend og ikke bryder sig om Faarene.
វៃតនិកះ បលាយតេ យតះ ស វេតនាត៌្ហី មេឞាត៌្ហំ ន ចិន្តយតិ។
14 Jeg er den gode Hyrde, og jeg kender mine, og mine kende mig,
អហមេវ សត្យោ មេឞបាលកះ, បិតា មាំ យថា ជានាតិ, អហញ្ច យថា បិតរំ ជានាមិ,
15 ligesom Faderen kender mig, og jeg kender Faderen; og jeg sætter mit Liv til for Faarene.
តថា និជាន៑ មេឞានបិ ជានាមិ, មេឞាឝ្ច មាំ ជានាន្តិ, អហញ្ច មេឞាត៌្ហំ ប្រាណត្យាគំ ករោមិ។
16 Og jeg har andre Faar, som ikke høre til denne Fold; ogsaa dem bør jeg føre, og de skulle høre min Røst; og der skal blive een Hjord, een Hyrde.
អបរញ្ច ឯតទ៑ គ្ឫហីយ មេឞេភ្យោ ភិន្នា អបិ មេឞា មម សន្តិ តេ សកលា អានយិតវ្យាះ; តេ មម ឝព្ទំ ឝ្រោឞ្យន្តិ តត ឯកោ វ្រជ ឯកោ រក្ឞកោ ភវិឞ្យតិ។
17 Derfor elsker Faderen mig, fordi jeg sætter mit Liv til for at tage det igen.
ប្រាណានហំ ត្យក្ត្វា បុនះ ប្រាណាន៑ គ្រហីឞ្យាមិ, តស្មាត៑ បិតា មយិ ស្នេហំ ករោតិ។
18 Ingen tager det fra mig, men jeg sætter det til af mig selv. Jeg har Magt til at sætte det til, og jeg har Magt til at tage det igen. Dette Bud modtog jeg af min Fader.”
កឝ្ចិជ្ជនោ មម ប្រាណាន៑ ហន្តុំ ន ឝក្នោតិ កិន្តុ ស្វយំ តាន៑ សមប៌យាមិ តាន៑ សមប៌យិតុំ បុនគ៌្រហីតុញ្ច មម ឝក្តិរាស្តេ ភារមិមំ ស្វបិតុះ សកាឝាត៑ ប្រាប្តោហម៑។
19 Der blev atter Splid iblandt Jøderne for disse Ords Skyld.
អស្មាទុបទេឝាត៑ បុនឝ្ច យិហូទីយានាំ មធ្យេ ភិន្នវាក្យតា ជាតា។
20 Og mange af dem sagde: „Han er besat og raser, hvorfor høre I ham?”
តតោ ពហវោ វ្យាហរន៑ ឯឞ ភូតគ្រស្ត ឧន្មត្តឝ្ច, កុត ឯតស្យ កថាំ ឝ្ឫណុថ?
21 Andre sagde: „Dette er ikke Ord af en besat; mon en ond Aand kan aabne blindes Øjne?”
កេចិទ៑ អវទន៑ ឯតស្យ កថា ភូតគ្រស្តស្យ កថាវន្ន ភវន្តិ, ភូតះ កិម៑ អន្ធាយ ចក្ឞុឞី ទាតុំ ឝក្នោតិ?
22 Men Tempelvielsens Fest indtraf i Jerusalem. Det var Vinter;
ឝីតកាលេ យិរូឝាលមិ មន្ទិរោត្សគ៌បវ៌្វណ្យុបស្ថិតេ
23 og Jesus gik omkring i Helligdommen, i Salomons Søjlegang.
យីឝុះ សុលេមានោ និះសារេណ គមនាគមនេ ករោតិ,
24 Da omringede Jøderne ham og sagde til ham: „Hvor længe holder du vor Sjæl i Uvished? Dersom du er Kristus, da sig os det rent ud!”
ឯតស្មិន៑ សមយេ យិហូទីយាស្តំ វេឞ្ដយិត្វា វ្យាហរន៑ កតិ កាលាន៑ អស្មាកំ វិចិកិត្សាំ ស្ថាបយិឞ្យាមិ? យទ្យភិឞិក្តោ ភវតិ តហ៌ិ តត៑ ស្បឞ្ដំ វទ។
25 Jesus svarede dem: „Jeg har sagt eder det, og I tro ikke. De Gerninger, som jeg gør i min Faders Navn, de vidne om mig;
តទា យីឝុះ ប្រត្យវទទ៑ អហម៑ អចកថំ កិន្តុ យូយំ ន ប្រតីថ, និជបិតុ រ្នាម្នា យាំ យាំ ក្រិយាំ ករោមិ សា ក្រិយៃវ មម សាក្ឞិស្វរូបា។
26 men I tro ikke, fordi I ikke ere af mine Faar.
កិន្ត្វហំ បូវ៌្វមកថយំ យូយំ មម មេឞា ន ភវថ, ការណាទស្មាន៑ ន វិឝ្វសិថ។
27 Mine Faar høre min Røst, og jeg kender dem, og de følge mig,
មម មេឞា មម ឝព្ទំ ឝ្ឫណ្វន្តិ តានហំ ជានាមិ តេ ច មម បឝ្ចាទ៑ គច្ឆន្តិ។
29 Min Fader, som har givet mig dem, er større end alle; og ingen kan rive noget af min Faders Haand.
យោ មម បិតា តាន៑ មហ្យំ ទត្តវាន៑ ស សវ៌្វស្មាត៑ មហាន៑, កោបិ មម បិតុះ ករាត៑ តាន៑ ហត៌្តុំ ន ឝក្ឞ្យតិ។
30 Jeg og Faderen, vi ere eet.”
អហំ បិតា ច ទ្វយោរេកត្វម៑។
31 Da toge Jøderne atter Stene op for at stene ham.
តតោ យិហូទីយាះ បុនរបិ តំ ហន្តុំ បាឞាណាន៑ ឧទតោលយន៑។
32 Jesus svarede dem: „Mange gode Gerninger har jeg vist eder fra min Fader; for hvilken af disse Gerninger stene I mig?”
យីឝុះ កថិតវាន៑ បិតុះ សកាឝាទ៑ ពហូន្យុត្តមកម៌្មាណិ យុឞ្មាកំ ប្រាកាឝយំ តេឞាំ កស្យ កម៌្មណះ ការណាន៑ មាំ បាឞាណៃរាហន្តុម៑ ឧទ្យតាះ ស្ថ?
33 Jøderne svarede ham: „For en god Gerning stene vi dig ikke, men for Gudsbespottelse, og fordi du, som er et Menneske, gør dig selv til Gud.”
យិហូទីយាះ ប្រត្យវទន៑ ប្រឝស្តកម៌្មហេតោ រ្ន កិន្តុ ត្វំ មានុឞះ ស្វមីឝ្វរម៑ ឧក្ត្វេឝ្វរំ និន្ទសិ ការណាទស្មាត៑ ត្វាំ បាឞាណៃហ៌ន្មះ។
34 Jesus svarede dem: „Er der ikke skrevet i eders Lov: Jeg har sagt: I ere Guder?
តទា យីឝុះ ប្រត្យុក្តវាន៑ មយា កថិតំ យូយម៑ ឦឝ្វរា ឯតទ្វចនំ យុឞ្មាកំ ឝាស្ត្រេ លិខិតំ នាស្តិ កិំ?
35 Naar den nu har kaldt dem Guder, til hvem Guds Ord kom (og Skriften kan ikke rokkes),
តស្មាទ៑ យេឞាម៑ ឧទ្ទេឝេ ឦឝ្វរស្យ កថា កថិតា តេ យទីឝ្វរគណា ឧច្យន្តេ ធម៌្មគ្រន្ថស្យាប្យន្យថា ភវិតុំ ន ឝក្យំ,
36 sige I da til den, hvem Faderen har helliget og sendt til Verden: Du taler bespotteligt, fordi jeg sagde: Jeg er Guds Søn?
តហ៌្យាហម៑ ឦឝ្វរស្យ បុត្រ ឥតិ វាក្យស្យ កថនាត៑ យូយំ បិត្រាភិឞិក្តំ ជគតិ ប្រេរិតញ្ច បុមាំសំ កថម៑ ឦឝ្វរនិន្ទកំ វាទយ?
37 Dersom jeg ikke gør min Faders Gerninger, saa tror mig ikke!
យទ្យហំ បិតុះ កម៌្ម ន ករោមិ តហ៌ិ មាំ ន ប្រតីត;
38 Men dersom jeg gør dem, saa tror Gerningerne, om I end ikke ville tro mig, for at I kunne indse og erkende, at Faderen er i mig, og jeg i Faderen.”
កិន្តុ យទិ ករោមិ តហ៌ិ មយិ យុឞ្មាភិះ ប្រត្យយេ ន ក្ឫតេៜបិ កាយ៌្យេ ប្រត្យយះ ក្រិយតាំ, តតោ មយិ បិតាស្តីតិ បិតយ៌្យហម៑ អស្មីតិ ច ក្ឞាត្វា វិឝ្វសិឞ្យថ។
39 De søgte da atter at gribe ham; og han undslap af deres Haand.
តទា តេ បុនរបិ តំ ធត៌្តុម៑ អចេឞ្ដន្ត កិន្តុ ស តេឞាំ ករេភ្យោ និស្តីយ៌្យ
40 Og han drog atter bort hinsides Jordan til det Sted, hvor Johannes først døbte, og han blev der.
បុន រ្យទ៌្ទន៑ អទ្យាស្តដេ យត្រ បុវ៌្វំ យោហន៑ អមជ្ជយត៑ តត្រាគត្យ ន្យវសត៑។
41 Og mange kom til ham, og de sagde: „Johannes gjorde vel intet Tegn; men alt, hvad Johannes sagde om denne, var sandt.”
តតោ ពហវោ លោកាស្តត្សមីបម៑ អាគត្យ វ្យាហរន៑ យោហន៑ កិមប្យាឝ្ចយ៌្យំ កម៌្ម នាករោត៑ កិន្ត្វស្មិន៑ មនុឞ្យេ យា យះ កថា អកថយត៑ តាះ សវ៌្វាះ សត្យាះ;
42 Og mange troede paa ham der.
តត្រ ច ពហវោ លោកាស្តស្មិន៑ វ្យឝ្វសន៑។
