Job 9

1 Men Job svarede og sagde:

A Hiob odpowiedział:

2 Sandelig, jeg ved, at det er saaledes; og hvorledes skulde et Menneske være retfærdigt for Gud?

Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?

3 Om det har Lyst til at trætte med ham, kan det ikke svare ham til et af tusinde.

Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.

4 Han er viis af Hjerte og stærk af Kraft; hvo forhærdede sig imod ham og havde Fred?

Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?

5 han, som flytter Bjergene, inden de mærke til det, han, som omkaster dem i sin Vrede;

On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.

6 han, som bevæger Jorden fra dens Sted, og dens Piller bæve;

On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.

7 han, som taler til Solen, og den gaar ikke op, og som sætter Segl for Stjernerne;

On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.

8 han er ene den, som udbreder Himmelen, og som træder paa Havets Bølger;

On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.

9 han, som gjorde Bjørnen, Orion, og Syvstjernen og Stjernekamrene imod Syden;

On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.

10 han, som gør store Ting, saa de ikke staa til at ransage, og underlige Ting, saa der ikke er Tal derpaa!

On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.

11 Se, han gaar forbi mig, og jeg ser ham ikke, og han farer frem, og jeg mærker ham ikke.

Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.

12 Se, han griber, hvo kan faa ham til at give igen? hvo vil sige til ham: Hvad gør du?

Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?

13 Gud kalder ikke sin Vrede tilbage; de, som ville hjælpe den hovmodige, maatte bøje sig under ham.

Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

14 Langt mindre skulde jeg kunne svare ham, vælge mine Ord over for ham.

Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?

15 Thi om jeg end var retfærdig, kunde jeg ikke svare; jeg maatte bede om Naade hos min Dommer.

Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.

16 Om jeg end kaldte, og han svarede mig, da kunde jeg dog ikke tro, at han vilde bøje Øren til min Røst.

Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;

17 Thi han vilde sønderknuse mig med en Storm og gøre mig mange Saar uden Aarsag.

Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.

18 Han vilde ikke tilstede mig at drage min Aande, men mætte mig med Bitterheder.

Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.

19 Kom det an paa den stærkes Kraft, siger han: „Se her!‟ og kom det an paa Ret: „Hvo stævner mig?‟

Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?

20 Var jeg end retfærdig, saa skulde dog min Mund dømme mig at have Uret; var jeg end skyldfri, da skulde han dog forvende min Sag.

Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.

21 Jeg er skyldfri, men jeg kender ikke mig selv; jeg foragter mit Liv.

Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

22 Det kommer ud paa eet! Derfor sagde jeg: Han udrydder den uskyldige med den skyldige.

Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;

23 Dræber Svøben hastelig, da spotter han de uskyldiges Prøvelse.

Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.

24 Et Land bliver givet i en ugudeligs Haand; han tilhyller dets Dommers Ansigt; gør han det ikke, hvo gør det da?

Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?

25 Og mine Dage have været lettere end en Løber; de flyede bort, de have ikke set det gode.

Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.

26 De ere fremfarne som ilende Skibe, som en Ørn, der flyver efter Spise.

Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.

27 Naar jeg siger: Jeg vil glemme min Klage, jeg vil lade mit Ansigts sorrigfulde Mine fare og vederkvæge mig,

Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;

28 da maa jeg frygte for alle mine Smerter; jeg ved, at du lader mig ikke være uskyldig.

Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

29 Jeg skal jo være skyldig! hvorfor skulde jeg da forgæves gøre mig Møje?

Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?

30 Om jeg end toede mig med Snevand og rensede mine Hænder med Sæbe,

Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;

31 da vilde du dog dyppe mig ned i Pølen, saa mine Klæder vilde væmmes ved mig.

Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.

32 Thi han er ikke en Mand som jeg, at jeg kunde svare ham, at vi kunde møde med hinanden for Dommen.

On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.

33 Der er ingen, som kan skille Trætten ad imellem os, og som kan lægge sin Haand paa os begge.

Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.

34 Han borttage sit Ris fra mig, og hans Rædsel forfærde mig ikke!

Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;

35 Da vilde jeg tale og ikke frygte for ham; thi jeg er ikke af den Slags, det ved jeg med mig selv.

Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.